برگشت دادن: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار: |
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: بزرگنژاد⟸بزرگنژاد، بهینهسازی⟸بهینهسازی، ریختهگری⟸ریختهگری، توصف⟸توصیف، عیسیخانی⟸عیسیخانی |
||
خط ۲:
== تاریخچه برگشت دادن ==
برگشت دادن یک عملیات حرارتی باستانی است. قدیمی‌ترین نمونهٔ [[مارتنزیت]] تمپر شده یک تبر است که در Galilee یافت شده‌است، که مربوط به ۱۱۰۰ تا ۱۲۰۰ قبل از میلاد است.<ref>''Tool steels'' By George Adam Roberts, George Krauss, Richard Kennedy, Richard L. Kennedy - ASM International 1998 Page 2</ref> این فرایند در سراسر جهان، از آسیا تا آفریقا استفاده می‌شده‌است. در مدت زمان روش‌های بسیاری برای خنک کردن قطعه برای [[کوئنچ کردن|کوئنچ]] کردن آن امتحان شده‌اند، مانند کوئنچ کردن با پیشاب، خون یا فلزاتی مانند جیوه یا سرب، اما فرایند برگشت دادن نسبتاً در طول زمان تغییری نکرده‌است. این فرایند اغلب با کوئنچ کردن اشتباه گرفته می‌شده و یک اصطلاح برای
== روش انجام برگشت دادن ==
خط ۹:
=== شرایط مختلف انجام ===
[[پرونده:Tempering colors in steel.jpg|بندانگشتی|356x356پیکسل|رنگ‌های قسمت‌های مختلف فولاد نشان دهندهٔ دماهای تمپرمختلف هستند.]]
دما و زمان حرارت دادن به ابعاد قطعه و [[خواص مکانیکی مواد|خواص مکانیکی]] مورد نظر بستگی دارد. انجام عملیات برگشت دادن با شرایط مختلف نتایج مختلفی را در پی خواهد داشت. به عنوان مثال: شاعری و همکارانش به بررسی شرایط مختلف عملیات حرارتی بر تغییرات ریزساختاری و سختی فولادهای کم کربن ـ پرکروم پرداخته‌اند. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد، افزایش دمای تمپر منجر به کاهش میزان آستنیت باقیمانده در ریزساختار و افزایش سختی تا حد معینی می‌گردد.<ref>محمد حسین شاعری، سعید شبستری، حسن سقفیان "
کم کربن کروم بالا (FMU29) مورد استفاده در آستری آسیابها" نهمین سمینار مهندسی سطح و
عملیت حرارتی ایران، 1387.</ref> در تحقیق دیگری، بزرگ نژاد و همکارانش تأثیر دمای تمپر در محدوده ۶۰۰–۳۰۰ درجه سانتیگراد به مدت ۷–۳ ساعت را مورد بررسی قرار داده‌اند. نتایج نشان داده‌است، دمای ۵۰۰ درجه سانتیگراد به مدت ۵ ساعت بالاترین سختی را به دست می‌دهد که مربوط به شرایطی است که کمترین درصد آستنیت باقیمانده در ریزساختار تشکیل شده‌است.<ref>مهدی
آستنیت باقیمانده با استفاده از
FMU29 مورد استفاده در آستری آسیابها" پنجمین همایش مشترک انجمن مهندسی متالورژی و
جامعه علمی
تأثیر دمای تمپر بر سختی فولاد متوسط کربن ـ پرکروم در جدول (۱) نشان داده شده‌است. همان‌طور که مشاهده شود با افزایش دما از ۴۵۰ تا ۵۵۰ درجه سانتیگراد سختی افزایش یافته‌است. در ۶۰۰ درجه سانتیگراد سختی کاهش یافته که این به دلیل کاهش چگالی نابجایی‌ها، حذف تنشهای داخلی و همچنین کاهش سختی مارتنزیت تمپرشده می‌باشد.<ref>{{Cite journal|last=Bakhsheshi-Rad|first=Hamid Reza|last2=Monshi|first2=Ahmad|last3=Monajatizadeh|first3=Hossain|last4=Idris|first4=Mohd Hasbullah|last5=Abdul Kadir|first5=Mohammed Rafiq|last6=Jafari|first6=Hassan|date=2011-12|title=Effect of Multi-Step Tempering on Retained Austenite and Mechanical Properties of Low Alloy Steel|url=http://dx.doi.org/10.1016/s1006-706x(12)60009-0|journal=Journal of Iron and Steel Research International|volume=18|issue=12|pages=49–56|doi=10.1016/s1006-706x(12)60009-0|issn=1006-706X}}</ref> در نتیجه با افزایش دمای تمپر، سختی کاهش می‌یابد.
| |||