قندکافت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قندکافت'''{{انگلیسی|Glycolysis}} یا مسیر امبدن – میرهوف {{انگلیسی|Embden–Meyerhof–Parnas}} مجموعه‌ای از واکنش‌های درون [[یاخته]]‌ای است که توسط آن یک [[کربوهیدرات|قند]] شش [[کربن]]ه (معمولاً [[گلوکز]]) به ترکیبات کربن‌دار کوچک‌تری (دو [[مولکول]] سه [[کربن]]ه [[اسید پیرویک|پیروات]]) شکسته می‌شود<ref>قندکافت (همان گونه که در ادامه متن آورده شده‌است) دارای انواع گوناگونی است ولی از آن جایی که سوخت اصلی برخی جانداران به ویژه انسان، گلوکز است، در بیشتر کتاب‌های زیست‌شیمی منظور از واژهٔ قندکافت یا گلیکولیز (و یا glycolysis در نوشتارهای انگلیسی) شکست آنزیمی گلوکز و تشکیل دو مولکول پیروات در مسیر امبدن - میرهوف می‌باشد.</ref> و بخشی از انرژی آزاد [[کربوهیدرات|قند]] در تشکیل حاملین الکترون مانند [[آدنوزین تری‌فسفات|ATP]]، [[نیکوتین‌آمید آدنین دی‌نوکلئوتید|NADHذخیره]] می‌شود. قندکافت و شناخته‌شده‌ترین [[مسیر سوخت و ساز|مسیر]] از [[مسیر سوخت و ساز|مسیرهای سوخت و ساز]] است. به‌طور کلی [[مسیر سوخت و ساز|مسیر]] اصلی [[فروگشت]] [[گلوکز]] در همهٔ انواع [[یاخته]]‌ها، [[مسیر امبدن - میرهوف]] است. فرایند امبدن - میرهوف در درون [[سیتوپلاسم]] [[یاخته]]‌های [[پروکاریوت]]ی و [[یوکاریوت]]ی انجام می‌شود در حالی که [[مسیر انتنر - دودروف]] تنها در [[پروکاریوت]]‌ها رخ می‌دهد. بسیاری از [[ریزاندامگان]] [[تنفس بی‌هوازی|بی‌هوازی]] برای تأمین [[انرژی]] مورد نیاز خود کاملاً به قندکافت وابسته‌اند. با توجه به بررسی‌های توالی [[ژن]]ی بسیاری از جانوران و این که جو اولیه زمین فاقد اکسیژن بوده‌است، پژوهشگران احتمال می‌دهند که قندکافت یکی از ابتدایی‌ترین [[مسیر سوخت و ساز|مسیرهای تولید انرژی]] از [[مولکول]]‌های [[سوخت]]ی [[آلی]] باشد.