تومان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار: |
←تاریخچه: درج متن |
||
خط ۱۲:
== تاریخچه ==
[[پرونده:Iran AH1314 (c.1896) 10 Toman.jpg|بندانگشتی|<!--[[w:Fasli Calendar|AH]]1314 (c. 1896), depicting [[w:Mozaffar ad-Din Shah Qajar|Mozaffar ad-Din]], [[w:Shah|Shah]] of the [[w:Qajar dynasty| Qajar dynasty-->]]
مغولها، پس از تسلط خود بر سرزمینهای مغلوب، سکه‌های نقره رواج دادند. با آنکه در زمان مغول سکه نقره در ایران رایج بود، صرافان به علت تنزل ارزش پول و جلوگیری از تقلبانی که در دینار بود، از «تومان» به عنوان واحد پول استفاده می‌کردند که ارزش آن معادل 10 هزار دینرا بود. «تومان» پول محاسباتی محسوب می‌شد و به صورت فیزیکی وجود نداشت. ماموران دولت نیز برای جلوگیری از تنزل درآمد خزانه مالیاتها را به تومان تسعیر و وصول می‌کردند. تسعیر پولها با این پول فرضی منبع درآمد سرشاری برای صرافان و بانکداران شده بود. همچنین به واسطه تهی‌شدن خزانه دولت از پول، فساد دستگاههای دولتی و افزایش براتهای عمده خزانه که توسط عمال دیوان در مقابل خرید اسلحه صادر شده بود، در سال ۶۹۳ هجری قمری فرمان رواج یک نوع پول کاغذی به نام «[[چاو (واحد پول)|چاو]]» صادر و در هر شهر تشکیلاتی تحت عنوان «چاو‌خانه» ایجاد شد تا چاو جایگزین زر و سیم رایج شود.
در [[صفویان|دوران صفویه]] تومان در محاسبات دیوانی استفاده می‌شد اما سکه‌ای به این نام و ارزش ضرب نمی‌شد. پرارزش‌ترین سکهٔ این دوران «محمدی» نام داشته و ۱۰۰ دینار (معادل یک‌صدم تومان) ارزش داشت. مطابق سفرنامه [[شاردن|شاردَن]] ارزش یک تومان در [[دوران صفوی]] معادل ۴۵ لیره فرانسوی آن روزگار بوده‌است که ارزش امروزی آن تقریباً ۷۰۰ [[دلار آمریکا]] یا دو [[سکه بهار آزادی|سکهٔ بهار آزادی]] می‌شود.
| |||