ژوستین شهید: تفاوت میان نسخه‌ها

|نسب=

'''ژوستین شهید''' {{فرانسوی|Justin de Naplouse}} [[فیلسوف]] و [[دفاعیات دینی|مدافع دینی]] ([[اپولوجیست]]) [[مسیحی]] بود. وی پیشتاز تفسیر نظریه [[کلمة الله|کلمه]] در قرن دوم میلادی بود و به همراه چند نفر از شاگردانش [[شهید|جان‌باخت]]. ژوستین از طرف [[کلیسا|کلیساهای]]های [[کلیسای کاتولیک|کاتولیک]]، [[انگلیکان|انگلیکن]]، [[کلیسای ارتدکس شرقی|ارتودکس شرقی]] و [[ارتدوکسی مشرقی]] به عنوان [[قدیس]] شناخته میشودمی‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ تفکر مسیحی اثر «تونی لین» ،مترجم: روبرت آسريانآسریان. انتشارات ایلام ۲۰۱۰. شابک ۷-۴۱-۹۰۴۹۹۲-۱-۹۷۸}}</ref>

ژوستین از یک خانواده [[یونانی‌ها|یونانی]] بود و در اوایل قرن دوم میلادی در [[نابلس]] [[فلسطین]] چشم به جهان گشود. او در [[فلسفه یونان باستان|فلسفهٔ یونان]] به‌دنبال [[حقیقت]] بود و نخست پیرو [[رواقی‌گری|فلسفه رواقی]] شد. اما به‌تدریج از اینکه در شناخت خدا پیشرفت چندانی نداشت، و نیز از اینکه فیلسوف یونانی حتی این امر را ضروری نمی‌دید، سرخورده شد. سپس پیرو [[ارسطوگری|فلسفه ارسطویی]] شد که او ژوستین را برای حق تدریس تحت فشار گذاشت و ژوستین نیز او را ترک کرد، با این باور که او اصلاً فیلسوف نبوده استنبوده‌است. سپس بر آن شد که پیرویِ یکی از شاگردانِ [[فیثاغورس|پیتاگوراس]] را بکند ولی او از ژوستین انتظار داشت پیش از فراگیریِ فلسفه، موسیقی، نجوم و هندسه بیاموزد. اما ژوستینِ ناشکیبا نزد [[فلسفه نوافلاطونی|نوافلاطونیِ]] مشهوری رفت. او «هرروز پیشرفت‌های چشم‌گیری داشت» اما متکبرانه پیشرفت خود را دست بالا می‌گرفت و انتظار داشت «بلافاصله به موضوع خدا» بپردازد. او در این زمان کنار دریا با پیرمردی روبه‌رو شد که توجه او را به [[عهد عتیق|عهدِعتیق]] و [[مسیح]] جلب کرد (ژوستین به این موضوع نیز اشاره می‌کند که چقدر از رشادتِ مسیحیان در رویارویی با [[شهید|شهادت]] تأثیر یافته بود). بدین‌سان ژوستین مسیحی شد و بر این باور بود که مسیحیت «تنها فلسفهٔ مطمئن و مفید است». او شرح مسیحی شدنش را با این گفتار به پایان می‌برد که «به همین دلیل من یک فیلسوفم». از آن زمان به بعد ژوستین جامهٔ فیلسوفی به‌تن کرد. او صرفاً مسیحی‌ای نبود که در پی ایجاد ارتباط بین مسیحیت و فلسفهٔ یونان باشد بلکه یونانیِ منورشده‌ای بود که باور داشت در مسیحیت عالی‌ترین عناصر فلسفه، خصوصاً فلسفهٔ افلاطونی، مُحَقَق گشته و به کمال رسیده‌است.

از آثار ژوستین تنها سه اثر باقی‌مانده استباقی‌مانده‌است:

* «گفتگو با تریفو» که شرح مباحثات طولانی و مستدل با فردی یهودی به‌نام تریفو است و احتمالاً در [[افسوس (شهر)|افسس]] نوشته شده، (همان‌جا که ژوستین به مسیحیت گروید.)

* آپولوژی II چکیده‌ای از مطالب کتاب فوق است که خطاب به سنای رُم نوشته شده استشده‌است.

ما آموخته‌ایم که مسیح نخست‌زادهٔ خدا است. مضافاً این حقیقت را اعلام می‌کنیم که او کلمه‌ای (خِرَد) است که همهٔ انسان‌ها از آن بهره‌مندند. آنانکه مبنای زیستن‌شان عقل و خِرَد (کلمه) است، مسیحی‌اند، اگرچه بی‌خدا نامیده شوند. برای مثال در میان یونانیان می‌توان از سقراط و هراکلیتوس۶ و اشخاص مشابه نام برد و در میان غیریونانی‌ها از ابراهیم...ابراهیم… و اشخاص دیگری که ذکر نام و اعمال‌شان ممکن است باعث ملال خاطر شود. (آپولوژی I، ۴۶)

{{پانویس}}<br />{{سخ}}{{داده‌های کتابخانه‌ای}}