تعلیق (روایت): تفاوت میان نسخه‌ها

تعلیق در مفهومِ [[هیچکاک|هیچکاکی‌اش]] زمانی رخ می‌دهد که تماشاگر می‌داند قرار است اتفاق بدی بیفتد و علیرغمعلی‌رغم این پیش‌آگاهی، توانایی مداخله و جلوگیری از آن را ندارد. فیلم‌هایی که تعلیق قابل‌توجهی در آن‌ها به‌کار می‌رود معمولاً در ژانر [[مهیج (گونه)|دلهره‌آور]] طبقه‌بندی می‌شوند.

در مفهومی وسیع‌تر حس تعلیق هنگامی به‌وجودمی‌آید که فرد نسبت به پروسه و چگونگی خلق یک رخداد در آینده ناآگاه است اما وقوع آن را پیش‌بینی می‌کند. از این رو تعلیق آمیزه‌ای از پیش‌بینی و [[عدم قطعیت]] دربارهٔ وقایع مبهم آینده است و در مقابل احساس [[شگفتی]] قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر، تعلیق یعنی ابهام (به همراه میل به رفع آن) دربارهٔ این‌که قصه قرار است چه‌طور پیش برود. تعلیق ممکن است کم یا زیاد باشد اما می‌توانیم بگوییم در روایت‌هایی که نمی‌گذارند کتاب‌مان را ببندیم یا پایمان را از سالن سینما یا تئاتر بیرون بگذاریم، تعلیق همواره تا حدی وجود دارد. هنر روایت در حل تعلیق با چاشنی غافل‌گیری است. در روایت‌شناسی تفاوت ظریفی بین تعلیق و تعویق وجود دارد. تعویق به معنای کُندکردن جریان گفتمان روایی و اغلب راهی است برای افزایش تعلیق.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سواد روایت|نام خانوادگی=ابوت|نام=اچ. پورتر|ناشر=اطراف|سال=۱۳۹۷|شابک=‏‫‬‭978978-600-98019-0-9|مکان=تهران|صفحات=۳۹۹|مترجم=رویا پورآذر و نیما م. اشرفی}}</ref>