لودویگ ویتگنشتاین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز تمیزکاری یادکردها (وظیفه ۱۹) |
Inshushinak (بحث | مشارکتها) جز ویرایش و تصحیح (جزئی) / تکمیل جعبه اطلاعات، ابرابزار |
||
خط ۲۳:
|شاگردان=
|تالیفات= ''[[رساله منطقی-فلسفی]]''{{سخ}}''[[پژوهش‌های فلسفی]]''
|تأثیرگرفته از= [[گوتلوب فرگه]]، [[سورن کی‌یرکگور]]، [[برتراند راسل]]، [[آرتور شوپنهاور]]، [[ویلیام جیمز]]، [[باروخ اسپینوزا]]، [[آدولف لوس]]، [[فئودور داستایوفسکی]]، [[لئو تولستوی]]، [[اسوالد اشپنگلر]]، [[فرانک رمزی]]، [[جرج ادوارد مور]]، [[اتو واینینگر]]، [[لودویگ بولتسمان]]، [[لویتسن اخبرتوس یان براوئر|ل.ا.ی. براوئر]]، [[هرمان فون هلمهولتز]]، [[قدیس آگوستین]]، [[جرج کریستف لیختنبرگ]]، [[کارل کراوس (نویسنده)|کارل کراوس]]
|تأثیرگذار بر=[[تئودور آدورنو]]، [[نوآم چامسکی]]، [[یورگن هابرماس]]، [[فریدریش آوگوست فون هایک|فریدریش هایک]]، [[کارل پوپر]]، [[برتراند راسل]]، [[حلقه وین]]، [[جرج ادوارد مور]]، [[رودلف کارناپ]]، [[سول کریپکی]]، [[ایان هکینگ]]، [[ژان-فرانسوا لیوتار]]، [[کوئنتین اسکینر]]، [[استفان تولمین]]، [[گیلبرت رایل]]، [[ریچارد رورتی]]، [[آلن تورینگ]]، [[الیزابت انسکوم]]}}
{{DISPLAYTITLE:لودویگ ویتگنشتاین}}
'''لودویگ یوزف یوهان ویتگنشتاین''' {{آلمانی|Ludwig Josef Johann Wittgenstein}}{{رچ}} ({{IPA-de|ˈvɪtgənˌʃtaɪn|lang}}) (زادهٔ ۲۶ آوریل ۱۸۸۹ در [[وین]]، اتریش – درگذشتهٔ ۲۹ آوریل ۱۹۵۱ در [[کمبریج]]، انگلستان) فیلسوف نامدار [[اتریش]]ی قرن بیستم بود که باب‌های زیادی را در [[فلسفه ریاضیات|فلسفهٔ ریاضی]]، [[فلسفه زبان|فلسفهٔ زبان]]، و [[فلسفه ذهن|فلسفهٔ ذهن]] گشود. از سال ۱۹۲۹ تا ۱۹۴۷، ویتگنشتاین در [[دانشگاه کمبریج]] تدریس کرد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی =http://www.nikend.com/quote/list?author=ludwig+wittgenstein |عنوان =جملات زیبا و بیوگرافی لودویگ ویتگنشتای| ناشر =نیکند}}</ref> بسیاری او را بزرگ‌ترین فیلسوف قرن بیستم می‌دانند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده =بیت‌الله ندرلو|نشانی=http://occidentstudy.ihcs.ac.ir/article_258_0.html|عنوان =نظریهٔ بازی‌های زبانیِ ویتگنشتاین: یک نظرگاه فلسفی پست‌مدرن دربارهٔ زبان| ناشر = دوفصلنامهٔ ''غرب‌شناسی بنیادی''، دورهٔ ۲، شمارهٔ ۱|تاریخ =تابستان ۱۳۹۰|تاریخ بازدید =}}</ref>
خط ۳۱:
فلسفه ویتگنشتاین، پژواکی از تحولات زبانی است که از اواخر سده نوزدهم، پدیدار گشت. [[زبان]] در این دوره، نخست، تبدیل به موضوعی فلسفی شد و سپس با رویکرد تألیفی، ظهور کرد که امروزه از آن، به فلسفه زبان، تعبیر می‌کنیم. در فلسفه ویتگنشتاین هر دو کارکرد زبان شکل می‌گیرد. او در رساله منطقی- فلسفی که به سال ۱۹۲۱ انتشار داد، از «نظریه تصویری زبان» سخن می‌گوید اما در دوره [[فترت]] که فلسفه را رها کرد، به نظریه دوم می‌اندیشید و با بازگشت به فلسفه، پژوهش‌های فلسفی را تدوین کرد که دو سال پس از درگذشت وی به سال ۱۹۵۳ منتشر گردید.<ref name="ReferenceA">نویسندگان: پورحسن، قاسم: ویتگنشتاین: از زبان تصویری تا زبان تألیفی. پژوهشنامه علوم انسانی: بهار ۱۳۸۵ , دوره - شماره ۴۹ (ویژه‌نامه فلسفه)، از صفحه ۱۲۷ تا صفحهٔ ۱۴۸.</ref>
ویتگنشتاین تنها فیلسوفی است که تمامی آرا و آثار وی بر محور زبان استوار است. او معتقد است که تمام فلسفه نقادی زبان است. در هر دو دوره مقصد و غرض وی فهم ساختار و حدود زبان استوار است وی در دوره نخست معتقد است که ساختار واقعیت، ساختار زبان را تعیین می‌کند و زبان نمی‌تواند جهان و واقعیت را برتاباند. این نظریه آن چنان ژرف صورت‌بندی و معماری شده بود که [[برتراند راسل]] را نیز به وجد آورده بود. ویتگنشتاین در مرحله دوم تأمل فلسفی خود، [[رهیافت]] نخست را مورد انتقاد، طرد قرار داده و نظریه «زبان، بنیاد جهان» را طرح کرد و از زبان به مثابه دانش و ابزار فاهمه و نه صرف ابزار و میانجی سخن گفت.<ref name="ReferenceA"
ویتگنشتاین معتقد بود که زبان ذاتاً دارای سرشت تصویری است و ساختار عالم، ساختار آن را تعیین می‌کند. [[فلسفه]] را نیز فعالیتی نقادی می‌داند که وظیفه آن روشن ساختن اندیشه‌هاست. اما در دوره متاخر از این عقیده صرف نظر کرد و اعتقاد داشت که زبان همچون ابزار است و برای فهم معنای زبان بایستی به کاربرد آن در زندگی مردم توجه کنیم. در این دوره او قایل بود که ساختار زبان ما بیانگر نحوه اندیشه ما در خصوص عالم واقعی است و فلسفه در نظر او نوعی درمانگری است و فیلسوف کسی است که بیماری‌های فهم انسان را علاج می‌کند.<ref>اکوان، محمد: ویتگنشتاین: زبان و فلسفه. دانشکده ادبیات و علوم انسانی (تهران): زمستان ۱۳۸۰, دوره ۴۸, شماره ۱۶۰; از صفحه ۲۹۳ تا صفحهٔ ۳۰۸.</ref>
| |||