معاویة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها

اما پیروان مذهب شافعی با استناد بر حدیث پیامبر که می‌گوید من کنت مولاه فهذا علیُ مولاه، معاویه را خارج از عدالت می‌دانند.{{مدرک}} البته شافعی مذهبان لفظ مولا را به معنای حکومت و زمامداری نمی‌دانند و مانند سایر مذاهب اهل سنت لفظ مولا را در این حدیث به دوستی معنا می‌کنند و اتفاقاً بر همین اساس معتقدند محمد گفته‌است هر کس من دوست او هستم علی نیز دوست اوست (هرکس مرا دوست دارد علی را نیز باید دوست بدارد) و هرکس او را دشمن بدارد مرا دشمن داشته؛ بنابراین معاویه را که در تمام مدت حکومتش علی را دشنام می‌داده{{مدرک}} و فرمان داده بود بر تمامی منابر او را سبّ نمایند، دشمن رسول خدا می‌دانند.

 

 

امام ذهبی حديثی را از ابومسهر نقل می کند که روزی پیامبر بر مرکبی سوار بود و معاويه نيز پشت سر ایشان سوار شده بود. پیامبر از او پرسيد: چه قسمتی از بدن تو به من چسبيده؟ معاويه گفت: شکم (و سينه ام). پیامبر فرمود: خدايا! آن را (سينه اش را) از علم مملو و پر بگردان. ابو مسهر (حلم) را نيز اضافه کرده است که اين در کتب ديگر نيامده است.