کریستال مایع: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏تاریخچه: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۱۸:
در سال ۱۸۸۸، یک [[گیاه‌شناس]] اتریشی به نام [[فردریک رینیتزر|فردریش راینیتزر]] هنگام کار در [[دانشگاه آلمانی پراگ]]، کلسترول را از هویج استخراج می‌کرد تا فرمول شیمیایی آن را بدست آورد. راینیتزر خواص شیمی-فیزیکی مشتقات مختلف کلسترول را آزمایش کرد. چند تن از محققان و همکاران وی تا پیش از آن، اثرات رنگی متمایزی را هنگام سرد کردن مشتقات کلسترول، دقیقاً بالای نقطه انجماد مشاهده کرده بودند. راینیتزر خودش پدیده‌ای مشابه را در بنزوات کلسترول یافت؛ ولی رنگ‌ها در نزدیکی نقطه انجماد بنزوات کلسترول، در ویژه‌ترین شکلشان نبودند. راینیتزر دریافت که بنزوات کلسترول مانند سایر ترکیبات ذوب نمی‌شود، بلکه بطور واضح دو نقطه ذوب دارد. در ۱۴۵٫۵ درجه سانتیگراد ذوب شده و تبدیل به یک مایع کدر می‌شود، و در ۱۷۸٫۵ درجه سانتیگراد دوباره ذوب شده، و مایع کدر یک‌باره شفاف می‌شود. بعلاوه، این پدیده برگشت‌پذیر بود. راینیتزر برای کمک گرفتن از یک فیزیکدان، در ۱۴ مارس ۱۸۸۸، نامه‌ای به [[اوتو لهمان|اوتو لِمان]] نوشت. آن‌ها نامه‌هایی به هم نوشتند. لمان هم بر روی شاره کدر حالت میانی آزمایش‌هایی کرد و گزارش داد که بلوری شدن را دیده است. راینیتزر هم به همین نتایج دست یافت. مبادله نامه با لمان در ۲۴ آوریل با انبوهی از سؤالات بی‌پاسخ به پایان رسید. راینیتزر نتایج خودش را که با نتایج لمان مطابقت داشت، در۳ مه ۱۸۸۸، در یک نشست در [[انجمن شیمی وین]] ارائه داد. تا این زمان راینیتزر سه سیمای متفاوت از کریستال‌های مایع کلستریک را کشف کرده بود. (این نام، بعدها در سال ۱۹۲۲ توسط [[جرج فریدل]] به آن‌ها اطلاق شد)
 
لِمان فوراً یک مطالعه سیستماتیک را شروع کرد. در ابتدا با بنزوات کلسترول و سپس با ترکیبات مرتبط که آن‌ها هم پدیده دو ذوبی را بطور مشخص نشان می‌دادند. او با میکروسکوپش هم [[قطبش (موج‌ها)|پلاریزاسیون]] نور را در این ترکیبات دید و هم رفتار این مواد را در دمای بالا مشاهده کرد. فاز میانی کدر که او دیده بود، یک شاره بود و جاری می‌شد ولی سایر فازها، حالت جامد داشتند. در پایان اوت ۱۸۸۹ او مقاله خودش را برای یک نشریه آلمانی ارائه داد. در ابتدای قرن ۲۰، کریستالهایکریستال‌های مایع، بین دانشمندان شناخته شده نبودند. در سال ۱۹۶۹ هانس کلکر موفق شد ماده‌ای را که فاز نماتیک دارد،BBA p-Methoxybenzyliden-p'-n-butylanilin)) در دمای اتاق سنتز کند. قدم بعدی برای تجاری کردن نمایشگرهای کریستال مایع، سنتز کردن یک ماده شیمیایی پایدار دیگر، سیانوبی‌فنیل (cyanobiphenyls) با دمای ذوب پایین توسط جرج گریجرج‌گری بود. در سال ۱۹۹۱، زمانی که استفاده از نمایشگرهای کریستال مایع در زندگی روزمره نسبتاً رواج یافته بود، پیر ژیل دوژانس [[جایزه نوبل فیزیک]] را برای «کشف روش‌های گسترده برای مطالعه پدیده‌های نظم در سیستم‌های ساده‌ای که می‌تواند به شکل‌های پیچیده‌تری از ماده، بخصوص کریستالهای مایع و پلیمرها، تعمیم داده شود» از آن خود کرد.
 
مبادلهٔ نامه با لمان در ۰۴ آوریل به پایان رسید در حالی که بسیاری از سؤال‌ها بی‌جواب مانده بودند. راینیتزر نتایج خود را با لمان و Von zepharovich در یک ملاقاتی در انجمن شیمی وین ارائه کرد.
خط ۴۸:
'''{{درشت|۲. اسمتیک:}}'''
 
اسمایتیک نسبت به نماتیک این تفاوت را دارند که بعضی از آن‌ها دقیقاً موازی با همدیگر هستند. بلورهای اسماتیک به دو نوع A و Cتقسیم می‌شوند. نوع A همه مولکول‌ها در یک جهت تقریباً موازی اند؛ اما نوع C درهرردیف مولکول‌ها موازی اند و جهت‌گیری ردیفهاردیف‌ها با هم کمی متفاوت است.
 
'''{{درشت|۳. کلستریک:}}'''
خط ۷۴:
'''۴ .''' فیلترهای رنگی
 
'''۵ .''' تصویر گریتصویرگری میدان‌های IR گرمایی
 
'''۶ .''' اضافه کردن LC به پلیمرهای معمولی برای دستیابی به ترکیبات مقاوم