راه شیری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Ilya soheili (بحث | مشارکت‌ها) اشتباهات کوچک |
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: کهکهشان⟸کهکشان، مورداشاره⟸مورد اشاره، بوجود⟸به‌وجود |
||
خط ۳۰:
== نمای ظاهری ==
[[پرونده:Milky Way Night Sky Black Rock Desert Nevada.jpg|بندانگشتی|چپ|بخشی از کهکشان راه شیری در بیابانی بدون آلودگی نوری در [[نوادا]]. بخش پرنورتر، مرکز کهکشان را که در صورت فلکی [[کمان (صورت فلکی)|کمان]] واقع شده نشان می‌دهد.]]
[[پرونده:کاروانسرای دیر گچین یا مادر، بزرگترین کاروانسرای خشتی گچی ایران در مرکز پارک ملی کویر- استان قم 29.jpg|جایگزین=خط
کهکشان راه شیری، شب‌ها در آسمانی کاملاً تاریک (به دور از نور ماه و آلودگی نوری) به صورت نوار سفید کم رنگی در آسمان دیده می‌شود. پهنای این نوار تقریباً ۳۰ [[درجه (زاویه)|درجه]] است.<ref>{{یادکرد|کتاب=Astronomy: From the Earth to the Universe |نویسنده={{چر}} Jay M.Pasachoff |ناشر =Harcourt School|صفحه=500| سال=1994 |
شابک=0-03-001667-3}}</ref>
خط ۳۶:
راه شیری کهکشانی مارپیچی میله‌ای است. شکل کلی کهکشان‌های مارپیچی را می‌توان به یک دیسک یا قرص تشبیه کرد. بخش اصلی اجزای تشکیل دهندهٔ کهکشان (ستاره‌ها، گاز و غبار) در قالب بازوهای مارپیچی در سطح تخت این دیسک قرار دارند. ستارگان کمتری نیز به صورت هاله‌ای اطراف دیسک را دربر گرفته‌اند.
این ساختار مارپیچی تنها در صورتی قابل مشاهده است که بیننده‌ای در خارج کهکشان از روبه‌رو به آن نگاه کند. ما به عنوان بیننده‌ای که از داخل صفحهٔ کهکشان به آن می‌نگریم، اجزای واقع در صفحهٔ کهکشان را به صورت نوار دایره‌ای شکل متراکمی از ستارگان، دورتادور خود می‌بینیم. این همان راه شیری است که شب‌ها در آسمان می‌بینیم. اجزای واقع در هالهٔ کهکشان را نیز که تراکم کمتری دارند، به صورت ستارگانی مجزا در سایر قسمت‌های آسمان مشاهده می‌کنیم.
به این ترتیب، علاوه بر نوار شیری‌رنگ
[[درخشندگی سطحی]] کهکشان راه شیری کم است و تنها در آسمانی با [[حد قدر]] ۵٫۱ یا بیشتر قابل رویت است.<ref>{{یادکرد|کتاب=Galaxies and how to observe them|نویسنده={{چر}} Wolfgang Steinicke ,Richard Jakiel |ناشر =Springer|صفحه=94| سال=2007 |
خط ۹۶:
صفحهٔ کهکشانی احاطه شده توسط هاله‌ای کروی از ستاره‌های قدیمی و خوشه‌های کروی، که ۹۰درصد آن‌ها در فاصلهٔ ۱۰۰۰۰۰سال نوری قرار گرفته‌اند. فرض بر این است که قطر هالهٔ ستاره‌ای در حدود۲۰۰۰۰۰سال نوری است. با این حال تعداد بسیار کمی خوشهٔ کروی در فواصل دورتر پیدا شده‌است، مانندPLA۴ و AM۱ که در فاصله‌ای دورتر از۲۰۰۰۰۰سال نوری از مرکز کهکشان قرار دارند. در حدود ۴۰ درصد این خوشه‌ها حرکتی برگشت دهنده دارند، یعنی حرکت آن‌ها خلاف جهت چرخش راه شیری است.
صفحهٔ گازی در برخی طول موج‌ها کدر به نظر می‌رسد، در حالی که مؤلفهٔ کروی اینطور نیست. شکل‌گیری و چیدمان ستاره‌های فعال در این صفحه انجام می‌گیرد، نه در هاله. خوشه‌های باز نیز عمدتاً در این صفحه رخ می‌دهند.
اکتشافات اخیر بر دانش ما نسبت به ساختار منظومهٔ شمسی افزوده‌است. با این کشف که صفحهٔ کهکشانی کهکشان آندرومدا بسیار بزرگتر از آن است که قبلاً تصور می‌شد، این احتمال که صفحهٔ کهکشانی راه شیری گسترش بیشتری داشته باشد قوی تر می‌شود؛ و این گواه بر کشف جدید، بازوی صلیب شمالی است. با کشف کماندار کهکشان بیضوی کوتوله کشف شد. نوار کهکشانی باقی‌مانده به عنوان اجرام چرخنده‌ای که مربوط به کوتوله‌است و برهم کنش آن با راه شیری باعث از بین رفتن آن می‌شود. مشابهاً با کشف کهکشان کوتولهٔ سگ بزرگ، این امر نمایان شد که حلقهٔ باقیماندهٔ کهکشان که از برهم کنش با راه شیری
در ۹ ژانویهٔ سال ۲۰۰۶ماریو جوریس و عده‌ای دیگر، از دانشگاه پرینستون اعلام کردند که شبیه‌ساز آسمان شمالی یک ساختار بزرگ خنثی در داخل منظومه شمسی پیدا کرده که با مدل قبلی سازگاری ندارد. مجموعه‌ای از ستاره‌ها بالا می‌روند و نزدیک می‌شوند به خط عمود بر بازوهای مارپیچی کهکشان. تفسیر پیشنهادی اینست که کوتولهٔ کهکشان به احتمال زیاد با راه شیری ادغام می‌شوداین کهکشان به‌طور آزمایشی به دوشیزهٔ ستارگان روان نام گرفت که در جهت خود دوشیزه است با فاصله‌ای در حدود ۳۰۰۰۰سال نوری.
| |||