یولیا کاتارینا ایسبروکر: تفاوت میان نسخه‌ها

او [[کنفرانس بين المللی مذاهب]] را در لاهه در سال [[۱۹۲۸|1928]] سازماندهی کرد و همراه با [[اندرهآندره چِه]] Cseh [[موسسه ی بین المللی چه]] را در سال 1930 (که بعدا به [[موسسه بین المللی اسپرانتو]] تبدیل شد) تاسیس کرد. در چارچوب آن، او دوره های آموزشی بی شماری، سمینارها، مجموعه سخنرانی های عصرانه، مسافرت ها و غیره را سازماندهی کرد. در [[۱۹۳۱ (میلادی)|سال 1931،]] شهردار [[آرنهم]] (در [[هلند]]) یک خانه ی بزرگ را بهمراه یک پارک، که در آن، این مؤسسه «[[خانه ی اسپرانتو]]»ی معروف را تأسیس کرد، در اختیار این موسسه قرار داد. به برکت استعداد سازمان دهی و نیروی کار خانم ایسبروکر، این مرکز تبدیل به یک مرکز اسپرانتوی بین المللی پر جنب و جوش شد که در آن به طور منظم برنامه های متنوعی مانند دوره های آموزشی، همایش ها، کنفرانس ها و غیره برگزار می شد که اغلب هم بین المللی بودند. {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده

در همین حال، اوخانم ایسبروکر عضو [[کمیته ی امتحان]]، عضو [[کمیته ی مرکزی بین المللی]] ( ICK )، رییس باشگاه اسپرانتوی در حال شکوفائیِ «[[بالاخره پیروز خواهد شد]]» (Fine Gxi Venkos) بود، دوره های آموزشی را برگزار می کرد و در محیط های غیراسپرانتوئی سخنرانی های گوناگونی در ارتباط با زبان اسپرانتو ایراد می نمود. در [[۱۹۳۹ (میلادی)|سال 1939]] او دبیر «[[کمیته ی هلند برای کاربرد عملی اسپرانتو]]» شد که به تازگی تأسیس شده بود و اعضای آن ازجمله، شهردار لاهه و مدیران بانک ها، اداره ی گردشگری، اداره ی پست و تلگراف و تلفن، و شرکت های بزرگی مانند شرکت [[فیلیپس]] و شرکت هواپیمائی معروف هلند، [[ک. ال. ام.]] KLM بودند.

پس از جنگ، زمانی که این [[خانه ی اسپرانتو]] در [[آرنهم]] تخریب شد، یولیا وقت و انرژی خود را به پروژه ی جدیدی اختصاص داد. همراه با [[اندرهآندره چِه]] Cseh «[[اتحادیه ی جهانی]]» (Universala Ligo) را، که یک سازمان فدراتیو جهانی بر اساس کتابی از [[کلارنس ک. استریت]] K. Streit بود، تاسیس کرد. زبان رسمی این اتحادیه اسپرانتو بود، اما غیراسپرانتیست ها نیز می توانستند به آن بپیوندند. از آن به بعد، او نماینده این اتحادیه ی جهانی در همایش ها و کنفرانس های بین المللی جهان بود، و همیشه تاکید می کرد که یک [[فدراسیون]] فراملی نیاز به یک [[زبان فراملی]] و [[زبان بی طرف|بی طرف]] دارد. وی از طریق استدلال های هوشمندانه و تاکتیکی خود نگرش مثبتی را نسبت به اسپرانتو در محیط هائی وسیع و رسانه هائی بزرگ ایجاد کرد.

در همین حال او بسیار می نوشت و ترجمه می کرد، بیشتر از همه، برای نشریه ی [[لا پراکتیکو]] ''La Praktiko'' ، که از زمان تأسیس آن در سال 1932 با آن هم کاری داشت و به عنوان اُرگان رسمی [[اتحادیه ی جهانی]] نیز شناخته شد. او همچنین آثاری را به اسپرانتو ترجمه کرد، از جمله اثر [[ریکو بولتوئیس]] Rico Bulthuis (پسر [[هندریک بولتوئیس]]، اسپرانتیست مشهور) تحت عنوان ''[[گذشته ی دیگر]]'' و اثر [[مارتین کوج]] Martin Kojc یعنی ''[[کتابِ درسی زندگی]]'' را. وی در ترجمه ی «[[اکبر: رمانی شرقی]]» که نوشته ی نویسنده ای هلندی در سال 1872 بود، نیز همکاری داشت.

* کتاب هائی از یولیا ایسبروکر یا درباره ی او در [http://www.onb.ac.at/sammlungen/plansprachen/eo/index.htm «محموعه ی زبان های طراحی شده و موزه ی اسپرانتو»]

* [http://www.esperantoland.org/ebea/ مقالاتی] از یا درباره ی یولیا ایسبروکر در [http://www.esperantoland.org/ebea/ کتابشناسی الکترونیکی مقالات اسپرانتو] ([http://www.esperantoland.org/ebea/ EBEA])