اینجو چوسان: تفاوت میان نسخه‌ها

یی گوال فکر می کرد که با او ناعادلانه رفتار می شود و پاداش بسیار کمی به خاطر نقشش در در کودتا دریافت کرده است. در سال ۱۶۲۴، او بر ضد پادشاه اینجو شورش کرد پس از اینکه به عنوان فرمانده نیروی های [[پیونگ‌یانگ|پیونگ یانگ]] برای مبارزه علیه [[توسعه طلبی]] [[منچو]] به جبهه شمالی فرستاده شد، در حالی که سایر رهبران اصلی کودتا در دربار از پادشاه پست و پاداش دریافت کرده بودند. یی گوال ۱۲٬۰۰۰ سرباز را به سمت پایتخت هانسانگ رهبری می‌کرد، از جمله ۱۰۰ ژاپنی (که در طول حمله ژاپن به کره ( ۱۵۹۲_۱۵۹۸) به چوسان پناهنده شده بودند)، جایی که یی گوال یک ارتش منظم را تحت فرماندهی ژنرال جانگ مان شکست داد و هان سونگ را در محاصره گرفت این نبرد به نام نبرد جوتان شناخته می شود. اینجو به [[جزیره گانگوا]] گریخت و هانسانگ[[سئول|هانسئونگ]] به دست شورشی ها افتاد.

یکی از فرماندهان مینگ به نام  مائو ونرونگ که در جنگ با منچوری شکست خورده بود با واحدهای تحت فرمانش به چوسان پناهنده شد، این جو نیز او را با آغوش باز پذیرفت، همین امر موجب شد هونگ تایشی بار دیگر به چوسان حمله کند. در سال ۱۶۳۶ هونگ تایشی رسماً کشور خود را [[سلسله چینگ]] نامید و شخصاً به چوسان حمله کرد. منچوها عمداً از جنگ با ژنرال ایم گیونگ ئوپ که یک فرمانده برجسته ارتش چوسان بود اجتناب کردند ژنرال ایم گیونگ ئوپ در همان زمان از قلعه اویجا محافظت می‌کرد. ارتش منچو با ۱۲۸٬۰۰۰ نفر مستقیماً به هانسانگهانسئونگ حرکت کرد قبل از اینکه اینجو بتواند به جزیره گانگوا فرار کند، درعوض اینجو به قلعه کوهستان نامهان رفت. بعد از اینکه منچوها توانستند تمام خطوط تدارکات را قطع کند غذا و تدارکات به پایان رسید، و سرانجام اینجو تسلیم سلسله چینگ شد. اینجو در مراسمی تشریفاتی نه بار به عنوان خدمتگزار هونگ تایشی به او تعظیم کرد و با معاهده سامجئوندو موافقت کرد، که اینجو باید پسران اول و دومش را به عنوان اسیر به چین می‌فرستاد.