ادو: تفاوت میان نسخه‌ها

ادو شهری قلعه‌ای (Castle town) بود که سایر مناطق‌اش در اطراف قلعه گسترش یافته بودند. محدوده‌یمحدودهٔ زمین‌های اطراف قلعه که به عنوان [[یامانوته و شیتاماچی|یامانوته]] (yamanote) شناخته می‌شد، برای عمارت‌های [[دایمیو]]ها در نظر گرفته شده بود که طبق سیستم [[سانکین کوتای]] (sankin kōtai) می‌بایست نصف سال را در ادو می‌گذراندند. گروه وسیعی از [[سامورایی]]‌ها از ادو دفاع می‌کردند. در مقابل، شهرهای [[کیوتو]] و [[اوزاکا]] دایمیو یا جمعیت سامورایی قابل ذکری نداشتند. مشخصه‌یمشخصهٔ کیوتو بارگاه امپراطور، اشراف دیوانی، زیارتگاه‌های بودایی، و تاریخ‌اش بود. اوزاکا مرکز تجاری کشور بود که در آن، غلبه با [[چونین]] (chōnin) یا طبقه‌یطبقهٔ تجار بود. زمین‌های دورتر از مرکز (در لایه‌یلایهٔ بعد از محل استقرار دایمیوها و سامورایی‌ها) قلمروی چونین یا مردم شهری بود. ناحیه‌ای که به [[یامانوته و شیتاماچی|شیتاماچی]] (shitamachi) یا مرکز شهر معروف بود و در سمت شمال شرق قلعه قرار داشت، مرکز فرهنگی شهر بود. معبد بودایی قدیمی [[معبد سنسوجی|سنسوجی]] (Sensō-ji) هنوز در منطقه‌یمنطقهٔ [[آساکوسا]] (asakusa) قرار دارد و محل مرکز قدیمی شیتاماچی را مشخص کرده‌است. رودخانه‌یرودخانهٔ [[سومیدا]] (sumida) که آن موقع به رودخانه‌یرودخانهٔ بزرگ یا اوکاوا (Ōkawa) معروف بود، از کناره‌یکنارهٔ شرقی شهر عبور می‌کند، انبار ذخیره‌یذخیرهٔ برنج اداره‌یادارهٔ [[شوگون]]ی، سایر ادارات دولتی، و معروف‌ترین رستوران‌های شهر در این منطقه قرار گرفته بودند.

پُل ژاپن یا [[نیهون-باشی]] (Nihon-bashi) مشخصه‌یمشخصهٔ مرکز تجاری شهر است و به کورامایی (Kuramae) هم معروف است که معنای‌اش «جایی مقابل انبارها» ست. ماهیگیران، صنعتگران، و خُرده‌فروشان در اینجا فعالیت می‌کردند. کشتی‌رانان با رفت-و-آمد به اوزاکا و دیگر شهرها، کالاها را به ادو می‌آوردند یا از مسیرهای دریایی به کرجی‌های رودخانه‌ای یا مسیرهای خشکی می‌رساندند. این منطقه به عنوان مرکز تجاری و مالی توکیو باقی‌مانده است.

بخش شمال شرقی شهر در [[کیهان‌شناسی]] سنتی، به عنوان ناحیه‌ای خطرناک در نظر گرفته شده و توسط برخی معابد از آسیب و شر شیطان دور نگه داشته می‌شد. بیرون از این محدوده منطقه‌یمنطقهٔ [[بوراکومین|اتا]] (eta) یا مطرودان قرار داشت، کسانی که کارهای «کثیف» انجام می‌دادند و از بخش اصلی شهر جدا شده بودند. مسیری خاکی که به فاصله‌ای کوتاه در شمال منطقه‌یمنطقهٔ اتا واقع شده بود، غرب شهر را از ساحل رودخانه در امتداد لبه‌یلبهٔ شمالی شهر، به منطقه‌یمنطقهٔ [[یوشیوارا]] (Yoshiwara) که محله‌یمحلهٔ روسپیان بود، متصل می‌کرد. این منطقه که قبلاً داخل شهر و در کنار منطقه‌یمنطقهٔ آساکوسا قرار داشت، بعد از آتش‌سوزی بزرگ سال 1657، مجدداً در مکانی دورتر ساخته شد.

نرخ سواد در بین مردان بالغ ادو در دوره [[باکوماتسو]] (بین سال‌های ۱۸۵۳ و ۱۸۶۷ میلادی) حدود ۷۰ درصد تخمین زده می‌شود که نسبت به نرخ سواد در زمان مشابه در سطح جهانی و بطوربه‌طور مثال در [[لندن]] حدود ۲۰ درصد و در [[پاریس]] حدود ۱۰ درصد بسیار فراتر است.<ref group="یادداشت">江戸の成人男性の識字率は幕末には70%を超え、同時期のロンドン（20%）、パリ（10%未満）を遥かに凌ぎ、世界的に見れば極めて高い水準であると言うことができる</ref>

|سیل در اثر طغیان [[رود تاما]] بوجودبه وجود آمده و در اثر آن [[آب‌راه تاماگاوا]] که یکی از آبراه‌هایی بود که آب آشامیدنی شهر ادو را تأمین می‌کرد، مسدود شد.