زبان خوارزمی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۷:
}}
 
'''زبان خوارزمی'''، زبانی ایرانی از شاخهٔ شمالی [[زبان‌های ایرانی میانه]] شرقی است که تا اواخر سده هشتم هجری/ چهاردهم میلادی در سرزمین خوارزم زنده بود و سپس [[زبان ازبکی]] جای آن را گرفت.<ref>{{پک|رضایی باغ‌بیدی|۱۳۸۸|ک=تاریخ زبان‌های ایرانی|ص=95}}</ref> این زبان هم خانوادهٔ زبان‌های سغدی،[[سغدی]]، [[ختنی]] (سکایی)، اُسِتی (آسی) و [[پشتو]] و همچنین هم ردیف با برخی لهجه‌های ایرانی [[فلات پامیر]] است.<ref>{{پک|یارشاطر|1332|ک=چند نکته دربارهٔ زبان خوارزمی|ص=44}}</ref><ref>{{پک|زرشناس|1390|ک=زبان خوارزمی|ص=304}}</ref>
 
به نوشته [[ابوریحان بیرونی]]، زبان خوارزمی در دوره او زبانی زنده بوده‌است. وجود عبارت‌های خوارزمی در متون قرن ششم و هفتم ه‍. ق/ دوازدهم و سیزدهم م. (در نسخه‌های خطی قرن هشتم/چهاردهم) نشان می‌دهد که بخشی از ساکنان خوارزم در این دوره با آنکه احتمالاً دوزبانه بوده‌اند، هنوز این زبان را می‌دانستند.<ref>{{پک|ارانسکی|1386|ک=زبان‌های ایرانی|ص=91-92}}</ref>