جئو ئن لای: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Ssdfs123sfd (بحث | مشارکت‌ها)
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۴۲:
چو در یک خانواده اشرافی به دنیا آمد و برای تحصیلات دانشگاهی به [[اروپا]] رفت. پس از بازگشت به چین ضمن عضویت در [[حزب کمونیست چین]] به عنوان افسر سیاسی در [[آکادمی نظامی ارتش چین]] مشغول به کار شد.
 
در سال ۱۹۱۷ به مدت یک سال در دانشگاه‌های [[ژاپن]] تحصیل کرد، ۱۹۱۹ به چین بازگشت و در [[دانشگاه نانکای]] ثبت نام کرد ولی سال بعد (۱۹۲۰) بهمراهبه همراه ۱۵۰۰ دانشجوی دیگر چینی به [[فرانسه]] رفت. چو از خانواده خود پول کافی دریافت می‌کرد و به [[انگلستان]]، [[بلژیک]] و [[آلمان]] سفر کرد. در آلمان در [[برلین]] و [[گوتینگن]] مقیم بود. وقتی چو به چین بازگشت به خاطر افکار [[رادیکال]] دستگیر شد. در سال ۱۹۲۰ آزاد شد، پس از آن در فرانسه، انگلستان و آلمان تحصیل کرد. در سال ۱۹۲۱ به عضویت [[حزب کمونیست چین]] درآمد و ۱۹۲۴ به چین بازگشت، چو در آن زمان در جبهه متحد بین کمونیست‌ها و [[کومینتانگ]] نقش مهمی بازی می‌کرد و در رهبری هر دو حزب نقش مهمی داشت. ۱۹۲۵ با یکی از رهبران جنبش دانشجویی چین به نام [[دنگ ییانگ چائو]] ازدواج کرد، که بعدها یکی از مهمترینمهم‌ترین رهبران حزب شد. چو پس از ممنوعیت [[حزب کمونیست چین]] در سال ۱۹۲۷ به کار مخفی در حزب ادامه داد و مسوولیت [[سازمان افسران حزب کمونیست چین]] را به عهده داشت.
 
این زوج صاحب بچه نشد ولی بچه‌های زیادی از شهیدان حزب را به فرزندی قبول کردند، یکی از این بچه‌ها [[لی پنگ]] نخست‌وزیر بعدی چین بود.
خط ۵۶:
وی نقش مهمی در خروج [[چین]] از انزوای پس از ۱۹۴۹ و بازیابی صندلی اشغال شده این کشور توسط [[تایوان]] در [[سازمان ملل متحد]] و همچنین افزایش پرستیژ سیاسی این کشور ایفا کرد.
 
به عنوان یک مدیر محبوب مردم و واقع‌بین، چو موضع خود را حفظ کرد. [[انقلاب فرهنگی چین]] (۱۹۷۶–۱۹۶۶) یک ضربه بزرگ به چو بود. در مراحل دیرتر [[انقلاب فرهنگی چین]] در ۱۹۷۵، او را تحت فشار گذاشت. چو برای خنثی کردن فشار [[انقلاب فرهنگی چین]] بر «[[چهار نوسازی]]» بسیار تلاش کرد که زیان ایجادشده توسط فعالیتهایفعالیت‌های [[انقلاب فرهنگی چین]] را خنثی کند.
 
پس از کشف این که چوان لای سرطان داشت، چو خیلی از مسئولیت‌هایش را به [[دنگ ژیائوپینگ]] که معاون اول وی بود واگذار کرده بود. در طول مراحل دیرتر [[انقلاب فرهنگی چین]]، چو هدف جدید [[مائو]] و رئیس گروه چهارنفره ([[جیانگ چینگ]]) بود.