هیپرهیدروز: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز حذف یک کلمه برای تبدیل متن ازحالت محاوره ای به حالت رسمی. |
جز ایجاد فاصله بین کلمات برای خوانایی بهتر |
||
خط ۲۷:
هایپر هیدروزیس را می‌توان براساس این موارد طبقه‌بندی کرد:
۱) موقعیت آناتومیک: زیربغل، کف دست، کف پا.
۲) محرک زمینه‌ای: هیجانی، حرارتی، دارو، سم.
۳) منشأ عصبی: هیپوتالاموس، بصل النخاع، نخاع، کورتکس.
== درمان ==
هایپرهیدروزیس را می‌توان با روشهای زیر کنترل کرد: درمان بیماریهای زمینه ای (در صورت ثانویه بودن هایپرهیدروزیس)، یونتوفورزیس، استعمال موضعی کلرید آلومینیوم، املاح زیرکونیوم، مصرف داروهایی که ترشح عرق را مهار می‌کنند([[آنتی کولینرژیک]]هایی مانند [[پروپانتلین]]، گلیکوپیرولات، اکسی بوتینین و بنزوتروپین)؛ در نهایت روشهای بایوفیدبک و سمپاتکتومی (جراحی)، تزریق [[سم بوتولینوم]] (بوتاکس)، و لیزر لیپولیز.
* یونتوفورزیس: شیوه درمانی مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان تعریق بیش از حد است. سیستم‌های یونتوفورزیس (Iontophoresis) جهت رفع تعریق بیش از حد موضعی مثلاً در کف دست و کف پا یا زیر بغل‌ها استفاده می‌شود. اساس آن گذراندن یک جریان الکتریکی ضعیف از دست‌ها و پاها برای غیر فعال کردن غدد عرقی بیش از حد فعال است. با گذاردن دست و پا در آب درون این سیستم و یا قرار دادن پدهای مرطوب این دستگاه در زیر بغل‌ها به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه هفته‌ای دو بار بدون درد و سوزش با جریان الکتریکی پایین می‌توان نتایج بسیار خوبی از اینگونه درمان به مدت طولانی بدست آورد.
* هیچ‌یک از فراورده‌هایی که امروزه با عنوان ضدعرق استفاده می‌شود، جریان عرق را به طور کامل متوقف نمی‌سازد و اصولاً چنین چیزی مطلوب نیست؛ چرا که ترشح عرق از عملکردهای ضروری پوست جهت کنترل دمای بدن و متابولیسم آب و دفع مواد زاید از بدن است. فراورده‌های ضدعرق موضعی بین 10 تا 30 درصد ترشح غدد عرق را کاهش می‌دهند.
| |||