راهبری اینترنت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۵:
 
== راهبری اینترنت ==
برای بحث بر سر نظارت بر اینترنت (Internet Governance) در ابتدا لازم است دو عبارت نظارت و اینترنت بطوربه‌طور مجزا تعریف گردد، موضوعی که تاکنون توافقی جامع بر سر تعاریف آن‌ها به عمل نیامده‌است. بنا به نظریه ارتباطات فرایند ارتباطات مبتنی بر پنج عنصر فرستنده پیام، پیام، کانال ارتباطی، گیرنده پیام و بازخورد است. در برقراری ارتباط از طریق اینترنت مراحل فوق نیز صادق است؛ فرستندگان پیام به افرادی اطلاق می‌شود که با رایانه به شبکه متصل می‌شوند، پیام‌ها به اشکالی چون پست‌الکترونیکی از طریق کانال‌هایی مانند شبکه‌های [[فیبر نوری]] به گیرندگان پیام که آنان نیز از طریق ارائه‌دهندگان اینترنت به شبکه متصل می‌باشند، منتقل می‌شود.
 
== پیشینه ==
هیچ‌کس، شرکت، سازمان یا دولت اینترنت را اداره نمی‌کند. این شبکه یک شبکه جهانی توزیع‌شده متشکل از بسیاری از شبکه‌های مستقل به‌هم‌پیوسته است. اینترنت مبتنی بر فناوری ای است که از آن با نام راه گزینی بسته کوچک یاد می‌شود که در مدل ارتباطی آن محتوای پیام به صورت دیجیتال و اعداد صفر و یک، آنگونه که اطلاعات در رایانه نگهداری می‌شود، نگهداری می‌شود. بر این اساس اینترنت می‌تواند اعداد، کلمات و صوت و تصویر دیجیتال را منتقل نماید. بر این اساس روترها نسبت به سویچ‌ها از نقشی کلیدی‌تری در ارسال بسته‌ها ایفا می‌کنند. شکل ۱٫۱ فرمت مرسوم برای بسته‌ها را نشان می‌دهد. روترها با نظارت نرم‌افزاری و ریز پردازنده‌ها، به تعیین آدرس یک بسته اطلاعاتی و ارسال آن به روتر دیگر اقدام می‌کنند.
 
با پیشرفت فناوری شبکه به سطح شبکه TCP/IP طراحان شبکه بسته‌های آدرس ۳۲ بیتی را در قالب [[نشان گذاری]] [[ده دهی]] در فرمت xxx.xxx.xxx.xxx معرفی کردند. در این فرمت هر گروه از xها اعداد صفر تا ۲۵۵ را می‌تواند دربر گیرند. [[پروتکل اینترنت]] که در تنظیم بسته‌ها کاربری دارد از اصلی‌ترین بخش‌های اینترنت می‌باشداست. دومین بخش سامانه آدرس دهی یا مدیریت مبحثی است که نخستین بار مورد نظارت قرار گرفته بود.
ابداع سیستم نامگذاری دامنه در سال ۱۹۸۴ مترادفی برای تسلسل دیجیتال نفوذ ناپذیر آدرس‌های واقعی را معرف کرد. آدرس‌های واقعی بسته‌ها در حالی فرمت دیجیتال خود را حفظ کردند که قابلیت جایگزینی با مترادف‌های الفبایی در فایل سرور DNS را دارا بودند. این سیر در انتها به نامگذاری سایت‌های اینترنتی منتهی گردید.
 
آدرس‌های اینترنتی بر خلاف شماره‌های تلفن شهری که معرف [[منطقه شهری]] یا محل جغرافیایی است، موقعیت ثابتی نداشته و کاملاً مفهومی تعریف می‌شوند به گونه‌ای که علی‌رغم حجم بالای بسته‌های دیجیتالی که بین دو روتر منتقل می‌شوند، هر یک از آن‌ها مسیر خاص خویش را پیموده و انحرافی صورت نمی‌گیرد که در افزایش کارایی [[شبکه اینترنت]] مؤثر می‌باشداست.
 
در موضوع سرعت انتقال داده‌ها در اینترنت عوامل متعددی نقش دارند. سرعت رایانه در رمزگشایی فایل‌های دیجیتال به فرمت قابل خواندن (با نرم‌افزارهایی مانند اینترنت اکسپلورر) و سرعت اتصال به اینترنت بستگی دارد. بر این اساس مضامینی مانند [[نامه‌های الکترونیکی]] به دلیل حجم پایین بسته‌های اطلاعاتی [[پهنای باند]] (سرعت ارسال این بسته‌ها در بین خطوط) کمتر و فیلم‌های سینمایی پهنای باند به مراتب بیشتر که در نهایت به افزایش زمان بارگذاری آن منجر می‌شود، را اشغال می‌کنند.{{سخ}}
خط ۲۳:
از موضوعاتی که اغلب فرستندگان پیام در اینترنت با آن سروکار دارند، آزادی در ارسال یک پیام با محتوای دلخواه یا انتخاب گیرندگانی است که دریافت‌کننده نهایی پیام به صورت کامل می‌باشند. دسترسی متعارف به ارائه‌کنندگان سرویس‌های اینترنت با هزینه‌ای منطقی که از آن با عناوینی چون عرضه فناوری مناسب با هزینه‌ای معقول یاد می‌شود، در کنار عدم اعمال محدودیت‌های خاص در انتخاب دامنه‌های اینترنت نیز از موضوعاتی هستند که به فرستندگان پیام در اینترنت مربوط می‌شود.{{سخ}}
۲) پیام:{{سخ}}
تنظیم محتوای پیام‌ها و تعیین پیام‌های مجاز، شخص یا نهادهای متولی نظارت بر محتوای پیام نیز در دسته‌بندی پیام قرار می‌گیرد. اینترنت به صورت بازاری برای عرضه نظرات و تفکرات افراد گوناگون بدل شده‌است که برخی نهادهای نظارتی در اکثر کشورها این دسته از مضامین مانند محتویات غیراخلاقی و استفاده از فناوری رمزگذاری را قابل اعتراض و پیگیری می‌دانند. امکان تصویب قوانین جدید با استناد به قوانین مصوب قبلی و تضاد اعمال قوانین نظارتی ملی با ماهیت بین‌المللی کاربری اینترنت از دیگر موضوعات بحث شده در زمینه ماهیت پیام‌های اینترنتی می‌باشداست.{{سخ}}
۳) رسانه:{{سخ}}
رسانه یا کانال ارتباطی که پیام به واسطه آن منتقل می‌گردد از دیگر موضوعاتی است که از دیرباز در آیین‌نامه‌های ارتباطی بدان توجه شده‌است که بخشی از آن به دلیل ماهیت قابل نظارت بودن این ابزارها و بخش دیگر به دلیل ماهیت عمومی بودن آن‌ها (وجود فرکانس‌های رادیویی یا عبور سیم‌های مخابراتی از زمین‌های عمومی) است. ادغام شرکت‌های ارائه‌کننده خدمات اینترنت در کشورها از دیگر موضوعاتی است که رقابت میان این شرکت‌ها را تهدید و می‌تواند به ارائه خدمات انحصاری منجر گردد.{{سخ}}
خط ۳۵:
 
== نظارت و راهبری چیست؟ ==
دان مک لین ریشه واژه نظارت را از هدایت کشتی به [[زبان لاتین]] می‌داند و معتقد است با توجه به ماهیت فراملیتی و تعدد ذینفعان در اینترنت راهبری و نظارت واژه مناسب‌تری نسبت به حاکمیت برای اینترنت می‌باشداست.
 
برای راهبری بر اینترنت دستورالعمل‌های گوناگونی توسط نهادهای بین‌المللی ذی‌ربط ارائه گردیده‌است که به موارد زیر که توسط کار گروه اطلاعات و [[فناوری اطلاعات]] [[سازمان ملل متحد]] ارائه شده شده‌است می‌توان اشاره نمود:
خط ۴۵:
 
== راهبری اینترنت چیست؟ ==
افزایش استفاده از اینترنت در سطح جهان چالش‌هایی را در زمینه مدیریت و قانونمندسازی بوجودبه وجود آورده‌است. راهبری اینترنت شامل موضوعات گسترده‌ای از اداره فنی آن تا مباحث عمومی‌تر چون نظارت بر محتوی می‌شود. علی‌رغم ماهیت بین‌المللی اینترنت، دشواری توافق در سطح جهانی بر سر این مقررات باعث تدوین بیشتر این قوانین در سطح ملت‌ها شده‌است که مجموع این تلاش‌ها به تشکیل مجمع راهبری اینترنت برای استفاده از نظرات سه بخش دولتی، عمومی و خصوصی کشورهای عضو رأی تدوین و تصویب قوانین مرتبط منجر شده‌است. در نهایت در سال ۲۰۰۵ راهبری اینترنت بدینصورت تعریف گردید:
«راهبری اینترنت توسعه و استفاده بوسیله دولت‌ها، بخش خصوصی و عمومی در قالب قوانین و ارزش‌های مشترکشان برای ایجاد چارچوبی برای ارزیابی و استفاده از اینترنت است.»
در همین راستا معرفی سه لایه اصلی زیرساخت‌ها (برای انتقال اطلاعات)، لایه منطقی (برای کنترل زیرساخت) و لایه محتوایی که دربرگیرنده اطلاعاتی است که درون شبکه حرکت می‌کند، از بعد حقوقی به راهبری اینترنت می‌نگرد.