استصحاب: تفاوت میان نسخه‌ها

استصحاب زمانی کاربرد دارد که ما در مورد وضعیت فعلی چیزی تردید و در مورد وضعیت سابق آن یقین داشته باشیم. به این ترتیب فرض را بر بقای حالت سابق می‌گذاریم، مگر آنکه خلافش ثابت گردد. برای مثال هرگاه از زنده بودن یا مرگ سربازی که به جنگ رفته تردید داریم، فرض را بر زنده بودنش می‌گذاریم که تا چندی پیش به آن یقین داشته‌ایم.

 

 

گفته می‌شود که اصل استصحاب از ابتکارات [[شافعی]]ان است. بیشتر پیروان شافعی و [[شیعه|شیعیان]] آن را حجت می‌دانند، اما بیشتر متکلمان و بسیاری از پیروان [[ابوحنیفه]] آن را نمی‌پذیرند.<ref>محمدی ۳۲۴</ref>