تیموکراسی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

از سوی دیگر، این اصطلاح را [[افلاطون]] در [[جمهور]] خود در مورد حکومتی به‌کاربرده است که به دست اشخاصی اداره می‌شود که تنها به خاطر شرف و افتخار کار می‌کنند نه بر اساس عدالت و قضائیات و اموال و عناوین دیگر. افلاطون از چهار نوع حکومت یاد می‌کند و می‌گوید گرچه آنها واقعیت دارند اما فاقد حقیقت هستند و هر یک در مراتب انحطاط و دوری از سیاست و حکومت حقیقی شکل می‌گیرند؛

 

وی معتقد است در تیموکراسی به جای عقل و حکمت «وهم و جاه طلبی» حکم می‌راند و … اولین پیش‌نیاز برای بازگشتن از [[آریستوکراسی]] است. در این حکومت زمینه مال دوستی پدید می‌آید و با چیرگی حرص و ولع نوع دیگر سیاست، یعنی [[اشراف‌سالاری]] شکل می‌گیرد که در آن اقتدار بر پایهٔ شایستگی‌های مادی سازمان می‌یابد و «عقل» که مبنای [[آریستوکراسی]] است و «جاه طلبی» که مبنای تیموکراسی است هر دو تحت تسلط آزمندی قرار می‌گیرند. اختلاف فقیران و ثروتمندان زیاد شده و زمینهٔ شورش و جنگ داخلی فراهم می‌شود و با غلبهٔ مخالفانِ [[اشراف‌سالاری]]، دموکراسی پدید می‌آید.