ویکی‌پدیا

رامش: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
Navaye.ashena (بحث | مشارکت‌ها)
۲۰ ویرایش‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Navaye.ashena (بحث | مشارکت‌ها)
۲۰ ویرایش‌ها
اصلاح ارقام
خط ۱۴:
| ساز = [[گیتار]]
| نوع_صوت =
| سبک = [[موسیقی سنتی ایرانی|سنتی]] ، [[موسیقی پاپ ایرانی|پاپ]] ، [[جاز]] ، [[فانک]] و [[راک]]
| فعالیت = ۱۳۴۳- ۱۳۸۳
| مدت =
خط ۳۱:
 
== زندگی‌نامه ==
 
'''رامش''' با نام اصلی '''آذر محبی تهرانی''' در [[۲۲ آبان]] ۱۳۲۵ در شهر [[تهران]] و در خانواده‌ای با سه خواهر و یک برادر به دنیا آمد و تا [[دیپلم]] طبیعی به تحصیلات خود ادامه داد و تصمیم داشت بعد از دیپلم وارد [[دانشگاه]] شود و در رشته [[جراحی]] به تحصیلات ادامه دهد اما با صدای مخملی و زیبائی که داشت، به عرصه خوانندگی روی آورد.از ریشه های موسیقی کلاسیک فارسی شکوفا شده بود. رامش که حرفه خود را در سال ۱۹۶۴ آغاز کرده بود نوازنده گیتار بود.
 
== خوانندگی ==
بعد از اتمام دبیرستان به خاطر علاقه به موزیک و مخصوصاً [[گیتار]]، به تعلیم این ساز مشغول شد و گاه همراه با ساز خود زمزمه می‌کرد. این آواز به گوش دوستان و اطرافیان می‌رسد و اصرار می‌کنند که به آواز بپردازد. اما او به خاطر اشتغال به تحصیل از این کار خودداری می‌کند؛ بالاخره اصرارها ثمر می‌دهد و به پیشنهاد داوود پیرنیا با نام هنری ''رامش'' اولین ترانه‌اش به نام '''پرستو جان''' که شعرش را [[لعبت والا]] سروده بود، در اواخر دوران ریاست پیرنیا بر گلها در برنامه ''یک شاخه گل'' اجرا کرد که از [[رادیو ایران]] پخش شد و با اجرای زیبایی که داشت، بسیار مورد توجه قرار گرفت.
 
رامش از ریشه های موسیقی کلاسیک فارسی شکوفا شده بود و حرفه خود را بطور رسمی در سال ۱۳۴۳ با ترانه " پرستو جان " در برنامه " یک شاخه گل " رادیو گلها آغاز کردو تجربیات خود را در زمینه سنتی همانند هنرمندان [[ترکیه]] ای چون عصمت ندیم، سوات سین، [[اورهان گنجه‌بای]]، ودات يلديريمبورا در موسیقی غربی بهره گرفت. او گاهی اوقات ابزار غربی و یا ریتم غربی را در موسیقی سنتی خود بکار می برد.
وی بیشتر به اجرای ترانه‌های پاپ مایل بود تا ترانه‌های سنتی و خود در این باره گفته: «در خواندن ترانه‌های جاز، یک نوع آرامش و نشاط حس می کنم.»
 
در سال ۱۳۴۵ می توان ریتم های غربی مانند [[رومبا]] ، [[بوسا نوا]] و همچنین صداهای گیتار سورف و کمبو ارگان را در موسیقی رامش شنید که این استفاده ها در سال ۱۳۴۷ بیشتر شد.
رامش در چندین [[فیلم سینمایی]] هم ترانه‌هایی اجرا کرد و بعدها همکاریش را با [[پرویز مقصدی]] آغاز کرد و علاوه بر آن با [[ناصر چشم آذر]] و [[منوچهر چشم آذر]] هم همکاری مستمر داشته‌ است.
رامش ترانه های دو صدائی با [[عارف]]، [[منوچهر سخایی]] و [[ویگن]] بجای بازیگران در فیلمها اجرا کرد که در این دوران رامش بیشتر کارهای [[عطاالله خرم]] را اجرا میکرد که حرفه خود را با همکاری با ویگن اولین ستاره موسیقی پاپ آغاز کرده بود .
 
در سالهای ۱۳۵۰ – ۱۳۵۱ همکاری خود را با [[ارکستر]]استودیویی که دارای [[سازهای بادی برنجی]] نیز بود آغاز کرد که "خورشید خانوم" اولین کار رامش در سبک [[فانک]] بود. "دلکم" نیز مقدمه ای برای استفاده از سبک فانک با گیتارهای Wah Wah بود.
رامش ترانه '''تهمت''' را که کاری از [[پرویز وکیلی]] و آهنگسازی [[ناصر چشم آذر]] است، به صورت ۳ صدایی (سه بار تکرار هم‌زمان از صدای خود خواننده) اجرا کرد که در زمان خودش یک ابتکار به حساب می‌آمد و تا آن زمان کسی این گونه ترانه‌ایی اجرا نکرده بود.
 
در سال ۱۳۵۲ رامش رسما با ترانه "غروبا قشنگن" وارد سبک [[راک]] شد که شامل ضربه های سخت طبل و گیتار Wah Wah بود که در واقع ملودی آذری با [[ساز ارگ]] به سمت سبک غربی هدایت می شود و هارمونیکای استفاده شده در آهنگ نشانی از قطعه موسیقی [[وسترن اسپاگتی]] یا همان وسترن ایتالیایی ساخته [[انیو موریکونه]] دارد.
رامش در کنار [[ویگن]]، [[منوچهر سخایی]]، [[گیتی پاشایی]]، [[عارف]] و [[گوگوش]] از مشهورترین خوانندگان با سابقه موسیقی پاپ ایرانی به‌شمار می‌رفت و در شوهای تلویزیونی ''چشمک''، ''میخک نقره‌ای'' و ''رنگارنگ'' برنامه‌های زیادی اجرا کرده‌ است.
 
رامش با ترانه " تهمت " چیرگی سبک فانک بر سازهای بادی برنجی را اثبات کرد که در این دوره سبک فانک با قطعات ترکیبی از موسیقی سنتی به پیشینه آذری بازمی گشت. همکاری رامش با [[اسفندیار منفردزاده]] در ترانه " نماز " نیز نمونه دیگری از آن دوره است.
یکی از مشهورترین ترانه‌های رامش، ترانه '''رودخونه‌ها''' -دومین ترانه [[صادق نوجوکی]] در مقام آهنگسازی- با کلام [[محمد علی بهمنی]] است که با الهام از داستان [[ماهی سیاه کوچولو]] اثر [[صمد بهرنگی]] سروده شده‌است؛ داستانی که کتاب آن در آن سال‌ها از کتاب‌های ممنوعه به‌شمار می آمد.▼
 
پیشرفت تکنولوژی در ایران در سالهای ۱۳۵۳ – ۱۳۵۴ تاثیر زیادی در سبک غربی موسیقی رامش داشت. حال و هوای فانک لاتین در ترانه " دلم برات هلاکه " و همچنین روح ریتم بوسا نوا در ترانه " تو بارونی، تو آفتابی " با سینث سایزر آنالوگ درهم آمیخته شده است. ترانه "درد عاشقی " گوشها را با گیتارهای جاز، توقفهای ناگهانی و دراماتیک احاطه کرده است اما او به سبک فانک با سازهای بادی برنجی برگشت او همچنین ترانه " قسمت " را در سبک فانک شعرهای حماسی اجراکرد.
از دیگر کارهای بسیار زیبای رامش که خودش هم خیلی دوست دارد می‌توان ترانه '''پاییز''' با شعری از [[فروغ فرخزاد]]، ترانه '''زائر''' از کارهای [[محمد صالح علا]] و ترانه '''منتظر''' که شعر و آهنگ آن از خود رامش می‌باشد را نام برد.
 
" نگو نه " قطعه پیشگامانه ای بود از رامش در سالهای ۱۳۵۴ – ۱۳۵۵ که با این ترانه سبک فانک به یک عنصر طبیعی در ترانه های رامش مبدل شد و در همین سالها ترانه " پیشواز " را ضبط کرد که این ترانه یک ترانه پاپ پیشرو بصورت [[چندصدایی|پلی فونیک]] و همراهی چند صدا بود، در حالی که ترانه " زیارت " ترکیبی از پاپ هندی و فارسی بود و رامش با استفاده از [[طبله]] یک نمونه از استفاده اولیه [[ماشین درام]] را در ترانه " وصیت " به نمایش گذاشت.
طی دو دهه فعالیت (دهه چهل و پنجاه خورشیدی)، قریب به ۱۰۰ ترانه از رامش به یادگار مانده‌است که شماری از آن‌ها عبارتند از:
'''رودخونه‌ها'''، '''زائر'''، '''اشک'''، '''نم نم بارون میاد'''، '''غریبه'''، '''شیطونک'''، '''لب دریا'''، '''عشق گناهکار'''، '''بی تو من کسی ندارم'''، '''آدمک'''، '''داغ داغ'''، '''تو آفتابی تو مهتابی'''، '''از خودم بدم میاد'''، '''من وجودم مال توست'''، '''افسوس'''، '''تابستون'''، '''زوج'''، '''وسوسه'''، '''شرم بوسه'''، '''نیش'''، '''سازش'''، '''موندنم از بودنت'''، '''غروبا قشنگن'''، '''میتونی مشت منو وا بکنی'''، '''نماز'''، '''جاده غم'''، '''جانم لیلی'''، '''گریه مکن'''، '''تولدت مبارک'''، '''فروغ وفا'''، '''قصه لبهای یخ بسته'''، '''دلم برات هلاکه'''، '''قسمت'''، '''عروس نقره پوش'''، '''پیشواز'''، '''بلا بلا بگیری ای دل'''، '''شب عروسی'''، '''تهمت'''، '''آواره جهان'''، '''دست رو دست گذاشتن'''، '''کوچه ها'''، '''همزاد'''، '''چه میشه گفت به این دل دیوونه'''، '''لب لب من'''، '''قلب من چه جوری میزنه'''، '''تو رو هر کسی که بخواد من نمی خوام'''، '''هدیه تولد'''، '''دریا دریا'''، '''درد عاشقی'''، '''چی میشه؟'''، '''بگو بگو'''، '''دختر ترکمن'''، '''مگه من دل ندارم'''، '''بر بالین او'''، '''گفتم و نشنید'''، '''تو را نمی بخشم'''، '''اگه صبح نشد امشب'''، '''خورشید خانم'''، '''عشوه گر'''، '''اگه هوسه، یه دفعه بسه'''، '''جدایی'''، '''دلکم'''، '''بلم رانان'''، '''مادر'''، '''چادر نماز'''، '''بوسه عید'''، '''دلم میخواد عاشق بشم'''، '''زیر چراغ آسمون'''، '''آی دنیا دنیا'''، '''اسم قشنگت'''، '''دیگه بسه دل من'''، '''بی تو دلم تنگه'''، '''فراموشم بکن مادر'''، '''رود جدایی'''، '''تا سه نشه بازی نشه'''، '''نصیحت'''، '''لحظه‌های انتظار'''، '''آرزوی خفته'''، '''اسیر'''، '''به خنده هام نگاه نکن'''، '''نگو نه'''، '''خواب خوب من'''، و...
 
[[بابک افشار]] نیز یکی دیگر از آهنگسازان این دوره که ترانه " کان یا زمان " از ساخته های برادران رحبانی که توسط [[فیروز (خواننده)|فیروز]]اجرا شده بود را به نام " تابستون " برای رامش تنظیم کرد.
رامش ترانه‌های [[دوصدایی]] با برخی از خوانندگان مرد نیز اجرا کرده‌است؛ از جمله '''گل بوسه''' همراه با [[ویگن]]، '''چه خواهد شد خدایا''' همراه با [[حسین خواجه امیری]] (ایرج)، '''یار رویایی''' همراه با [[امیر رسایی]]، '''بیا یک بوس بده''' همراه با [[ضیا آتابای]]، '''تک'''، '''دستام دستام''' و '''منتظر''' همراه با [[فریدون فرخزاد]]، '''جهاز'''، '''خدا نگهدار''' و '''شنبه و یکشنبه''' همراه با رامین
 
یکی دیگر از ترانه های رامش که مورد توجه قرار گرفت، ترانه " اسمر اسمر " که یک ترانه محلی [[کردی]] و آذری است و با نام " اسمر یارم" نیز در آن دوره شناخته می شد که تنظیم این ترانه توسط [[ناصر چشم آذر]] انجام شده است.
 
 
در سال ۱۳۵۵ " موندنم از بودنت " پر انرژی ترین ترانه رامش متشر شد. آهنگسازی و تنظیم این ترانه از [[منوچهر چشم آذر]] است. این ترانه یک علامت تجاری از رامش بود که در آن سبک راک و فانک یک ترکیب کامل را خلق کرده بود و شخصیت زنی که با موسیقی سازهای برنجی و صدای گیتار wild جیغ می کشد. رامش درهای زیادی را در ایران باز کرد اما به موسیقی های پراکنده دیگری محدود می شد.
 
رامش در سال ۱۳۵۶ با موسیقی بومی " عشق گناهکار " ظاهر شد. این ترکیب به وسیله سیم ها به رشته دینامیک اجراهای [[دیسکو]] که هم موسیقی شرقی و هم موسیقی غربی را تحت تاثیر قرار داده بود متصل می شد و گیتار Slide نیز در ترکیب بندی اثری از خود نشان می داد.
در ترانه " وسوسه " رامش به [[دالیدا]]ی ایران با پاپ پیشرو تبدیل شد، ترانه ای با تک خوانی Rhodes، حملات طبل و جریان صدای [[بانگو]]. آهنگسازی این ترانه نیز از [[منوچهر چشم آذر]]است.
 
▲یکی" ازرودخونه مشهورترینها ترانه‌های" رامش،که ترانهبیشتر '''رودخونه‌ها'''از -دومینهمه ترانه ها در تلویزیون پخش و ضبط شده است از ساخته های [[صادق نوجوکی]]است. دراین مقامترانه آهنگسازی-یکی باپرطرفدارترین کلامترانه [[محمدهای علی بهمنی]]رامش است به همراه Moog Brass و Bongo Fury. که این ترانه با الهام از داستان [[ماهی سیاه کوچولو]] اثر [[صمد بهرنگی]] توسط [[محمد علی بهمنی]] سروده شده‌است؛ داستانی که کتاب آن در آن سال‌ها از کتاب‌های ممنوعه به‌شمار می آمد.
 
" منتظر " از معدود ترکیبات رامش با سینث سایزر (موگ) آذری است که یک نمونه خوبی از ترکیب موسیقی شرقی و غربی است و همچین استفاده از [[ساز تار]] در فاز انتقالی آواز و ترانه و در ترانه " سازش " هم می توان شاهد استفاده دیگر رامش از سینث سایزر (موگ) بود.
 
" افسوس " نیز ساخته دیگری از منوچهر چشم آذر است که بصورت دو صدایی همانند " موندنم از بودنت " در تلویزیون با [[فریدون فرخزاد]] اجرا شد. " تک " نیز ترانه ای است که او بصورت دو صدایی با فریدون فرخزاد اجرا کرده است. و ترانه " نیش " که تاثیرات شرقی به وضوح در آهنگسازی آن نمایان است.
 
== بازیگری ==
 
در سال ۱۳۵۲ رامش به دعوت [[منوچهر نوذری]] برای اولین بار به عنوان [[بازیگر]] در فیلم [[خیالاتی]] حضور پیدا کرد و پس از آن در فیلمی بازی نکرد.
نکرد.
 
== پس از انقلاب ==
 
رامش بعد از انقلاب در سال ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ دو ترانه به نام‌های '''گفتگوی سبز''' و '''تهرون''' را اجرا کرد که شعر و آهنگ ترانه تهرون از خود رامش می‌باشد و بعد از ۱۷ سال سکوت در سال ۱۳۷۴۱۳۸۳ آلبوم '''جهان سوم''' را به بازار داد و بعد از سالیان سال دوباره یک آلبوم با [[داریوش (خواننده)|داریوش]] و [[فرامرز اصلانی]] به نام '''معشوق همین جاست''' (۲۰۰۳) را به بازار عرضه کرد وکه بعداین ازآلبوم آخرین اجراهای او را آنثبت فعالیتیکرده نداشته‌استاست.
 
او دربارهٔ کناره‌گیری اش از خوانندگی می‌گوید: «نخواندن من ابتدا اعتراض بود به صدای قدغن زنان در ایران، صدای قدغن خوانندگان زن در سرزمینم، که حتی اجازه خواندن و فریاد درون خود را به گوش‌ها رساندن هم نداشتند. بعد کم کم این اعتراض یک عادت شد و با من سال‌ها ماند. حالا به نخواندن عادت دارم، ولی اگر روزی دوباره به ایران بازگشتیم، از ته دل برای همه مردم می خوانم.»<ref>مجله اینترنتی قدیمی ها</ref>
سطر ۱۰۱ ⟵ ۱۱۶:
* ۷. معشوق همینجاست
 
== نگارخانه ==
== منابع ==
 
{{پانویس}}
* ۱. [http://art-ghadimiha.blogspot.qa/2013/11/blog-post_6678.html یادی از رامش به بهانه شصت و هفتیمن سال تولدش + عکس ]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/رامش»