زیرآب: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز اصلاح یادکردها (وظیفه ۱۹)
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۳۵:
این شهر دارای شش کیلومتر مربع وسعت و جمعیتی بالغ بر شانزده هزار نفر می‌باشد که با در نظر گرفتن روستاهای همجوار، جمعیت ان به حدود بیست هزار نفر می‌رسد.
 
قدیمی‌ترین اسمی که از زیرآب بجا مانده زو و دشت یا زیور و دشت است که زو یا زیو به معنی روشن یا آب روشن می‌باشد و عده‌ای معتقدند نام اولیه زیرآب امارت سر بوده سپس به رباط سر تغییر یافته و بعد از آن به عبدالحق معروف شده و پس از احداث ایستگاه راه آهنراه‌آهن در این شهر به زیرآب تغییر یافته‌است. زیراب می‌تواند به عنوان یکی از قطبهایقطب‌های گردشگری کشور مطرح باشد زیرا نخستین نگاه از بیرون منطقه را منطقه‌ای کوهستانی و سرسبز و پر طراوت می‌نمایاند. منطقه‌ای بکر و دست نخورده که در بدو امر بیننده را مدهوش و سرگشته از دیدار تابلویی زیبا می‌نماید که دست طبیعت بر پهنه کوهستانی اش ترسیم کرده‌است. این شهر سرشار از منابع زیرزمینی و سطحی مانند زغال سنگ، سیلیس، فلورین، کوارتز، و نظایر آن می‌باشد.
 
مهم‌ترین مشکل مردم و جوانان این شهر، تعطیلی شرکت زغال سنگ البرز مرکزی است که موجب بیکاری و مهاجرت بسیاری از جوانان این شهر به شهرهای بزرگتر شده‌است.
خط ۴۱:
شهر زیرآب علی‌رغم بهره‌مندی از مواهب خدادادی و طبیعت بسیار ناب و زیبا، به علت کم توجهی، محرومیت‌هایش را در پشت رخ سبز گونه اش پنهان کرده‌است. شهر زیرآب به علت پتانسیل بسیار قوی که در زمینهٔ [[گردشگری]] دارد می‌تواند به یکی از قطب‌های گردشگری [[ایران]] تبدیل شود. این شهر یکی از مناطق محروم استان مازندران به‌شمار می‌آید.
 
از ابتدای سال ۱۳۹۲ با تبدیل شهر زیراب به بخش و تشکیل شهرستان سوادکوه شمالی به مرکزیت شیرگاه تقسیمات سیاسی شهرستان دچار تغییر شده‌است. امامزاده عبدالحق یکی از مکان‌های زیارتی شهر زیر آب می‌باشد.
 
عوامل بوجودبه وجود آمدن شهر زیرآب را می‌توان به دو پدیده نسبت داد:
 
۱- وجود بقعه مبارکه امامزاده عبدالحق که به عنوان یکی از اماکن متبرکه استان به‌شمار می‌رود و عامل جذب و توجه مردم به این منطقه گردید.
 
۲- وجود رودخانه تالار که به عنوان یک پدیده طبیعی عامل ثبات جمعیت و نیز تأمین معشیت مردم بر پایه کشاورزی و دامداری بوده که پس از جذب و سکونت مردم در اطراف امامزاده عبدالحق و دیگر مناطق بر اساس تقسیمات کشوری در سال ۱۳۳۵ با تشکیل شهرداری در زیرآب به عنوان یک شهر قلمداد گردید.
زیرآب از نظر آب و هوا دارای شرایط بسیار عالی می‌باشد که دور تا دور آن محصور گردیده از جنگلهایجنگل‌های سرسبز خدادادی و نیز عبور رودخانه تالار از وسط شهر و تقسیم آن به دو قسمت جنوبی و شمالی و عبور جاده ترانزیتی تهران- شمال از وسط شهر نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌نماید.
 
== جمعیت ==
بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر برابر با ۱۶،۱۹۱ نفر جمعیت بوده استبوده‌است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://www.amar.org.ir/سرشماری-عمومی-نفوس-و-مسکن/نتایج-سرشماری/جمعیت-به-تفکیک-تقسیمات-کشوری-سال-1395|عنوان=تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵|ناشر=مرکز آمار ایران}}</ref> مردم زیراب به [[زبان مازندرانی]] گویش می کنندمی‌کنند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= نصری اشرافی |نام=جهانگیر | پیوند نویسنده = |کتاب=واژه نامه بزرگ تبری |کوشش= حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی |صفحه =صفحه ٣١ جلد اول |ناشر=اندیشه پرداز و خانه سبز |مکان =تهران |سال =١٣٧٧ |شابک=٠-۵-٩١١٣١-٩٦٤}}</ref>