مدرسه علوی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اصلاح منابع |
جز تمیزکاری یادکردها (وظیفه ۱۹) |
||
خط ۱۰۰:
در سال ۱۳۳۴ [[علی اصغر کرباسچیان]] (معروف به ''علامه کرباسچیان'') پس از طی تحصیلات حوزوی و رسیدن به درجه اجتهاد، به تهران نقل مکان کرد و با همکاری هادی مقدس تهرانی، مقدمات تأسیس این مدرسه را فراهم نمود. وی به‌طور اتفاقی با [[رضا روزبه]] (که از قبل با او آشنا بود) در تهران برخورد کرد و به دلیل آنکه طبق ضوابط، مدیریت مدرسه می‌بایست از تحصیلات آکادمیک برخوردار باشد، او را به مدیریت مدرسه برگزید. سرانجام در مهرماه ۱۳۳۵ مدرسه علوی به عنوان مدرسه‌ای شیعی، با عنوانی برگرفته از نام [[علی بن ابی طالب]] (امام اول شیعیان) در مقطع دبیرستان، آغاز به کار کرد. سال نخست، تنها یک کلاس تحصیلی با ۱۵ نفر دانش‌آموز بود. سال‌های بعد دانش‌آموزان جدید نیز در این دبیرستان ثبت نام شدند. در سال ۱۳۴۰ دبستان علوی شماره یک (با مدیریت عباس رحیمیان)، دبستان علوی شماره دو (با مدیریت جعفر خرازی) و مدرسه راهنمایی علوی (نیک پرور) راه‌اندازی شدند.
مؤسسه فرهنگی علوی توسط [[علی اصغر کرباسچیان]]؛ به‌نمایندگی از [[حوزه علمیه قم]]، [[سید حسین بروجردی]]؛ به‌نمایندگی از سوی جامعه روحانیون تهران، هادی مقدس تهرانی؛ واعظ سرشناس و معتمد جامعه مذهبی تهران به عنوان رابط امکانات مالی با بازار و کسبه و [[رضا روزبه]]؛ به‌نمایندگی قشر تحصیل‌کرده و آشنا با نظام آموزش و پرورش نوین ایران، شکل گرفت.<ref name="یادنامه استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1055120 |عنوان = یادنامه استاد علامه کرباسچیان: مجموعه مقالات به مناسبت بزرگداشت پنجاهمین سال تأسیس مدرسهٔ علوی|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = ۱۳۸۶}}</ref><ref name="توصیه‌های استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/754314 |عنوان =
[[پرونده:حاج مقدس تهرانی.jpg|بندانگشتی|200پیکسل|حاج هادی مقدس تهرانی]]
خط ۱۰۹:
=== اهداف و رویکرد ===
[[علی اصغر کرباسچیان]] در وصیت‌نامه خود این‌گونه می‌نویسد:
{{نقل قول|بعضی از افراد متدین در سال ۱۳۳۴ با هدف انسان‌سازی، به تأسیس مدرسه علوی اقدام کردند و هدفشان این بود که مدرسه در کنار آموزش دین و اخلاق، از سطح علمی بالایی برخوردار باشند و بهترین استادان در هر رشته دعوت شوند؛ بنابراین هدف مدرسه علوی تنها تربیت دکتر و مهندس نبود، بلکه تربیت انسان‌هایی با معنویت و اخلاق بود، که با علوم روز آشنا باشند و با علم و تخصص خود به جامعه خدمت کنند.<ref name="وصایای استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/722852 |عنوان =
=== موقعیت زمانی ===
خط ۱۱۸:
=== پیش‌گیری در تربیت ===
[[علی اصغر کرباسچیان]] مؤسس مدرسه علوی، تربیت را یک فرایند پیشگیرانه می‌دانست. وی معتقد بود چشاندن طعم جاذبه‌های انحرافی، با تربیت در تضاد است. به همین دلیل دانش آموزان این مدرسه تا حد امکان از لذت‌های انحرافی، در زمینه‌های مختلف منع می‌شدند، تا از هر نوع مفسده اجتماعی دور بمانند، که آدابی چون؛ پوشیدن لباس‌های مناسب، کوتاه نگه داشتن موی سر، آگاهی‌بخشی نسبت به دوست‌یابی و غیره نیز در راستای این امور، اجرا می‌شد.<ref name="توصیه‌های استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/754314 |عنوان =
=== سال‌های نخست ===
خط ۱۲۶:
{{نقل قول|سال ۱۳۴۲ آقای روزبه در دفتر دبیرستان ایستاده بودند، آقای علامه و چند تن از اساتید دیگر هم بودند، یکی از دوستان وارد شد و با ناراحتی گفت کار تمام است. گفتند یعنی چه؟ گفت: ساواک دستور داده درِ مدرسه علوی را ببندند. مرحوم روزبه لبخندی زدند و فرمودند آقایان دیر به فکر افتادند، ما کار خودمان را کرده‌ایم.}}
با چنین رویکردی مدرسه توانست سرپا بماند و به‌دور از جنجال‌های سیاسی و اجتماعی به هدف خود یعنی پرورش نسلی که بتواند به جامعه خود خدمت کنند، همت گمارد.<ref name="یادنامه استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1055120 |عنوان = یادنامه استاد علامه کرباسچیان: مجموعه مقالات به مناسبت بزرگداشت پنجاهمین سال تأسیس مدرسهٔ علوی|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = ۱۳۸۶}}</ref><ref name="وصایای استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/722852 |عنوان =
=== انقلاب ۱۳۵۷ ===
| |||