صدام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

رژیم صدام برای مقابله با خطر فزایندهٔ [[شیعیان]]، [[کورد]]ها و دیگر مخالفان بالقوه، دو راه پیش رو داشت. یا آن‌ها را هم وارد رژیم ساخته و منافع ملی را با آن‌ها تقسیم کند یا اینکه با تدابیر شدید پیشگیرانه مانع از اقدامات آن‌ها شود که ابزار اصلی این مورد، سازمان‌های پلیسی و نظامی بودند. در سال ۱۳۵۳ (۱۹۷۴)، [[طه یاسین رمضان]] ریاست ارتش خلق را بر عهده داشت که وظیفه‌اش حفظ امنیت داخلی بود. این گروه به عنوان شاخهٔ نظامی حزب بعث به عنوان وزنه‌ای علیه کودتاهایی بود که توسط نیروهای عادی مسلح انجام می‌شدند. در کنار ارتش خلق، سازمان اطلاعات کل عراق ([[استخبارات]]) قرار داشت که مشهورترین بازوی سیستم امنیتی دولت بود و از استفاده از هرگونه ترور و [[شکنجه]] ابایی نداشت. این سازمان توسط [[برزان ابراهیم التکریتی]] که برادر کوچک‌تر و ناتنی صدام بود اداره می‌شد. ناظران خارجی از سال ۱۳۶۱ (۱۹۸۲) به بعد بر این باور بودند که این سازمان در عملیات‌های مختلف، مخالفان صدام حسین در داخل و خارج از کشور را نابود می‌کند.▼

صدام، میهن‌پرستی [[ملی گرایی]] عراقی را با این ادعا که عراق نقش تعیین‌کننده‌ای در تاریخ [[جهان عرب]] داشته‌است تصدیق و تشویق می‌کرد. او به عنوان رئیس‌جمهور، غالباً به دورهٔ [[عباسیان]] که در آن [[بغداد]] مرکز سیاسی، فرهنگی و اقتصادی جهان عرب بود اشاره می‌کرد. صدام همچنین به دوران پیش از اسلام در عراق اشاره می‌کرد و [[میانرودان]] (بین‌النهرین) را به عنوان گهوارهٔ تمدن بشری می‌ستود و شخصیت‌هایی چون [[بخت‌النصر]] و [[حمورابی]] را گرامی می‌داشت. او منابع مالی زیادی را صرف اکتشافات [[باستان‌شناسی]] می‌کرد. وی در عمل به دنبال ترکیب [[پان‌عربیسم]] و ملی‌گرایی عراقی و ارائهٔ تصویری از یک دنیای عربی متحد تحت رهبری عراق بود.▼

پس از اینکه حکومت پادشاهی ایران سال ۱۹۷۹ سرنگون شد و قدرت انقلابیون در ضعف بود کشمکش‌های مرزی بین ایران و عراق به مدت ده ماه در مورد اختلافات ارضی و تسلط بر [[اروندرود]] که دو کشور را از هم جدا می‌سازد بالا گرفت. ملی گرایان عراقی معترض به [[قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر]] بودند و صدام آن معاهده را در جلوی تلویزیون پاره کرد. عراق در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ (۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰) حمله سراسری به ایران نمود: حملات هوایی به فرودگاه های ایران انجام داد و سپس با حمله زمینی وارد به استانهای کرمانشاه ایلام خوزستان شد. صدام، [[خرمشهر|خوزستان]] را استان تازه عراق نامید. ▼

در ماههای آغاز جنگ، درگیری‌های سنگینی حوالی بندرگاه‌های سوق‌الجیشی به وجود آمد. پس از این که صدام پیروزی‌هایی به دست آورد، حملات هوایی و زمینی [[ارتش جمهوری اسلامی ایران|ارتش]] ایران باعث شد خسارات زیادی به نیروهای عراق وارد شده متوقف شود.▼

صدام برای دریافت کمک‌های نقدی و سیاسی به دیگر کشورهای [[عرب]] مخصوصا حاشیه خلیج فارس روی آورد. همچنین او با موفقیت توانست حمایت [[رونالد ریگان]] رئیس‌جمهور آمریکای ضد ایران را به دست آورد. صدامِ بعثی بدلیل اشتراکات سوسیالیستی تبادلات تسلیحاتی گسترده با [[شوروی]] و حتی فرانسه نیز داشت. ایرانی‌ها با این ادعا که جامعهٔ جهانی باید عراق را مجبور به پرداخت خسارت جنگ کند هیچ‌گونه پیشنهاد آتش‌بسی را نمی‌پذیرفتند. آن‌ها تا سال ۱۳۶۷ (۱۹۸۸) با این امید که بتوانند صدام را از قدرت کنار زده و دولتی شیعی را بر سر کار گذارند به جنگ ادامه دادند.▼