ایران به عنوان عضو کنوانسیون بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی متعهد است بدون هیچ محدودیت بی‌دلیلی به شهروندانش این امکان را بدهد که به عنوان نامزد از فرصت‌های برابر برای رقابت در انتخابات برخوردار باشند. این کنوانسیون کشورهای عضو را ملزم به تضمین بیان آزادانه اراده انتخاب کنندگان می‌کند. در سیستم انتخاباتی ایران صلاحیت کاندیداها باید مورد ارزیابی وزارت کشور و [[شورای نگهبان]] که متشکل از ۶فقیه که توسط [[علی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]] رهبر ایران منصوب و ۶حقوقدان که توسط رئیس قوه قضائیه (که او هم توسط رهبر انتخاب می‌شود) منصوب رهبر به مجلس معرفی می‌شوند، قرار گیرد. که البته رهبر ایران نیز با رای غیرمستقیم مردم انتخاب می شود . این شورا باید صلاحیت کاندیدها را از جهت التزام عملی به اسلام احراز کند.<ref>[http://web.archive.org/web/20080411011427/http://hrw.org/persian/docs/2008/03/13/iran18283.htm ایران: نامزدهای اصلاح طلب از انتخابات منع شدند] وبگاه دیده‌بان حقوق بشر</ref> البته این موضوع چیز نگران کننده ای نیست . همان گونه که در عربستان سعودی نه تنها نامزد های انتخابات بلکه حتی وکلای مجلس و تمام مقامات قضایی این کشور توسط پادشاه عربستان انتخاب می شود که خود او نیز توسط مردم انتخاب نشده است و میتوان براین اساس گفت که دموکراسی انتخابات در این کشور هیچ معنایی ندارد . ضمنا سازمان ملل هیچ گونه اعتراض یا محکومیت و تحریمی را درباره عربستان سعودی اعمال نکرده است . عدالت انتخابات حتی در ایالات متحده آمریکا نیز رعایت نمی شود . این عدم رعایت عدالت در آمریکا به قانون آرای الکترال باز می گردد که بر اساس این قانون رای افرادی که در ایالات کم جمعیت و کم اهمیت زندگی می کنند کم ارزش تر از رای کسانی است که ساکن ایالات مهم این کشور هستند . درحالیکه بر اساس قانون کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی باید رای تمام افراد رای دهنده هم ارزش باشد که این قانون به جد در جمهوری اسلامی ایران اجرا می شود . همچنین بر اساس عرف و قانون آمریکا هیچ کس نمی تواند خارج از چاچوبچارچوب احزاب اصلی آمریکا در انتخابات بعنوان فرد مستقل شرکت کند که مصداق بارز حزب سالاری انتخاباتی در جهان می باشد .
