ذرت: تفاوت میان نسخه‌ها

ساقه‌های ذرت از لحاظ ظاهری شبیه ساقه‌های بامبو هستند و میانگره‌ها به‌طور معمول به ۱۷ اینچ می‌رسند. ذرت فرم رشد محدود دارد و برگ‌های پایینی، برگ‌های شمشیری وسیعی هستند که عموماً ۱۰۰–۵۰ [[سانتی‌متر]] طول و ۱۰–۵ سانتیمتر عرض دارند (۴–۲ فوت در ۴–۲ اینچ). ساقه‌ها ایستاده هستند، ۳–۲ متر (۱۰–۷ فوت) ارتفاع دارند و تعداد زیادی گره دارند که معمولاً دارای برگ‌های بزرگ هستند. زیر این برگ‌ها و درست نزدیک ساقه، بلال‌ها بوجودبه وجود می‌آیند. آن‌ها روزانه ۳ میلی‌متر رشد می‌کنند.

بلال‌ها [[گل آذین]] ماده هستند که با چندین لایه برگ محکم پوشانده شده‌اند به‌طوری‌که تا زمان ظهور رشته‌های زردکمرنگی که از انتهای بلال بیرون می‌زند، به آسانی خودشان را نشان نمی‌دهند. این رشته‌ها کلاله‌های بلند شده‌ای هستند که شبیه یک دسته مو هستند و در ابتدا به [[رنگ سبز]] هستند و سپس زرد یا قرمز می‌شوند. کشت جهت سیلو کردن علوفه معمولاً متراکم‌تر انجام می‌شود و در نهایت درصد پایین‌تری بلال و بیشتر ماده گیاهی بدست می‌آید. واریته‌های خاصی از ذرت اصلاح شده‌اند به‌طوری‌که بلال‌های خیلی بیشتری تولید می‌کنند. اینهااین‌ها منبع baby cornها هستند که به عنوان یک سبزی در غذاهای آسیایی استفاده می‌شود.

دانه‌های ذرت شامل پریکارپ میوه به علاوه پوشش بذر است که به آن کاریوپسیس گفته می‌شود که در [[گیاهان علفی]] معمول است و کل دانه به نام بذر خوانده می‌شود. چوب وسط بلال در ساختار، شبیه میوه چندتایی (میوه مجتمع) است اما تک تک میوه‌ها (دانه‌ها) هرگز با یک توده نیامیخته‌اند. دانه‌ها به اندازه نخود هستند و به صورت ردیف‌های منظم بر روی یک جسم سفید مغز مانند، قرار گرفته‌اند که بلال را تشکیل می‌دهد. در یک بلال بطوربه‌طور معمول ۶۰۰ دانه قرار دارد و طول آن می‌تواند ۷ اینچ (۱۷۸ میلی‌متر) باشد. رنگ آن‌ها متفاوت و شامل سیاه، آبی خاکستری، بنفش، سبز، قرمز، سفید و زرد است. در هنگام تبدیل به آرد، عملکرد ذرت نسبت به گندم بسیار بالاتر است و سبوس بسیار کمتری دارد. این آرد پروتئین [[گلوتن]] گندم را ندارد، بنابراین انواع نان‌ها را با خاصیت پف کردگی کم درست می‌کند.

چون ذرت به سرما مقاوم نیست، در نواحی گرمسیری باید در بهار کشت شود. سیستم ریشه آن معمولاً سطحی است، بنابراین گیاه به رطوبت خاک وابسته است. ذرت به عنوان یک گیاه C4 (گیاهی که از [[تثبیت کربن]] C4 استفاده می‌کند) بطوربه‌طور قابل توجهی از گیاهان C3 (گیاهانی که از تثبیت کربن C3 استفاده می‌کنند) نظیر غلات ریز، یونجه و سویا کارایی استفاده از آب بالاتری دارد. ذرت در زمان ظهور کلاله‌های ابریشم مانند یعنی زمانی که گل‌ها آماده گرده افشانی هستند به خشکی بیشتر حساس است. در آمریکا، یک برداشت خوب زمانی پیش‌بینی می‌شود که ارتفاع ذرت تا چهارم ژوئیه اصطلاحاً به زانو برسد. با این وجود هیبریدهای جدیدعموما از این سرعت رشد پیشی می‌گیرند. ذرتی که برای علوفه استفاده می‌شود وقتی برداشت می‌شود که گیاه سبز است و میوه نارس است. ذرت شیرین در حالت شیری برداشت می‌شود یعنی بعد از گرده افشانی و قبل از تشکیل نشاسته که این زمان بین اواخر تابستان تا اوایل پاییز است. ذرت زراعی تا اواخر پاییز در مزرعه رها می‌شود تا دانه‌های آن کاملاً خشک شود و گاهی ممکن است حتی تا زمستان یا حتی اوایل بهار برداشت نشود. اهمیت رطوبت کافی خاک در بخش‌های زیادی از آفریقا نشان داده شده‌است، جائیکه خشکی دوره‌ای باعث نابودی محصول ذرت و متعاقب آن قحطی می‌شود. با وجودیکه اساساً ذرت در اقلیم‌های گرم و مرطوب پرورش می‌یابد اما گفته می‌شود که در آب و هوای سرد، گرم، خشک یا مرطوب نیز می‌تواند پرورش یابد و این به این معنی است که این محصول با شرایط مختلف به میزان زیادی سازگاری دارد.

در شمال آمریکا، مزارع اغلب در یک تناوب ۲ محصولی که یکی از آن‌ها گیاه تثبیت‌کننده نیتروژن است کشت می‌شوند، در اقلیم‌های سردتر یونجه و در مناطقی با تابستان‌های طولانی‌تر سویا کشت می‌شود. گاهی یک محصول سوم، یعنی گندم زمستانه نیز به تناوب اضافه می‌شود. بسیاری از واریته‌های ذرتی که در آمریکا و کانادا کشت می‌شوند هیبرید هستند. اغلب واریته‌ها از لحاظ ژنتیکی تغییر داده شده‌اند تا گلیفوسیت را تحمل کنند یا در مقابل آفات طبیعی محافظتی فراهم کنند. گلیفوسیت (نام تجاری آن رانداپ است) یک [[علف کش]] است که همه گیاهان را می‌کشد مگر آنهاییآن‌هایی که مقاومت ژنتیکی دارند. این مقاومت ژنتیکی در طبیعت بسیار نادر است.

ذرت بطوربه‌طور وسیعی در همه دنیا کشت می‌شود و میزان ذرت تولیدی هرساله بیش از سایر غلات است. ایالات متحده، ۴۰ درصد ذرت جهان را تولید می‌کند و دیگر کشورهای تولیدکننده ذرت شامل چین، برزیل، مکزیک، اندونزی، هند، فرانسه و آرژانتین هستند. تولید جهانی در سال ۲۰۰۹، ۸۱۷ میلیون تن است که بیش از برنج (۶۷۸ میلیون تن) یا گندم (۶۸۲ میلیون تن) است. در سال ۲۰۰۹، بیش از ۱۵۹ میلیون هکتار (۳۹۰ میلیون ایکر) ذرت در سطح جهان کاشته شد که عملکرد آن بیش از ۵ تن در هکتار (bu/acre 80(بود. تولید می‌تواند در مناطق خاصی از جهان بالاتر باشد به‌طوری‌که در سال ۲۰۰۹ پیش‌بینی تولید در ایالت lowa 11618 کیلوگرم در هکتار (185 bu/acre) بود. شواهد متناقضی بر این فرضیه وجود دارد که عملکرد بالقوه ذرت در دهه‌های اخیر افزایش یافته‌است. این امر پیشنهاد می‌دهد که تغییرات عملکرد بالقوه به زاویه برگ، مقاومت به ورس، تحمل تراکم بالا، تحمل به آفت یا بیماری و دیگر ویژگی‌های زراعی مرتبط است تا افزایش عملکرد در هر گیاه.