در تاریخ بهائی در بعضی برهههای زمانی، زنان نقش محوری ایفا کردهاند. [[بهیهخانم|بهیّه (ورقهعلیا)]] چند بار در طول عمرش، برایش پیشآمد که به عنوان رهبر عملی بهائیان اقدام کند. برای مثال زمانیکه [[عبدالبهاء]] ارض اقدس را به سوی غرب ترک کرد، او تصمیم گرفت زمام امور امر را به دست خواهرش بسپرد. به همین نحو، پس از [[عبدالبهاء]]، و پیش از آنکه [[شوقی افندی|شوقی افندی،]] ولّیرهبری امر جدید، وارد فلسطین شود و رهبریجامعه امربهائی را بدست گیرد، [[بهیهخانم|ورقهعلیا]] رهبری جامعه کوچک پیروان را مجدداً به دست گرفت. بهائیان ساکنان ارض اقدس به سوی او متمایل شدند. مجدداً در دورههایی که [[شوقی افندی]] در سالهای اولیه مسئولیت خود، از انظار عمومی غایب میشد او مکرراً امور بهائیان را به [[بهیهخانم|ورقه علیا]] واگذار میکرد. پس از فوت [[شوقی افندی]]، دیگر بار زنان بهائی فرصت یافتند تا در بالاترین سطح جامعه بهائی، نقش رهبری [[جامعه بهائی]] را بر عهده داشته باشند؛ این نقش در این زمان توسط [[ایادی امرالله|ایادیان امر]] صورت گرفت که تعدادی از زنان و مردان که در زمان زندگی [[شوقی افندی]] به عنوان [[ایادی امرالله|ایادیان امرالله]] انتخاب شده بودند به عنوان رهبران موقت [[جامعه بهائی]]، تا انتخاب [[بیتالعدل اعظم|بیت العدل اعظم]]، در آمدند.<ref>{{harvnb|Azam|1932|pp=80-81}}</ref><ref>{{harvnb|Azam|1932|pp=270-71}}</ref><ref>{{harvnb|Rabbani|1969|pp=39-42}}</ref><ref>{{harvnb|Rabbani|1969|pp=57-58}}</ref><ref>{{harvnb|Baha'i Administration|1928|pp=25-26}}</ref>
بیت العدل بیان کردهاست که تساوی زنان و مردان، هنوز در سطح جهانی محقق نشدهاست.<ref>پیام بیت العدل - رضوان 1984 میلادی</ref> تعداد محافل ملی در سطح جهان، در سال ۱۳۳۲، دوازده محفل، وکل اعضای محافل ۱۰۸ نفر، و بنابراین درصد مشارکت زنان ۳۱٫۵ درصد بودهاست. در سال ۱۳۶۴ تعداد محافل به ۱۴۹ محفل افزایش یافته و تعداد اعضا به ۱۳۴۱ تن بالغ گردیدهاست؛ و بنابراین در صد حضور زنان در سال ۱۳۶۴ تنها ۲۶ درصد بودهاست ولذا حضور آنها کاهش داشتهاست.