بهائیستیزی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز تمیزکاری یادکردها (وظیفه ۱۹) |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۶:
[[پرونده:varqa.jpg|بندانگشتی|250px|[[میرزاعلیمحمد ورقا|میرزاعلیمحمد]] و [[روحالله ورقا]] در غل و زنجیر به دلیل [[بهائی]] بودن در سال [[۱۸۹۶ (میلادی)|۱۸۹۶]] {{مدرک}}]]
از ابتدای پیدایش [[آئین بابی]] در سال ۱۸۴۴ میلادی و پس از آن آئین بهائی در ۱۸۵۲ م. مخالفت و بابی/ بهائی ستیزی علمای دینی [[شیعه]] و حکومت [[قاجاریه]] آغاز شد.<ref name="Iranica">{{یادکرد وب |نویسنده = D. M. MacEoin|نشانی= http://www.iranicaonline.org/articles/bahaism-vii|عنوان= BAHAISM vii. Bahai Persecutions| ناشر = Iranica|تاریخ = December 15, 1988|تاریخ بازبینی= ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۵}}</ref> از آنجا که این دو آئین از جهاتی واحد تلقی میگردند، از دیدگاه جامعه شناختی و تاریخی میتوان آن دو را واحد درنظر گرفت و عنوان بهائی ستیزی را
علّت مذهبی بهائی ستیزی این بود که برخی مجتهدان دینی و حکومت ادعا میکردند پس از [[اسلام]] دین جدیدی نباید ظاهر شود. از نظر اجتماعی و سیاسی علّت مخالفت آن بود که در صورت قبول ادعای [[بسید علیمحمد باب|باب]] و [[بهاءالله]]، قدرت مادی و مذهبی و سیاسی طبقهٔ روحانیون و حکومت با چالشهای جدّی روبه رو میشد.<ref name="Momen">{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= Momen|نام= Moojan |کتاب= The Babi and Baha'i community of Iran: A case of "suspended genocide"?| ناشر= Journal of Genocide Research, Vol. 7, No. 2.|سال= June 2005|شابک=}}</ref><ref name="Karlberg">{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= Karlberg|نام= Michael |کتاب= Constructive Resilience: The Baha´ ’ı´
خط ۱۸:
خشم و درماندگی بابیان از اعدام باب، در ۱۸۵۲ گروه کوچکی از آنان را تحریک کرد تا به جان ناصرالدین شاه سوءقصد کنند.<ref name="Momen" /> پس از ترور نافرجام [[ناصرالدینشاه]] با [[بابیان]] برخورد شدیدی شد. اگر چه تنها عدهٔ کمی از بابیان مسئول این واقعه بودند اما شاه دستور قتلعام بابیان را داد.<ref name="Momen" /> از تعداد دقیق بابیانی که در این دوران کشته شدند اطلاعی در دست نیست.<ref name="Momen" /> اما بهطور کلی این رقم معادل ۲۰ هزار نفر در نظر گرفته میشود.<ref name="Karlberg" /> گزارشهای کتبی که شاهدان عینی اروپائی از این دوره بجا گذاشتهاند، روایت میکند که چگونه پیروان باب را با آهن گداخته داغ میکردند، سنگسار یا با توپ دو نیم میکردند، به عنوان هدف برای تمرین استفاده مینمودند، جمجمههایشان را میشکستند، وارونه از درختان آویزان میکردند، دندانهایشان را از ریشه بیرون میکشیدند، چشمهایشان را از حدقه درمیآوردند، آنها را مجبور میکردند تکههای بریده شدهٔ بدن خودشان را بخورند، شمعهای روشن در بدنشان فرومیکردند، پوست کف پای آنها را میکندند و در روغن داغ فروکردند، پاهایشان را نعل میزدند و قبل از اعدام کردن آنها را میدواندند.<ref name="Karlberg" />
=== دوران پهلوی ===
خط ۳۰:
در دورهٔ [[جمهوری اسلامی]] (از انقلاب ۱۳۵۷ تاکنون) بهائی ستیزی مجدداً به شکلی شدید و مستمر ادامه یافتهاست. همدستی حکومت و علمای شیعه در بهائی ستیزی در دوران قاجاریه و [[دودمان پهلوی|پهلوی]]، در دوران جمهوری اسلامی به یکی شدن بهائی ستیزان حکومتی و علما تبدیل شد و شکل جدیدِ سیاستِ رسمی [[جمهوری اسلامی ایران]] را به خود گرفت.<ref name="Momen" /><ref name="Karlberg" /><ref name="وحدتی">{{یادکرد وب |نویسنده = سهیلا وحدتی|نشانی= http://www.iran-emrooz.net/index.php/politic/more/15536/|عنوان= بهائی ستیزی، سیاست رسمی جمهوری اسلامی ایران| ناشر = ایران امروز|تاریخ = 5 مارس|تاریخ بازبینی= ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۵}}</ref> بر خلاف دوران قبل که بهائیان قربانیان اقدامات پراکنده حکومتی بودند، پس از انقلاب اسلامی طرح مشخص و برنامهریزیشدهای برای نابودی جامعهٔ بهائی شکل گرفت.<ref name="Momen" />
پس از پیروزی [[انقلاب ایران (۱۳۵۷)]] در ایران، بهائی ستیزی که با حمایت [[روحانی]]ون شیعه همراه بود، شکل جدید و افراطیای به خود گرفت. به صورتی که [[بهاییت]] تنها مذهبی در ایران است که روحانیّت شیعه برای مبارزه با آنان نهاد ویژهای تأسیس کردهاست.<ref name="radiofarda.com" /> گفتنی است که [[بهائیان]] متهم به حمایت از نظام شاهنشاهی شدند و مورد برخورد نظام جمهوری اسلامی قرار گرفتند که از آنجمله میتوان به اعدام بهائیان، تخریب اماکن مقدس و
دشمنی با بهائیان چندان ریشهدار و مستمر بود که حتی در روزهای انقلاب، در کنار اشغال و تخریب نهادهای مالی و امنیتی حکومت، کشتن و تخریب و آتش زدن خانههای بهائیان فراموش نشد و از جمله در [[قریه سعدی شیراز]]، بهائیان «[[قتلعام]]» شدند.<ref name="radiofarda.com" />
|