شاهنامه: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از تاریخ‌دانان و [[مصرشناسی|مصرشناسان]] گفته‌است که زبان [[زبان قبطی|قبطی]] و ادبیات کهنِ مصر در یورش عرب‌ها به این سرزمین از بین رفت و به فراموشی سپرده شد و امروزه زبان رسمی کشور مصر، [[عربی مصری|عربی]] است، چون مصریان کسی مانند فردوسیِ ایرانی را نداشتند تا زبانشان را زنده نگه دارد. مصر با یورش اعراب، تمدن، [[تاریخ مصر|تاریخ]]، فرهنگ بومی و زبانش را از دست داد. آن ما نمی‌توانیم دربارهٔ فرهنگ مصریان گفتگو کنیم، چون امروزه کسانی با آن فرهنگ در آن‌جا حضور ندارند. فردوسی، با سرودنِ ''شاهنامه''، فرهنگ، زبان و تاریخ حماسیِ ایرانیان را جاودانه ساخت.{{تایید اعتبار}}

 

 

۲ اسفندماه ۱۳۸۸ پایان هزارهٔ سرایش ''شاهنامه'' بود. جشن جهانیِ هزارهٔ ''شاهنامه''، با بودنِ نمایندهٔ ۱۹۲ کشور وابسته به [[یونسکو]] در [[پاریس]]، [[فرانسه]] در بنای این نهادِ جهانی با همکاری [[بنیاد فردوسی]] برگزار شد. هم‌چنین، آیین بزرگداشت هزارهٔ ''شاهنامه'' در کشورهای گوناگون به بهانهٔ ثبت آن در یونسکو ازجمله [[برلین]]، [[آلمان]] برگزار شد.