مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{بهبود منبع}}

{{سیاست و حکومت ایران}}

 

 

 

مرکز پژوهش‌های مجلس ایران تنها رکن مجلس است که غیر از نمایندگان مجلس، اعضا و کارشناسان رسمی خارج از مجلس دارد. بر اساس قانون شرح وظایف مرکز پژوهش‌های مجلس «پنج نفر از پژوهشگران که حداقل سه نفر تمام‌وقت از رشته‌های مختلف تخصصی که دارای حداقل مرتبه استادیاری با پنج سال سابقه باشند با معرفی رئیس مرکز و تصویب هیئت امنا و به مدت چهار سال با حکم ریاست مجلس» در کنار «پنج نفر از شخصیت‌های علمی، تخصصی و کارشناسی مجلس از بین نمایندگان داوطلب به انتخاب هیئت امنای مرکز» در ترکیب این مرکز حضور دارند. رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس هم با انتخاب هیئت امنا برای یک دوره ۴ ساله یعنی عمر یک دوره مجلس انتخاب می‌شود.<ref name=ToolAutoGenRef1>{{یادکرد وب|نویسنده = فرشته قاضی|نشانی = http://www.bbc.com/persian/iran/2016/06/160614_l10_majlis_ |عنوان =کرسی ریاست مرکز پژوهش‌های مجلس ایران به چه کسی می‌رسد؟ | ناشر = بی‌بی‌سی فارسی |تاریخ = ۱۴ ژوئن ۲۰۱۶|تاریخ بازدید = ۱۴ ژوئن ۲۰۱۶}}</ref>

 

 

[[مجلس شورای اسلامی]] از نخستین دوره، برای کارشناسی طرح‌ها و لوایح، از مشورت موردی کارشناسان استفاده می‌کرد. در عین حال، اساس کار بر فهم شخصی و توان علمی خود نمایندگان متکی بود؛ لکن از اواخر سال ۱۳۷۱ به دستور هیئت رئیسه مجلس، نهادی مستقل، دائمی و سازمان یافته به نام «مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی» برای ارائه خدمات مستمر کارشناسی و مطالعاتی در کنار مجلس قرار گرفت. مراحل قانونی تأسیس این مرکز در پاییز سال ۱۳۷۴ به انجام رسید.

# معاون پژوهش‌های اقتصادی (دکتر محمد قاسمی)

# معاون پژوهش‌های زیربنایی و امور تولیدی (دکتر حسین افشین)

# مدیر کل هماهنگی و برنامه‌ریزی امور پژوهشی (دکتر محمد حسن معادی رودسری)

معاونت اجرایی حوزه ستادی مرکز بوده و مشتمل بر سه [[اداره کل]] [[فناوری اطلاعات و ارتباطات]]، ذیحسابی و اداره کل ا مور مالی و اداره کل ا مور اداری می‌باشد.