دودمان قاجار: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←اقتصاد: اصلاح برخی ایرادات نگارشی و اعمال لینک های به صفحات و مقالات موجود داخلی |
|||
خط ۲۲۵:
واحد پول ایران در دوران قاجار «[[قران|قِران]]» بود که از نقره ضرب میشد. هر قران بیست [[شاهی (پول)|شاهی]] و هر شاهی پنجاه [[دینار]] ارزش داشت. یعنی هر قران برابر با هزار دینار بود. دو شاهی را صد دینار ([[صنار]]) و چهار شاهی را [[عباسی (پول)|عباسی]] میگفتند. هر تومان نیز ده قران یا ده هزار دینار ارزش داشت. اصطلاح ریال در بعضی نقاط کشور رایج بود و به یک قران و پنج شاهی (۱٫۲۵ قران) گفته میشد. سکههای سیاه کمارزشی هم با نام پول و قاز رایج بودند. هر دو پول یک شاهی و هر پنج قاز یک شاهی ارزش داشت.<ref>علیاصغر شمیم، ''ایران در دوره سلطنت قاجار''، تهران: انتشارات علمی، ۱۳۷۱، ص ۲۸۷</ref>
حکومت قاجاریه با بحرانهای مالی منظم و متعدد روبرو بود، اولین موج بحرانها در دهه ۱۸۲۰م/۱۲۰۰ش شروع شد هنگامی که در اثر جنگهای ایران و روسیه هم بخشهایی از ایران جدا شد هم این کشور مجبور به پرداخت غرامت سنگین گردید، این بحران در دهه بعد به اوج رسید اما با اصلاحات مالی امیرکبیر از ۱۸۴۸م/۱۲۲۷ش تا ۱۸۵۱م/۱۲۳۰ش بودجه متعادل و شدت بحران مالی کمتر شد. این وضعیت در دهه ۱۸۸۰م/۱۲۶۰ش عوض شد و ایران به یک بحران مالی مزمن دچار شد. آنچنانکه لمبتون ادعا میکند: «از حکومت محمدشاه قاجار (۱۸۴۸–۱۸۳۴م/۱۲۲۷–۱۲۱۳ش) به بعد ایران مدام با بحرانهای مالی روبرو بودهاست»<ref>Lambton,Persian Trade,237.</ref> غرامتی که ایران باید برای برهم زدن قرارداد انحصار تنباکو به رژی میپرداخت و همچنین از بین رفتن تولید ابریشم به عنوان یکی از منابع اصلی درآمد دولت، آن را مجبور کرد برای اولین بار از خارجیان وام دریافت کند. اسراف شاه و حرمسرای او، فساد در دستگاه مالیاتی و سفرهای خارجی شاهان هم به این بحرانها دامن میزد. در دهه ۱۸۹۰م/۱۲۷۰ش کسری بودجه دولت به ۳۰۰ هزار تومان (۶۰ هزار پوند استرلینگ) رسید و این کسری ۱۵ سال بعد، ده برابر افزایش یافته بود و ایران در سال ۱۹۰۵م/۱۲۸۴ ش با سه میلیون تومان (۶۰۰ هزار پوند استرلینگ) کسری بودجه روبرو بود.<ref>Edward G.Brown,The Persian Revolution of 1909-1905,240</ref><ref>جان فوران، مقاومت شکننده:تاریخ تحولات اجتماعی ایران از صفویه تا سالهای پس از انقلاب اسلامی: ترجمه احمد تدین، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، چاپ هفتم ۱۳۸۶، صص ۲۱۹–۲۱۷.</ref> به دنبال
{| class="wikitable sortable" border="1"
|