دست‌نشاندگی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دست‌نشاندگی''' ({{lang-en|Vassal}}) یا دست‌نشانده، عنوان رعیت یا رعیت‌نشین در سلسله مراتب جامعهٔ نظام [[فئودالیسم]] بود که بر پایه وفاداری و [[خدمت نظامی]] استوار بود. در واقع [[وجه تسمیه]] فئودالیسم قول وفاداری میان [[نجیب‌زاده|نجیب‌زادگان]] در عهد باستان موسوم به [[سوگند فئودالی]] است. از دیر باز وقتی دو [[نجیب زادهنجیب‌زاده]] چنین سوگندی یاد می‌کردند، آن که برتر یا قدرتمندتر بود، به عنوان [[لرد]] یا [[ارباب]] دیگری و طرف دوم نیز '''خادم''' یا '''واسال''' لرد شناخته می‌شد. واسال عهد می‌کرد که به لرد خود وفادار باشد، هرگاه که به دربار او فراخوانده می‌شود اطاعت کند و هر سال چند روز مشخص را، که معمولاً چهل روز بود، به خدمت سپاه او درآید.

لرد نیز در ازای این وعده، [[تیول]] یا بخشی از املاک موروثی خود را در اختیار واسال قرار می‌داد. تیول قطعه زمینی بود که واسال نیز به نوبه خود بر آن حاکم می‌شد. از دیرباز شأن و قدرت هر نجیب زادهنجیب‌زاده بر حسب وسعت و اهمیت تیولش تعیین می‌شد. شهزادگان، [[کنت]]<nowiki/>ها، [[دوک]]<nowiki/>ها و دیگر لردهای بزرگ و واسال‌های [[پادشاه]] بودند و [[ تیول]] آن‌ها سلطان‌نشین‌ها، کنت‌نشین‌ها یا دوک‌نشین‌ها بود. این اعضای طبقه نجبای بلندپایه نیز با بستن عهد و پیمان‌های فئودالی و تقسیم تیولشان به تیول‌های کوچکتر، از وفاداری و خدمت نظامی لردهای کم اهمیت‌ترکم‌اهمیت‌تر برخوردار می‌شدند. لردهای کم اهمیت‌ترکم‌اهمیت‌تر نیز به نوبۀنوبهٔ خود با تقسیم املاک دریافتی به تیول‌های کوچکتر، سپاهیانی کوچک، متشکل از شوالیه‌هایی وفادار تشکیل می‌دادند.<ref>مجموعه کتاب تاریخ جهان. انتشارات ققنوس</ref>