پلوتونیم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
|||
خط ۶:
== ایزوتوپها ==
مهم‌ترین ایزوتوپ پلوتونیوم Pu۲۳۹ بوده که نیمه عمر آن ۲۴۲۰۰ سال می‌باشد؛ و به دلیل نیمه عمر کوتاه آن رد بسیار ناچیزی از پلوتونیم به صورت طبیعی در معادن
یافت می‌شود. پلوتونیوم ۲۳۹، در [[رآکتورهای هسته‌ای]] از اورانیوم ۲۳۸، و در
ایزوتوپ پلوتونیوم ۲۳۸ ساطع‌کننده اشعه آلفا می‌باشد که نیمه عمرش ۸۷ سال است. این خصوصیات آن را برای استفاده در تولید نیروی برق برای دستگاه‌هایی که می‌بایست بدون نگهداری مستقیم در
همچنین پلوتونیوم چهار ظرفیت یونی را در
ین PuO+ در
== کاربردها ==
خط ۱۸:
همچنین پلوتونیوم مخصوصاً نوع بسیار خالص آن، آتش زا بوده و به صورت شیمیایی با اکسیژن و آب واکنش می‌دهد که می‌تواند باعث انباشتگی هیدرید پلوتونیوم و یک ترکیب [[Pyrophoric]] شود، که ماده‌ای است که در دمای اتاق در هوا می‌سوزد. حجم پلوتونیوم به هنگام ترکیب شدن با اکسیژن بسیار افزایش میابد و می‌تواند ظرف خود را بشکند بنابراین احتیاط‌های لازم برای حمل پلوتونیوم در هر شکل آن باید انجام شود، عموماً یک اتمسفر خشک و خنثی نیاز می‌باشد.<ref>http://tis.eh.doe.gov/techstds/standard/hdbk1081/hbk1081d.html#ZZ28</ref> علاوه بر این‌ها، خطرات [[واپاشی هسته‌ای|رادیو اکتیوی]] نیز وجود دارد. خاک [[اکسید منیزیم]] مؤثرترین ماده برای فرونشاندن آتش پلوتونیوم می‌باشد. آن ماده مشتعل را مانند یک کاهنده دما([[Heat Sink]]) سرد می‌کند و در عین حال از رسیدن اکسیژن به آن جلوگیری می‌کند. آب نیز در این مورد مؤثر است. در سال ۱۹۶۲ در Rocky Flats Plant در نزدیکی Boulder, Colorado یک آتش‌سوزی بزرگ پلوتونیومی رخ داد.
پلوتونیوم همچنین در ساخت [[جنگ‌افزار هسته‌ای]] و ساخت زهرهای (نه الزاماً مهلک) کاربرد دارد. توده‌های انباشته شده پلوتونیوم توسط [[اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی|اتحاد جماهیر شوروی]] قدیم و [[ایالات متحده آمریکا]] به وجود می‌آمد. از پایان [[جنگ سرد]] تمرکز بر نگرانی از گسترش تکنولوژی هسته‌ای
== خطرات ==
خط ۲۵:
به هر حال، حوادث بحرانی نیز وجود داشته. حمل بی‌ملاحظه ۶٫۲ kg پلوتونیوم کروی در Los Alamos در ۲۱ آگست ۱۹۴۵، باعث انتشار دوز مرگبار تشعشع گردید. Harry Daghlian دوزی در حدود ۵۱۰ rem دریافت کرد، او ۴ هفته بعد درگذشت. مرگ دیگری در سال ۱۹۵۸ در واحد [[غنی‌سازی اورانیوم]] Los Alamos روی داد. پلوتونیوم در یک مخزن مخلوط کن جمع شده بود. یک بار جدید هم به آن منتقل شد و در نتیجه ۸ کیلوگرم پلوتونیوم در مرکز مخزن جمع شد. یک کارگر در معرض تشعشع قرار گرفت و در کمتر از دو روز در گذشت.
حالت‌های سمی پلوتونیوم از نظر شیمیایی و [[پرتوشناسی]]، باید از خطرات پلوتونیوم متمایز شود. بسیاری از
احتمالاً اخلاط این دو دیدگاه است که باعث گزافه گویی‌های احساسی در خصوص سمی بودن پلوتونیم می‌شود. در سال ۱۹۸۹ نوشته‌ای از Bernard L. Cohen این‌گونه بیان می‌کند که «خطرات پلوتونیوم خیلی آشکارتر و راحت تر از خطرات ناشی از [[مواد افزودنی]] به غذاها و همچنین حشره کشها فهمیده می‌شوند و در مقایسه تنها یک مرگ در هر ۳۰۰ سال می‌تواند کم مایه بودن این نظر را اثبات کند؛ و علی‌رغم حقایقی که ما در اینجا ذکر کردیم و حقایق شناخته شده بر [[جامعه علمی]] افسانه سمی بودن پلوتونیوم همچنان ادامه دارد.»http://www.environmental.usace.army.mil/info/technical/hp/hpfaq/THE_MYTH_OF_PLUTONIUM_TOXICITY.doc (html-ized)
بنابراین هیچ گونه شک و تریدی وجود ندارد که پلوتونیوم در صورت استفاده نادرست می‌تواند بسیار خطرناک باشد. [[پرتوی آلفا]] که پلوتونیوم از خود ساطع می‌کند نمی‌تواند به پوست نفوذ کند، اما می‌تواند به
== ویژگی‌ها ==
| |||