لهجه ای از [[زبانهای کردی|زبان]] [[زبانهای کردی|کردی]] در دسته کوردیی ناوه‌ندی، Kurdîya Nawendî (کردی مرکزی ،Kurdi cintral) که در منطقه [[اردلان]] در استان [[کردستان]] و بخشی از استان [[کرمانشاه]] رایج است. محدوده تکلم به گویش اردلانی [[Ardalani]] شهرها و روستاهای سنندج، [[کامیاران]]، [[دیواندره]]، [[دهگلان]] ([[گویش لیلاخی|لیلاخی]]) و بخشی از روستاهای مریوان و سقز ([[تیلکوه (سقز)|تیلکو]]) و [[بیجار]] و در [[روانسر]] می‌باشد. زبان کردی مجموعه ای از گویشها و لهجه‌های ویژه ای است که جزو گروه زبانهای ایرانی جدید شاخه شمال غربی محسوب می‌شوند. [[زبانهای کردی|زبان]] [[زبانهای کردی|کردی]] با گویش‌های متنوعش مجموعه ای از زبانها و گونه‌های باستانی مردمانی است که قبل از تاریخ در منطقه زاگرس زیسته‌اند. این زبان جدا از اینکه وارث زبانهای مادی اوستایی، سکایی، هخامنشی، پارتی و پهلوی است؛ وارث بلافصل زبانهای اقوام قبل آریایی‌ها نیز هست و ریشه در زبانهای سومری، عیلامی، لولوبی، گوتی، کاسی، مانایی، دارد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=On Verbal Phonology in Kurdish: An Optimality-Theoretic Account of Dialectal Variation|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=2016|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>
