عباس میرزا ملک‌آرا: تفاوت میان نسخه‌ها

| امضاء =

}}

'''عباس میرزا مُلک‌آرا''' (۶ آذر [[۱۲۱۸]] - ۲۵ فروردین [[۱۲۷۶]]) شاهزادهٔ [[قاجار]] و برادر ناتنی [[ناصرالدین شاه]] است.

پدرش [[محمدشاه]] او را به یاد پدر خود [[عباس میرزا]]، عباس نامید. عباس همچنین نام مرشد و صدراعظم او، [[حاجی میرزا آقاسی]] نیز بود. عباس میرزا از ناصرالدین شاه کوچکتر بود و مادرش نیز [[کرد]] و [[سنی]] بود و این دو مانع از ولیعهدی او می‌شد. محمدشاه عباس میرزا را بیش از سایر فرزندانش دوست می‌داشت و به او لقب «نایب‌السلطنه» بخشیده بود. عباس میرزا همواره مورد سوء ظن ناصرالدین شاه قرار داشت، چرا که شاه او را مدعی تاج و تخت می‌پنداشت. او مدت بیست و هفت سال را در تبعید در [[بغداد]] و [[استانبول]] به سر برد. در [[۱۲۹۴ (قمری)]] با کسب اجازه از ناصرالدین شاه به ایران بازگشت. شاه به او لقب مُلک‌آرا داد و حکومت [[زنجان]] را به او سپرد. بعد از مدتی عباس میرزا از ترس به [[قفقاز]] گریخت و این بار با وساطت [[میرزا حسین خان سپهسالار|میرزا حسین مشیرالدوله]] در [[۱۲۹۶ (قمری)]] به ایران بازگشت. او در سال [[۱۳۱۴ (قمری)]] به جای [[محسن مشیرالدوله]] وزیر [[عدلیه]] شد و دو سال بعد در هنگام اسب‌سواری به دلیل [[سکته قلبی|سکتهٔ قلبی]] در گذشت. <ref>{{یادکرد-دهخدا|عنوان =ملک آرا | بازیابی =۲۲ اسفند ۱۳۹۰}}</ref>