کوثر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سورهٔ کوثر''' (به [[زبان عربی|عربی]]: سورَةُ الْکَوْثَر) یکصد و هشتمین [[سوره]] در [[مصحف عثمانی]] و دارای سه [[آیه]] است. کوثر در [[جزء]] سی‌ام قرار دارد و جایگاهش در [[ترتیب نزول سوره‌های قرآن|ترتیب نزول]] بر اساس نظر [[محمدهادی معرفت]] مبتنی بر روایت [[ابن عباس]] سورهٔ پانزدهم، پس از [[عادیات]] و پیش از [[تکاثر|تکاثُر]] است. سورهٔ کوثر [[سوره مکی|مکّی]] دانسته شده، اما بعضی مفسران آن را [[سوره مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. در احادیث آمده این سوره در ماجرای کنایه زدن شخصیِ به پیامبر اسلام دربارهٔ بی‌دنباله بودن وی پس از درگذشتِ [[قاسم بن محمد|قاسم]] و [[عبدالله بن محمد|عبدالله]]، فرزندان پیامبر اسلام نازل شده است. در تفسیر کوثر، بیست و شش معنیِ مختلف آمده که به جز دو معنیِ «رود» و «حوض»ی در بهشت — که در احادیث مطرح شده‌اند — معانی دیگر، استدلالی ندارند. کوثر را در قرآن، «خیر فراوان» تفسیر کرده‌اند. [[پیامبر اسلام]] کوثر را — به‌عنوان نامی مخصوص برای رودی در [[بهشت]] — به خویشتن نسبت داد، و یا به‌عنوان حوضی که در هنگامِ [[معراج]] به او نشان، و برای او اختصاص داده شد. مفسرانِ شیعه این سوره را دربارهٔ [[فاطمه زهرا]] و کثرت نسل پیامبر اسلام از طریق او می‌دانند. در فضیلتِ سورهٔ کوثر آمده تلاوت‌کننده‌اش پاداشی به‌اندازهٔ شمارِ [[قربانی کردن|قربانی‌ها]] در [[عید قربان]] و قربانی‌های [[اهل کتاب]] و [[مشرکان]] دارد و از نهرهای بهشتی سیراب خواهد شد و نزد پیامبر اسلام جایگاه دارد. بعضی از کلمات این سوره مانند «کوثر»، «نحر» و «ابتر» تنها یک بار در قرآن آمده‌اند.