روبرتو کارلوس: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش چند اشتباه جزئی برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
ویرایش اشتباهات برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۲۵:
کارلوس فوتبال حرفه‌ای را از [[باشگاه فوتبال پالمیراس|باشگاه پالمیراس]] برزیل شروع کرد و با تیم این باشگاه دو فصل پیاپی قهرمان [[لیگ برتر فوتبال برزیل|لیگ برتر]] و [[جام حذفی فوتبال برزیل|جام حذفی برزیل]] شد. او پس از یک فصل بازی در [[اینترمیلان]]، در سال ۱۹۹۶ به باشگاه [[رئال مادرید]] پیوست و تا سال ۲۰۰۷، سه بار کاپ [[لیگ قهرمانان اروپا]]، چهار بار [[لالیگا]] و سه بار هم [[سوپر جام فوتبال اسپانیا|سوپر جام اسپانیا]] را با رئال کسب کرد. او در سال ۱۹۹۷ دومین [[بازیکن سال فوتبال جهان]]، و در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ دو بار متوالی برترین مدافع باشگاهی سال اروپا شد. در آوریل ۲۰۱۳، نام روبرتو کارلوس توسط [[مارکا|مجله مارکا]] در ترکیب یازده بازیکن خارجی برتر تاریخ رئال مادرید منتشر شد.
کارلوس فوتبال را در تیم ملی برزیل از سال ۱۹۹۲ شروع کرد. او در دوران فوتبال خود سه [[جام جهانی فوتبال]] را با برزیل تجربه کرد که در
او به‌علت [[ضربه آزاد مستقیم|ضربه آزادهای]] قوی‌اش که تا ۱۶۹ [[کیلومتر بر ساعت]] اندازه‌گیری شده‌است، به ''آقای گلوله'' معروف شد و در کارهای دفاعی و سانتر کردن نیز مهارت داشت. نام وی در [[فیفا ۱۰۰]] (لیست بهترین بازیکنان فوتبال به انتخاب [[پله (بازیکن فوتبال)|پله]]) حضور دارد. کارلوس در سال ۲۰۱۲ (۳۹ سالگی) بازنشسته شد و به حرفهٔ مربیگری پرداخت.
خط ۳۲:
=== باشگاهی ===
کارلوس فوتبال خود را در یک باشگاه در آراراس سائو پائولو برزیل شروع کرد و در ۱۹ سالگی به [[تیم ملی فوتبال برزیل|تیم ملی برزیل]] دعوت شد. او سپس به صورت قرضی به تیم [[اتلتیکو مینیرو]] رفت و در آنجا با تیم ب در مسابقات کوپا کانمبول که میان باشگاه‌های [[آمریکای جنوبی]] برگزار می‌شد، حضور یافت. کارلوس در دو بازی اول به میدان نرفت اما در مسابقات بعدی به‌طور کامل در ترکیب اصلی تیم قرار گرفت و بازی قابل قبولی را به نمایش گذاشت که سرآغاز موفقیت‌های فوتبالی او بود. او در سال ۱۹۹۳ به [[باشگاه فوتبال پالمیراس|باشگاه پالمیراس]] انتقال یافت و دو فصل متوالی ۹۴–۱۹۹۳ و ۹۵–۱۹۹۴ با این تیم به قهرمانی در [[مسابقه قهرمانی سری آ برزیل|لیگ برتر]] و [[جام حذفی فوتبال برزیل|جام حذفی برزیل]] رسید. کارلوس سپس به تیم [[اینترمیلان]] در لیگ [[سری آ]] ایتالیا پیوست و در اولین فصل حضورش با اینتر موفق نبود و به عنوان هفتم رسید. او بعدها در مصاحبه‌ای عنوان کرد که [[روی هاجسون]] سرمربی اینتر، از وی خواسته که در پست [[وینگر]] بازی کند اما او خواستار بازی در [[دفاع چپ]] بود و همین اختلاف باعث شد تا تنها راه او ترک این باشگاه شود.
==== رئال مادرید ====
کارلوس در سال ۱۹۹۶ به [[رئال مادرید]] پیوست و با پیراهن شمارهٔ ۳ در ترکیب اصلی تیم قرار گرفت. او طی ۱۱ فصل حضور خود در رئال تا فصل ۰۷–۲۰۰۶، در
او به همراه رئال چهار بار قهرمان [[لالیگا]] و سه بار در سال‌های ۱۹۹۸، ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲ فاتح [[لیگ قهرمانان اروپا]] شد. او در فینال [[لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۲]]، پاس گلی را برای [[زین‌الدین زیدان]] ارسال کرد که این گل به‌عنوان یکی از بهترین گل‌های تاریخ این رقابت‌ها ثبت شده‌است. او دو بار متوالی به سبب درخشش‌هایش در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ به‌عنوان بهترین دفاع باشگاهی سال اروپا برگزیده شد و مدتی بعد وی در کنار [[رائول]] و [[گوتی]] یکی از کاپیتان‌های رئال مادرید شد. کارلوس به‌خاطر حرکت و حمله کردن از سمت چپ و زدن گل‌های مخصوص خود مورد توجه قرار گرفت. او در رقابتی از [[کوپا دل ری]] در آگوست ۱۹۹۸ در مقابل [[باشگاه فوتبال تنریف|تنریف]] با استفاده از کاد بیرون پای چپ در خط کناری دروازه حریف، گلی به یادماندنی را به‌ثمر رساند.
{{نقل‌قول|نه تنها یکی از بهترین‌ها در زدن ضربه آزاد بود، بلکه او (روبرتو کارلوس) همیشه یکی از برترین دفاع چپ‌های جهان بود. برای همه رئالی‌ها بردن جام قهرمانان مهم بود[اشاره به تأثیر کارلوس در بردن لیگ قهرمانان].|[[رونالدینیو]]|}}
در
کارلوس در بازی یک‌هشتم [[لیگ قهرمانان اروپا]] فصل ۰۷–۲۰۰۶، بازی مقابل [[بایرن‌مونیخ]] دچار اشتباه در کنترل توپ شد تا ثانیه دهم این دیدار، دروازه رئال با سریع‌ترین گل تاریخ لیگ قهرمانان اروپا باز شود. او به دلیل این اشتباه که موجب حذف رئال در لیگ قهرمانان شد، زیر بار انتقادات قرار گرفت و سپس اعلام کرد که پس از انتهای این فصل قراردادش را منقضی و رئال مادرید را ترک می‌کند. او در این فصل
==== فنرباغچه ====
خط ۶۷:
کارلوس یکی از بهترین شوت زنان و [[ضربه آزاد مستقیم|کاشته زنان]] جهان بود که با شوت‌های قوی و کات‌دار خود در فاصله‌های دور و بیشتر در پشت [[محوطه جریمه]] گلزنی می‌کرد. او از روی نقطهٔ [[کرنر]] و زاویه‌های کناری دروازه حریف گرفته تا فواصل نزدیک به میانهٔ میدان، توانایی گلزنی با شوت را داشت. شوت‌های او اغلب قدرتی بودند و برخلاف بسیاری از بازیکنان شوت زن دیگر در فوتبال، به هنگام شوت زدن بیشتر از بیرون پای خود برای کات دادن به توپ استفاده می‌کرد که این امر به همراه قدرت بالای شوت او باعث انحراف بسیار زیاد توپ در فاصلهٔ دور می‌شد. ضربهٔ آزاد او در سال ۱۹۹۷ در بازی برزیل و فرانسه از بهترین نمونه‌های شوت‌زنی کارلوس بود که بهترین ضربهٔ ایستگاهی تاریخ فوتبال برشمرده می‌شود. بیشترین گل‌های کارلوس با ضربات ایستگاهی یا شوت‌های از راه دور زده شدند.
ویژگی دیگر کارلوس که او را در جهان فوتبال به موفقیت رساند سرعت، [[چابکی]]، و استقامت کم‌نظیرش بود. او از سرعت بالای خود در هنگام حملات و ضد حملات بهره می‌گرفت و مسافت‌های طولانی را در سمت چپ زمین حرکت می‌کرد. او همچنین در سانتر کردن از گوشه چپ زمین مهارت بالایی داشت و سانترهای وی برای [[رونالدو]]، [[زین‌الدین زیدان|زیدان]]، [[رائول]] و دیگر مهاجمان رئال و برزیل بعضی از دیدنی‌ترین گل‌های فوتبال را به دنبال داشت؛ مانند گلی که در فینال جام باشگاه‌های اروپا ۲۰۰۲ با سانتر او و گلزنی زیدان به ثمر رسید. کارلوس را می‌توان از تهاجمی‌ترین دفاع‌های جهان فوتبال دانست که این توانایی‌های تهاجمی او موجب تأثیرات عمده‌ای بر روی [[مدافع کناری|مدافعان کناری]] جهان و تغییر وظایف آنان شد. او در ابتدا با مربی باشگاه اینتر بر سر همین مسأله مشکل پیدا کرد، زیرا او خواستار استفاده از کارلوس در پست [[مهاجم (فوتبال)|مهاجم]] یا [[وینگر]] بود. او البته
کارلوس همچنین دارای قدرت بدنی، تعادل بدنی، لجاجت، و نیز دارای مهارت در توپ‌گیری و تکل‌زدن بود که باعث می‌شد در کارهای دفاعی و مهار مهاجمان حریف از گوشه‌ها مٶثر واقع شود. عملکرد او بارها از سوی برخی بازیکنان، گزارشگران، کارشناسان و نویسندگان فوتبال مورد تحسین و ستایش قرار گرفت. او در سال ۱۹۹۷ و ۲۰۰۲ از سوی فیفا دو بار به عنوان دومین بازیکن سال جهان انتخاب شد و اولین دفاعی در دهه‌های اخیر فوتبال بود که به عنوان یکی از بهترین بازیکنان جهان برگزیده می‌شد.
== افتخارات ==
| |||