دوزیستان: تفاوت میان نسخه‌ها

دوزیستان دارای نیش و چنگال نیستند ولی دارای سیستم دفاعی دقیقی بوده که به خوبی فعال می‌باشد.بعضى از قورباقه ها مانند قورباقه هاى قرمز طلايى و نارنجى جنگل هاى استوايى و برخى از وزغ ها و برخى از سمندر ها ترشحات سمى به شدت خطرناكى دارند كه توانايى نابودى تهديد كنندگانش را دارد و اين توانايى انان صرفاً دفاعى بوده.آن‌ها دارای بدنی کوچک و به دليل ترشحات بدنش لغزنده بوده و معمولا طبیعتی آرام دارند. بیشتر گونه خودشان را در روز نشان نمی‌دهند. دوزیستان جهت بقاء خود از ترفندهای دیگر نظیر هم رنگ شدن با محیط (نظیر آفتاب‌پرست) استفاده می‌کنند.

بسیاری از دوزيستاندودمان‌های ابتدايىدوزیستان بدنىاولیه بزرگترکالبدهای داشتندنسبتاً كهبزرگی به ايگاتور ها شباهت بيشترى داشتند و بزرگترين انان ماتودونسور ٦ مترى بود اين جانوران در محيط خود از جهات مختلفىرا غالبتکوین بودنددادند و به مکان‌های مسکونی موجود دست یافتند و تبدیل به گیاهخواران و شکارچیان بسیاری از اقلام غذایی محیط‌های آبی، نیمه‌آبی و خشكى هازمینی گردیدند. گرچه آن‌ها بسيارباید قوى وکاملاً پرطاقت بوده و شاید در این جنبه با خزندگان برابری کرده باشند، ولی هنوز برای تولید مثل، نظیر قورباغه‌ها و [[سمندر]]های امروزی، به آب وابسته بوده‌اند.<ref name="ReferenceA">والنتین، جیمز: تکامل گیاهان و جانوران پرسلولی، مترجم: وحید موحد. در: مجله «هدهد». دی ۱۳۶۰ - شماره ۲۸. (از صفحه ۷۰۰ تا ۷۱۶).</ref>