زبان ''' [[لارستانی''']] یکی از گویش های پهلوی باستان از زبانهای فارسی تبارِ شاخه جنوب غربی<ref>[http://www.ethnologue.com/show_language.asp?code=lrl Ethnologue report for language code: lrl]</ref><ref>[http://www.ethnologue.com/show_family.asp?subid=15-16 Indo-European, Indo-Iranian, Iranian, Western, Southwestern]</ref><ref>Anonby, E. J. 2003b. Update on Luri: How many languages? Journal of the Royal Asiatic Society 13.2:171–197.</ref> است که توسط [[مردم لارستانی|جنوب فارس و غرب هرمزگان]] مورد استفاده قرار می‌گیرد. امروزه این زبان به خاطر تفاوت‌های زیادش با زبان پارسی معیار به عنوان یک زبانِ مستقل از شاخهٔ زبانهای ایرانی‌تبار جنوب غربی قلمداد می‌شود. گویشهای زبان اچمی همانند [[زبان لری]] نواده [[پارسی میانه]] محسوب می‌شوند. این زبان به خاطر نگه داشتن واژگان بسیاری از [[پارسی میانه]]، زبانی خالصتر از زبان پارسی مدرن است و حتی هنوز ارتباط نزدیکی با [[پارسی باستان]] دارد.<ref>[http://irssh.com/yahoo_site_admin/assets/docs/15_IRSSH-659-V6N1.329192517.pdf An Analytic Study of the Grammatical Tenses in Lari, Mahinnaz Mirdehghan]</ref><ref>D. N. Mackenzie, R. E. Emmerick, Dieter Weber (1991) "Corolla iranica", 1991, Published by P. Lang, {{ISBN|3-631-43589-4|en}}, 9783631435892</ref>
اچمى [[زبان]] ساکنان جنوبی [[استان فارس]] و مردم غرب [[هرمزگان]] است، این زبان در جای جای این منطقه نمودهای گوناگونی دارد که بیشتر این تفاوت‌ها در تلفظ واژگان است. زبان اچمى بیش از نُه [[لهجه]] را دربر می‌گیرد: [[لار|لاری]]، [[فرامرزان|فرامرزی]]، [[بشاگردی]]، [[اَرَدی]]، [[لهجه کوخردی|کُوخِردی]]، [[خنج|خُنجی]]، [[اسیر|اسیری]]، [[اوز|اِوَزی]]، [[جناح|جناحی]] (جمسی)، [[گوده|گَوده‌ای]]، [[گراش|گِراشی]]، [[فیشور|فیشوَری]]، [[دیده‌بان (لارستان)|دیده بانی]]، [[فداغ|فداغی]]، [[بیخه|بیخه‌ای]] و [[بستک|بَستَکی]] و [[گلار | گلاری]].
