احمد یکم: تفاوت میان نسخه‌ها

سلطان احمد یکی از مهربان‌ترین پادشاهان عثمانی بود که از کشتن برادرش [[مصطفی یکم]] دست کشید. او ارادت خاصی به پیامبر اسلام [[محمد|پیامبر اسلام]] و خاندانش داشت. احمد یکم پس از درگذشت پدرش [[محمد سوم|محمد بن مراد]]، در ۱۲ رجب ۱۰۱۲ق/۲۲ دسامبر ۱۶۰۳میلادی (سیزده سالگی) به حکومت رسید و تا مرگش در ۲۲ ذی‌القعده ۱۰۲۶ق/۲۲ نوامبر ۱۶۱۷ (۲۸ سالگی) سلطنت داشت.<ref name="فروخ">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی =فروخ|نام= عمر|پیوند نویسنده=عمر فروخ|عنوان=معالم الأدب العربی فی العصر الحدیث|جلد =۲|سال =۱۹۸۶|ناشر =دارالعلم للملایین|مکان=بیروت|صفحه=۳۲۹–۳۳۰|بازیابی =۱ نوامبر ۲۰۱۶}}</ref>{{سخ}}سلطان احمد با وجود سن کم و کوتاهی مدت حکومت، از سلاطین بزرگ عثمانی شمرده می‌شود.<ref name="فروخ"/>سلطانی سازنده وصف می‌شود که بسیار به ساختن بناها و مسجدها همّت می‌گماشت که مشهورترین آن‌ها، مسجدی در استانبول است که ''[[مسجد سلطان احمد|به نام خودش]]'' شهرت یافته که از نمادهای هنر معماری اسلامی می‌باشد. همچنین به بازسازی بناهای زیارتگاه‌ها پرداخت، مانند بهکرد بنای [[کعبه]]، تجدید بنای زادگاه [[فاطمه زهرا]].<ref name="فروخ"/> او همچنین مبالغ بسیاری به [[حجاز]] برای [[انفاق]] بر مستمندان می‌فرستاد. سلطان احمد حامی علم و علما نیز وصف شده‌است، او را «دوستدار [[اهل بیت]]» و «متمسک به [[سنت (پیامبر اسلام)|سنت]] و [[تقوا]]» نیز نامیده‌اند. احمد یکم در امور سیاسی نیز، شدید رفتار بوده‌است. او همچنین به سوارکاری و پرتاب نیزه علاقه داشته‌است. به ادبیات نیز پرداخت و خود شاعری بود که به زبان‌های ترکی و عربی سرود.<ref name="فروخ"/>