تیموکراسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از سوی دیگر، این اصطلاح را [[افلاطون]] در [[جمهور]] خود در مورد حکومتی به‌کاربرده است که به دست اشخاصی اداره می‌شود که تنها به خاطر شرف و افتخار کار می‌کنند نه بر اساس عدالت و قضائیات و اموال و عناوین دیگر. افلاطون از چهار نوع حکومت یاد می‌کند و می‌گوید گرچه آنها واقعیت دارند اما فاقد حقیقت هستند و هر یک در مراتب انحطاط و دوری از سیاست و حکومت حقیقی شکل می‌گیرند؛ الف: تیموکراسی ب ـ [[الیگارشی]] ج ـ [[دموکراسی]] د ـ [[استبداد]]. وی معتقد است در تیموکراسی به جای عقل و حکمت «وهم و جاه طلبی» حکم می‌راند و ...… اولین پیش‌نیاز برای بازگشتن از [[آریستوکراسی]] است. در این حکومت زمینه مال دوستی پدید می‌آید و با چیرگی حرص و ولع نوع دیگر سیاست، یعنی [[اشراف‌سالاری]] شکل می‌گیرد که در آن اقتدار بر پایه‌یپایهٔ شایستگی‌های مادی سازمان می‌یابد و «عقل» که مبنای [[آریستوکراسی]] است و «جاه طلبی» که مبنای تیموکراسی است هر دو تحت تسلط آزمندی قرار می‌گیرند. اختلاف فقیران و ثروتمندان زیاد شده و زمینه‌یزمینهٔ شورش و جنگ داخلی فراهم می‌شود و با غلبه‌یغلبهٔ مخالفانِ [[اشراف‌سالاری]]، دموکراسی پدید می‌آید.