کربوهیدرات: تفاوت میان نسخه‌ها

- مرکب: الیگو ساکارید هاساکاریدها و دی ساکاریدها: [[ساکارز]]، [[مالتوز]] و [[لاکتوز]].

کربوهیدرات‌های خالص شامل اتم‌های [[کربن]]، [[هیدروژن]]، اکسیژن و [[نیتروژن]] هستند با نسبت ملکولی ۱:۲:۱ که فرمول عمومی Cn(H2O)n را تشکیل می‌دهند. با این وجود، خیلی از کربوهیدرات‌های مهم از این قانون مستثنی هستند (مثل [[دیوکسی‌ریبوز]] و [[گلیسرول]] که بدین ترتیب آن‌ها را مستقیماً نمی‌توان کربوهیدرات خواند. با افزایش طول زنجیر، تعداد کربن‌های با مراکز فضایی افزایش می‌یابند و بدین ترتیب تعداد زیادی [[دیاسترومر]] امکانپذیر می‌شوند. [[قند]]ها ترکیبات پلی هیدروکسی کربونیل اند، از این رو می‌توانند هِمی استال‌های حلقوی پایداری ایجاد کنند، بدین ترتیب ساختارهای اضافی و تنوع شیمیایی برای این ترکیبات پدید می‌آید. گاهی {...} همراه با حذف آب بدست می‌آیند. قندهای آلدئیدی به صورت آلدوزها طبقه‌بندی می‌شوند. آنهاییآن‌هایی که عامل کتونی دارند، [[کتوز]] خوانده می‌شوند. بر اساس طول زنجیر، قندها، تریوز (۳ کربنی)، تتروز (۴ کربنی)، پنتوز (۵ کربنی)، [[هگزوز]] (۶ کربنی) و غیره نامیده می‌شوند. از اینرو، ۲ و ۳ - دی هیدروکسی پروپانول (گلیسرآلدئید) یک آلدوتریوز است. در حالی که ۱ و ۳ - دی هیدروکسی پروپانون یک کتوتریوز می‌باشد.

الیگوساکاریدها دسته ای از کربوهیدرات هاکربوهیدرات‌ها هستند که قند هایقندهای مرکبی تشکیل شده از 3 الی نزدیک به ۹۰ واحد یک قندی (مونوساکارید) می‌باشند.[[گلیکوپروتئین]] ها‌ها نمونه ای از الیگوساکارید هاالیگوساکاریدها هستند که در غشای سلول هاسلول‌ها دیده می شوندمی‌شوند.

به استثنا ۱ و ۳ - دی‌هیدروکسی- پروپانون، همه قندهایی که تاکنون ذکر شده‌اند، حداقل حاوی یک مرکز فضایی‌اند. ساده‌ترین قند کایرال، ۳ و ۲ - دی‌هیدروکسی پروپانون (گلیسرآلدئید) با یک [[کربن نامتقارن]] است. فرم راست‌بر آن R است، به صورتی که در طرحهایطرح‌های [[فیشر]] مولکول نشان داده می‌شود، انانتیومر چپ‌بر آن، S می‌باشد.

واکنشگری که باعث شکستن پیوند C-C می‌شود، پریدیک اسید (HIO۴) است. این ترکیب دی‌الهایدی‌ال‌های مجاور را [[اکسایش]] کرده، ترکیبات [[کربونیل]] ایجاد می‌شوند. از آنجا که اغلب قندها چندین دی‌ال مجاور دارند، اکسایش با HIO۴مخلوط پیچیده‌ای ایجاد می‌کند. مقدار کافی از اکسنده، زنجیر قند را بطوربه‌طور کامل به ترکیبات یک کربنی تبدیل می‌کند.