آتیلا: تفاوت میان نسخه‌ها

اروپا، از [[رود اورال]] تا [[دانوب]] داشت. در زمان فرمانروایی‌اش وی یکی از مخوف‌ترین دشمنان امپراتوری‌های روم غربی و شرقی بود. رومیان به او لقب ''تازیانه خداوند'' داده بودند<ref>[http://ancienthistory.about.com/cs/attilathehun/a/attilathehun.htm Attila the Hun - Information on Attila the Hun<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref> و به او باج می‌دادند تا کاری به کار رم نداشته باشد. <!-- درباره‌اش نوشته‌اند: خدا او را برای تکان دادن تاریخ آفریده بود.{{مدرک}} -->

 

هون‌ها در ناحیه بین رود وُلگا و دشت‌های [[مجارستان]] می‌زیستند، از آغاز سدهٔ پنجم به تاخت و تازهای فراوان و پُرسودی در حوالی رود دانوب دست زدند، بنابراین، در حدود ۴۴۵ تا ۴۴۰ میلادی، دربار آتیلا به تجمل و زیبائی آراسته بود، شمارهٔ اسیرانی که می‌گرفتند بسیار بود، هر دو زبان یونانی و [[زبان لاتین|لاتین]] در دربار تکلم می‌شد، و دبیرانِ رومی‌تبار رویدادهای خارجی را همواره به آگاهی خان می‌رساندند، آتیلا، زرد رنگتر از بیشتر افراد قومش بود، ساده می‌زیست و بی رحمی و خشونت نژادش را با ذوق دیپلوماسی، نازک کاریهای حقوقی و حتی آداب دانی درمی‌آمیخت، بی‌گمان راضی بود که با همسایگانش پیوندهای نیکو داشته باشد تا آزادانه بتواند خواربار و ساز و برگش را از منابع امپراتوری فراهم آوَرد، در ۴۴۰ میلادی معاهده‌ای با [[قسطنطنیه]] برای تحویل دام بسته شد و آتیلا عنوان شهروند رومی گرفت ولی پرداخت وجه دامها آن‌قدر عقب افتاد که در ۴۴۸ میلادی آتیلا به ناچار از دانوب گذشت، فیلیپولیس را گرفت و رهسپار پایتخت شد که امپراتور با وعدهٌ غرامت و حقوق او را از پیشروی بیشتر بازداشت، سال بعد تمامی این شرط‌ها نقض شد و ناممکن نیست که آتیلا را تشویق کردند که رو به غرب نماید.<ref>تاریخ لاروس، کتاب یکم، قرون وسطی، صفحهٔ ۲۹۳</ref>