الکتریسیته: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۸۵۰، [[ویلیام اوارت گلدستون]] از [[مایکل فارادی]] پرسید، چرا الکتریسیته ارزشمند است. فارادی پاسخ داد، «یک روز شما مالیات آن را خواهید پرداخت.»<ref name="The Conversation">{{Citation|last=Jackson|first=Mark|url=http://theconversation.com/theoretical-physics-like-sex-but-with-no-need-to-experiment-19409|title=Theoretical physics – like sex, but with no need to experiment|publisher=The Conversation|date=4 November 2013}}</ref>

در قرن ۱۹ام و اوایل قرن ۲۰ام، حتی در [[جهان غرب|جهان صنعتی غرب]]، هنوز الکتریسیته به بخشی از زندگی روزمره مردم تبدیل نشده بود. [[فرهنگ عامه]] زمان، اغلب آن را در قالب نیرویی اسرارآمیز و شبه جادویی به تصویر می‌کشید که قادر بود زندگی را نابود و مرده را زنده کند یا حتی قوانین طبیعت را به زانو درآورد.<ref name="Van Riper 69">{{Citation|last=Van Riper|first=A. Bowdoin|title=Science in popular culture: a reference guide|publisher=[[Greenwood Press]]|location=Westport|year=2002|pages=69|isbn=0-313-31822-0}}</ref> این گرایش با آزمایش‌های [[لوییجی گالوانی]] در سال ۱۷۷۱ ایجاد شد که در آن پاهای قورباغه‌های مرده با به کار بردن [[الکتریسته حیوانات]] به حرکت درآمد. اندکی پس از کار گالوانی، «تجدید حیات» یا احیای مجدد افراد ظاهراً مرده یا غرق شده، در ادبیات پزشکی گزارش شد. این نتایج با [[مری شلی]] به هنگام انتشار [[فرانکنشتاین]] (۱۸۱۹)، مشهور شدند، اگرچه او واژهٔ تجدید حیات را به هیولا نسبت نداد. تجدید حیات هیولاها با استفاده از الکتریسیته، بعداها به موضوعی ترسناک در فیلم‌های ژانر وحشت تبدیل شد.

با افزایش آشنایی عمومی با الکتریسیته به عنوان نیروی حیاتی [[انقلاب صنعتی دوم]]، صاحبانش در نقش‌های مثبتی،<ref name="Van Riper 71">Van Riper, op.cit., p. 71.</ref> مانند کارکنان در «مرگ انگشت در پایان دست‌کش‌هایشان مانند قطعه قطعه کردن سیم‌های زندگی» در شعر [[پسران مارتا]] از [[رودیارد کیپلینگ]] در سال ۱۹۰۷ ظاهر شدند.<ref name="Van Riper 71" /> ماشین‌های دارای قدرت الکتریکی از تمام انواع، در داستان‌های ماجراجویانه‌ای چون داستان‌های [[ژول ورن]] و [[تماس سویفت]] برجسته شدند.<ref name="Van Riper 71" /> اربابان الکتریسیته، چه تخیلی و چه واقعی، از جمله دانشمندانی چون [[توماس ادیسون]]، [[چارلز آلگرنون پارسونز]]، و [[نیکولا تسلا]]، به عنوان جادوگران، علم میان مردم مشهور شدند.<ref name="Van Riper 71" />

با از بین رفتن تازگی الکتریسیته و تبدیل شدن به ابزاری واجب برای زندگی روزمره در نیمه دوم قرن بیستم، تنها زمانی نیازمند توجه به فرهنگ عامه می‌شد که جریان قطع می‌گشت. افرادی که جریان را برقرار می‌کنند، مانند قهرمانان بی‌نام و نشان آهنگ [[ویچیتا لینمان]] (۱۹۶۸)، اثر [[جیمی وب]]،<ref name="Van Riper 71" /> هنوز اغلب در هیبت قهرمانانه و جادوگرانه خودنمایی می‌نمایند.<ref name="Van Riper 71" />