دودمان قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

|common_languages={{سخ}}[[زبان فارسی]] (زبان رسمی)<ref>Homa Katouzian, "State and Society in Iran: The Eclipse of the Qajars and the Emergence of the Pahlavis", Published by I.B.Tauris, 2006. pg 327: "In post-Islamic times, the mother-tongue of Iran's rulers was often Turkic, but Persian was almost invariably the cultural and administrative language"</ref><ref>Homa Katouzian, "Iranian history and politics", Published by Routledge, 2003. pg 128: "''Indeed, since the formation of the Ghaznavids state in the tenth century until the fall of Qajars at the beginning of the twentieth century, most parts of the Iranian cultural regions were ruled by Turkic-speaking dynasties most of the time. At the same time, the official language was Persian, the court literature was in Persian, and most of the chancellors, ministers, and mandarins were Persian speakers of the highest learning and ability''"</ref>{{سخ}}[[زبان ترکی آذربایجانی]] (<small> زبان رسمی و ادبیات درباری و زبان مادری </small>)<ref>''Ardabil Becomes a Province: Center-Periphery Relations in Iran'', H. E. Chehabi, '''International Journal of Middle East Studies''', Vol. 29, No. 2 (May, 1997), 235;"''Azeri Turkish was widely spoken at the two courts in addition to Persian, and Mozaffareddin Shah (r.1896-1907) spoke Persian with an Azeri Turkish accent....''".</ref>

سردودمان قاجاریه مربوط به یکی از طایفه‌های [[غز|ترک اغوز]] به نام [[ایل قاجار]] استبود که بر اثر یورش [[مغول]] از [[آسیای میانه]] به ایران مهاجرت کردند. آنان ابتدا در پیرامون [[ارمنستان]] ساکن شدند. <!-- [[ایل قاجار]] به دلیل کمک‌های بزرگی که به دربار [[صفویان|صفوی]] می‌نمود، قدرت بیشتری یافت. [[شاه عباس بزرگ]] یک دسته از آنان را در [[استرآباد]] ([[گرگان]] امروزی) ساکن کرد.{{مدرک}} -->

سردودمان قاجاریه مربوط به یکی از طایفه‌های [[غز|ترک اوغوز]] در شمال شرق ایران به نام [[ایل قاجار]] بود که از [[آسیای میانه]] به ایران آمدند. آنان ابتدا در پیرامون [[ارمنستان]] ساکن شدند که [[شاه عباس بزرگ]] یک دسته از آنان را در [[استرآباد]] ([[گرگان]] امروزی) ساکن کرد و حکومت قاجاریه نیز از قاجارهای استرآباد تشکیل یافته‌است. قبیله قاجار یکی از قبایل ترک [[قزلباش]] بود که ارتش [[صفویان|صفوی]] محسوب می‌شدند.<ref>تاریخ سوم راهنمایی، ص ۲۹</ref> پس از حمله [[مغول]] به ایران و [[بین‌النهرین]]، قاجارها نیز به همراه چند طایفه [[ترکمن‌ها|ترکمان]] و [[تاتار]] دیگر به [[شام]] و [[آناتولی]] کوچیدند.

پس از یورش افغان‌ها و فروپاشی حکومت [[صفویه]]، [[شاه تهماسب دوم]] - پادشاه آواره صفوی - پس از مدتی به [[مازندران]] گریخت و [[فتحعلی‌خان قاجار]] خدمت وی را پذیرفت. فتحعلی خان قاجار سردار سپاه تهماسب دوم شد و در حقیقت تهماسب بازیچه‌ای در دست فتحعلی خان بود. اما با پیوستن [[نادر]] به سپاه تهماسب، فتحعلی خان مقام پیشینش را از دست داد و در [[مشهد]] به تحریک نادر کشته شد.