حافظ اسد: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۵:
'''حافظ اسد''' (زادهٔ ۶ اکتبر ۱۹۳۰ - در گذشته ۱۰ ژوئن ۲۰۰۰) سیاست‌مدار، ژنرال ارتشی و فرمانده نیروی هوایی ارتش سوریه (تا ۱۹۷۰)، رئیس جمهوری سوریه و فرمانده کل قوای مسلح کشور (از ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۰، به مدت ۳۰ سال)، و از رهبران برجسته [[حزب بعث سوریه]] (و فرمانده ارتش حزب تا کودتای ۱۹۷۰) بود.
 
در سال ۱۹۷۰، ارتش حزب بعث سوریه (ارتش خصوصی برای حزب) به همراه نیروهایی از ارتش رسمی سوریه که تحت فرماندهی اسد بودند، علیه مابقیِ ارتش رسمی کشور سوریه کودتا کردکردند و حافظ اسد از این طریق به ریاست حکومت رسید. پس از آن اسد به تصفیه ارتشی‌هایی که حاضر به تبعیت از او نبودند پرداخت و ارتش حزب و بازماندگان ارتش رسمی را ادغام کرد و چند سازمان اطلاعاتی‌امنیتی موازی در سوریه ایجاد کرد تا نظارت حداکثری بر ارتش (برای حنثی‌سازی طرح‌های کودتا علیه اسد) و کنترل جامعه داشته باشند. حافظ اسد به مدت ۳۰ سال (از ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۰) رئیسِ حکومت بعث سوریه بود و ریاست جمهوریِ مادام‌العمر برای خود ایجاد کرد که در آن ارتش و سازمان‌های اطلاعاتی‌امنیتی مقوماتِ حاکمیت او بر حکومت بودند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=Seale |نام= Patrick |کتاب=Asad of Syria | ناشر= |سال= 1988|مکان= |شابک=}}</ref> سپس یک ارتش شخصی ۲۵ هزار نفری به نام ''گارد ریاست جمهوری سوریه'' ایجاد کرد تا اگر باز هم کودتایی رخ داد، از او و خانواده‌اش محافظت کنند.<ref>{{cite news|url=http://www.haaretz.com/blogs/the-axis/syrian-rebel-leader-to-haaretz-assad-s-opposition-will-secure-chemical-weapons-1.433021|title=Syrian rebel leader to Haaretz: Assad's opposition will secure chemical weapons|newspaper=Haaretz|date=28 May 2012|accessdate=2 August 2012}}</ref>
 
طبق قوانینی که حافظ اسد وضع کرد، مجلس و دولت به‌طور انحصاری در اختیار حزب بعث قرار گرفت و ارتش و سازمان‌های اطلاعاتی‌امنیتی و حزب بعث به‌طور تمام و کمال از شخص رئیس‌جمهوری که خودش بود باید پیروی می‌کردند و او به عنوان رئیس‌جمهوری مقامی فوق هرسه قوه داشت و حق وتوی مصوبات مجلس و کابینه و حتی قوه قضائیه برای خودش ایجاد کرد و فرمان‌های ریاست جمهوری برای هرسه قوه لازم‌الاجرا و فصل‌الخطاب بودند.<ref>{{Cite web|url=http://sana.sy/en/?page_id=1489|title=Constitution of the Syrian Arabic Republic – Syrian Arab News Agency|website=sana.sy|access-date=2016-10-30}}</ref> او قدرت حداکثری متمرکز و مطلقه ولی بدون امکان پاسخ‌گویی به مردم برای خودش در مقام ریاست جمهوریِ مادام‌العمر سوریه ایجاد کرد.<ref>Pipes, Daniel (1995). Syria Beyond the Peace Process. The Washington Institute for Near East Policy.</ref> منتقدان حافظ اسد بر این باورند که حکومت او مبتنی بر [[دیکتاتوری نظامی]] بود. منتقدان حافظ اسد [[کشتار حما]] و [[کشتار زندان تدمر]] توسط ارتش بعثی سوریه برای سرکوبی مخالفان داخلی دولت حافظ اسد را نمودِ دیکتاتوری نظامی او می‌دانند که از طریق دو دستگاه نظامی (ارتش و سازمان‌های اطلاعاتی‌امنیتی) به جامعه اِعمال می‌شد. آنان یادآور می‌شوند که اگرچه سیاست خارجی حافظ اسد در تضاد با صدام حسین در عِراق بود به طوری که حافظ اسد مهم‌ترین متحد نظامی ایران در جنگ ایران-عراق بود و همه‌جا با صدام حسین مخالفت می‌کرد، ولی سیاست داخلیِ حافظ اسد و صدام حسین کاملاً شبیه به هم بود و از روش‌های یکسانی استفاده می‌کردند مثل تأسیس ارتش شخصی برای خودشان به نام ''گارد ریاست جمهوری'' و تک‌حزبی کردن حکومت و وضع قوانین برای مطلقه کردن قدرت ریاست‌جمهوری مادام‌العمر.