ماری‌جوآنا: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۸۷:
بر اساس گزارش نشریهٔ پزشکیِ بریتانیاییِ «لانست»، ماری‌جوانا در مقایسه با نیکوتین و الکل، وابستگی کمتری ایجاد می‌کند.<ref>"Myths and Facts About Marijuana". Drugpolicy.org. Retrieved 2011-02-17.[http://www.drugpolicy.org/marijuana/factsmyths/ 2]</ref>
 
یک پژوهش در سال ۲۰۰۶ به مقایسهٔ اثرات کشیدن سیگارِ تنباکو و ماری‌جوانا بر ریه‌ها پرداخت.<ref name="autogenerated422">Boyles, Salynn. “Pot Smoking Not Linked to Lung Cancer,” WebMED Health News. May 23, 2006. (Retrieved 2009-09-05.)</ref><ref>Study Finds No Link Between Marijuana Use and Lung Cancer. ” American Thoracic Society. May 2006. (Retrieved 2009-09-05.)</ref><ref>"Study Finds No Link Between Marijuana Use And Lung Cancer". Science Daily. 2006-05-26. Retrieved 10-12-2011.</ref> نتیجهٔ این پژوهش نشان داد که «حتی در کسانی که به مقدار فراوان ماری‌جوانا می‌کشند، خطر ابتلا به [[سرطان ریه]] افزایش نمی‌یابد.»<ref name="autogenerated122">“Study Finds No Link Between Marijuana Use and Lung Cancer. ” American Thoracic Society. May 2006. (Retrieved 2009-09-05.)</ref> درحالی‌که همین پژوهش نشان می‌داد که خطر ابتلاءابتلا به سرطان ریه در کسانی که روزانه ۲ بسته یا بیشتر سیگار تنباکو می‌کشند، ۲۰ برابر بیشتر از سایرین است.<ref name="autogenerated422" /><ref name="autogenerated122" /> معلوم شده‌است که سیگارِ ماری‌جوانا نیز مانند تمامی مواد تدخینی حاوی مواد سرطان‌زا است و از این‌رو خطر ابتلاء به سرطان ریه را در فرد افزایش می‌دهد. با این وجود، تی.اچ. سی برخلاف نیکوتین، مرگ سلول‌های پیر را تقویت می‌کند<ref>{{یادکرد خبر|نام خانوادگی=Ballan|نام=Eyal|کوشش=Scientific American Blog Network|تاریخ=|عنوان=Cannabis versus Cancer|نشانی=https://blogs.scientificamerican.com/observations/cannabis-versus-cancer/|ناشر=|زبان=en|doi=|تاریخ بازدید=|تاریخ بازبینی=2018-10-22}}</ref> و این احتمال را که آن‌ها به سلول‌های سرطانی تغییرشکل بدهند کاهش می‌دهد. همچنین در پژوهش دیگری نشان داده شده‌است که کانابینوییدها دارای ویژگی‌های ضدتومور هستند.<ref>Armentano, Paul. “Cannabis Smoke and Cancer: Assessing the Risk,” NORML: Working to reform marijuana laws. No publication date. (Retrieved 2009-09-05.)</ref>
 
البته سرطان‌زا بودن تمام اجزای کانابیس نسبت به [[تنباکو]] جای بحث دارد و برخی مطالعات نشان داده‌است که این خطر در حشیش بیشتر است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.dailymail.co.uk/news/article-146853/Why-cannabis-greater-cancer-risk-tobacco.html|عنوان=Why cannabis is a greater cancer risk than tobacco|ناشر=[[دیلی‌میل|Daily Mail]]}}</ref>
خط ۱۰۶:
درحالیکه تاکنون پژوهشگران بر این باور بودند که مصرف ماریجوانا کیفیت و غلظت [[اسپرم]] را کاهش می‌دهد، به تازگی مطالعه‌ای توسط [[دانشگاه هاروارد]] در کلینیک باروری [[بیمارستان عمومی ماساچوست]] انجام گرفت و در ۵ فوریه ۲۰۱۹ منتشر شد؛ که بر خلاف تصورات قبلی نشان می‌دهد مردانی که در زندگی خود ماریجوانا مصرف کرده‌اند نسبت به دیگر مردان، غلظت اسپرمشان بسیار بیشتر است. همچنین مشخص شد تفاوت معنی داری میان غلظت اسپرم در افرادی که این ماده را مصرف می‌کنند، وجود ندارد.
 
در بیشتر مطالعات قبلی بر مدل‌های حیوانی یا مردان با سابقه مصرف مواد مخدر متمرکز شده بودند اما در این پژوهش محققان ۱۱۴۳ نمونه اسپرم از ۶۶۲ مرد بین سال های  ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷ جمع آوریجمع‌آوری کردند. میانگین سن تمام مردان در زمان جمع‌آوری نمونه ۳۶ ساله بود و ۳۱۷ نفر از شرکت‌کنندگان نمونه‌های خون را که برای هورمون‌های [[تولید مثل]] مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته بودند، ارائه کردند. برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد استفاده از ماری‌جوانا در میان شرکت‌کنندگان در مطالعه، پژوهشگران گزارش داده‌اند که در پرسش نامهپرسش‌نامه خود از مردان سوال‌هایی درباره استفاده آنان از این ماده پرسیدند. تجزیه و تحلیل نمونه‌های [[منی]] نشان داد مردانی که ماریجوانا استفاده می‌کنند، دارای متوسطمیانگین غلظت ۶۲.۷ میلیون اسپرم در هر میلی لیتر انزال بودندافرادیبودند اما افرادی که هرگز ماریجوانا استفاده نکردند، دارای میانگین غلظت ۴۵.۴ میلیون اسپرم در هر میلی لیتر انزال داشتند. همچنین تنها ۵٪ از مصرف کنندگان ماری جواناماریجوانا دارای غلظت اسپرم کمتر از ۱۵ میلیون بر میلی لیتر (آستانه تعیین شده [[سازمان بهداشت جهانی]] برای سطح طبیعی اسپرم) بودند اما ۱۲٪ مردانی که هرگز از این ماده استفاده نکرده بودند، همیناین مقدار اسپرم را داشتند.
 
همچنین این مطالعه نشان داد که در میان افراد مصرف‌کننده این ماده، مصرف بیشتر با افزایش سطح [[تستوسترون|هورمون تستوسترون]] همراه است. پژوهشگران تأکید دارند که هنوز نمی‌دانند که این یافته‌ها چه تاثیری بر مردان در جامعه می‌گذارند، زیرا جمعیت مطالعه شامل مردان نابارور در زوج‌هایی هستند که به دنبال درمان در مرکز باروری هستند.