هیپرهیدروز: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هایپرهیدروزهایپرهیدروزیس''' {{انگلیسی|Hyperhidrosis}} یا تعریق بیش از حدوحد و غیرطبیعی، وضعیتی است که [[عرق کردن]] به طورغیر طبیعی افزایش یافته‌است<ref name="Andrews">{{cite book |last1=James |first1=William |last2=Berger |first2=Timothy |last3=Elston |first3=Dirk |year=2006 |title=Andrews' Diseases of the Skin: Clinical Dermatology |edition=10th |publisher=Saunders |pages=777–8 |isbn=978-0-7216-2921-6}}</ref> که این موضوع بیش از مقدار مورد نیاز برای [[تنظیم دمای بدن]] است.

هیپرهیدروزهایپرهیدروزیس به دو گروه اصلی هیپرهیدروز اولیه (ایدیوپاتیک) و هایپرهیدروز ثانویه (پاتولوزیک) تقسیم می‌شود.

هایپرهیدروزهایپرهیدروزیس ثانویه در بزرگسالی تظاهر می‌یابد و برخلاف هیپرهیدروزهایپرهیدروزیس اولیه (ایدیوپاتیک یا اساسیبدون علت مشخص) هم در طی بیداری و هم در حین خواب رخ می‌دهد. ورزش و استرس هیجانی شایعترین علل هیپرهایپر هیدروزهیدروزیس ثانویه هستند. البته این بیماری می‌تواند ارثی باشد. برخی بیماریهای دیگر (مانند تب و عفونت، [[پرکاری تیروئید]]) و مصرف بعضی داروها هم ممکن است باعث فعالیت بیش از حد غدد عرق شوند. تعریق در طول شب می‌تواند به دلیل تعدادی از بیماریهای سیستمیک زمینه‌ای باشد مثل بیماری [[لنفوم هوجکین]] و [[سل]]. فیبرهای سود و موتور سمپاتیک غدد عرق بیشتر کولینژریک هستند.

هیپرهیدروزهایپرهیدروزیس هیجانی در حوالی زمان بلوغ شروع می‌شود و بتدریج با گذشت زمان بهبود پیدا می‌کند. پسرها و دخترها به یک اندازه مبتلا می‌شوند ولی دخترها زودتر و بیشتر برای درمان طبی مراجعه می‌کنند.

هیپرهیدروزهایپرهیدروزیس شایع است و می‌تواند نواحی موضعی یا وسیعی از پوست را درگیر کند، معمولاً دست‌ها، پاها و زیر بغل را گرفتار می‌کند. اثرات مزمن رطوبت بیش از حد پوست، خشکی و پوسته پوسته شدن همراه با ایجاد شقاق و ترک خوردگی است. بیمارانی که پوست بسیار مرطوبی دارند مستعد رشد بیش از حد باکتریها و عفونت قارچی هستند.

هیپرهایپر هیدروزهیدروزیس را می‌توان براساس این موارد طبقه‌بندی کرد:

۱)موقعیت آناتومیک: زیربغل، کف دست، کف پا.

هیپرهیدروزهایپرهیدروزیس را می‌توان با روشهای زیر کنترل کرد: درمان بیماریهای زمینه ای، استفاده از دئودرانت‌های قوی، استعمال موضعی کلرید آلومینیوم، املاح زیرکونیوم، مصرف داروهایی که ترشح عرق را مهار می‌کنند([[آنتی کولینرژیک]]هایی مانند [[پروپانتلین]] گلیکوپیرولات، اکسی بوتینین و بنزوتروپین)؛ در نهایت روش‌های بایوفیدبک و سمپاتکتومی (جراحی) و تزریق [[سم بوتولینوم]] (بوتاکس) و یونتوفورزیونتوفورزیس و لیزر لیپولیز.

یونتوفورزیونتوفورزیس: یک شیوه درمانی دیگر مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) است. سیستم‌های یونتوفورزیونتوفورزیس (Iontophoresis) جهت رفع تعریق بیش از حد موضعی مثلاً در کف دست و کف پا یا زیر بغل‌ها استفاده می‌شود. اساس آن گذراندن یک جریان الکتریکی ضعیف از دست‌ها و پاها برای غیرفعالغیر فعال کردن غدد عرقی بیش از حد فعال است. با گذاردن دست و پا در آب درون این سیستم ویاو یا قرار دادن پدهای مرطوب این دستگاه در زیر بغل‌ها به مدت ۵ تا۱۰تا ۱۰ دقیقه هفته‌ای دو بار بدون درد و سوزش با جریان الکتریکی ۱۲ ولتپایین می‌توان نتایج بسیار خوبی از اینگونه درمان به مدت طولانی بدست آورد.

* البته به یاد داشته باشیم که هیچ‌یک از فراورده‌هایی که امروزه با عنوان ضدعرق استفاده می‌شود، جریان عرق را به طور کامل متوقف نمی‌سازد و اصولاً همچنین چیزی مطلوب نیست؛ چرا که ترشح عرق از عملکردهای ضروری پوست جهت کنترل دمای بدن و متابولیسم آب و دفع مواد زاید از بدن است. فراورده‌های ضدعرق موضعی تا ۲۰ تا ۴۰ درصد ترشح غدد عرق را کاهش می‌دهند.