ملایر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خط ۸۷:
== محلات قدیم ملایر ==
<big>محله زندیه :</big> بنیاد این در سال ۱۲۹۸ خورشیدی نهاده شد. از جنوب به محله دراویش و از غرب به خیابان (شهدا/شاهپور)، میدان شهید احمد جوکار (زندیه)، کوچه نظام وفا (سرتیپ) لقب عسکرخان زند ملایری در این محله معروف است. مردمانی از قاعده هرم قومی زند در این محله ساکن بودند.
<big>محله فراهانیها:</big> از بنبست هاشمی تا چال خندق (پارک سجاد) مردمانی پیشه ور،متدین واهل علم که از فراهان به این منطقه کوچ مینمایند. از افراد شاخص آن میتوان به محمد صادق فراهانی، احمد علی فراهانی، محمد حسین فراهانی، [[فردوس فراهانی]] (اولین بانوی مدرس قرآن ملایر) اشاره کرد؛ مردمان آن آرام و خونسرد بودند که علت تبعیدشان حمایت از امیرکبیر بود. اغلب بوجاردار بودند و دارای قد بلند.<big>محله زوارآباد:</big> معروف به زورآباد (عاشورا) بنیاد این محله و نیز دروازه ازناو به سال ۱۱۹۵ خورشیدی نهاده شد. طبقات مرفه در این محل بودند و مسجد زنده یاد مهدوی جهت زوار در این محله ساخته شد، این مسجد دارای محراب نیست و سبک آن تداوم دوران زندیه و صفویه است میتوان آنرا اولین حسینیه بهشمار آورد، در این خیابان منازلی بود که به زوار اجاره داده میشد.<big>محله باغ شاه(عارف):</big> نخست متعلق به یک نفر از بیگلربیگیها بود بعد طبقات خاصی در این محل ساکن بودند از قبیل قصابها، کارگرها، حمالها و کبوتر بازها، قماربازها.<big>محله فرح آباد:</big>فضای مسکونی جنوبی، بین خیابان زوارآباد و اراک. پمپ بنزین اراک در جنوب غربی و قبرستان زوارآباد (باغ گل شهرداری) در جنوب شرقی این محله احداث میشود، و قنات جعفرخان محله و باغات مربوط به آن را آبیاری مینمود، موزه ملایر منزل لطفعلیان و مصدق الممالک در این محله است، در این محله ثروتمندانی بنام با عمارتهایی بزرگ و بی همتا بودند.<big>محله دراویش</big>از جنوب به خیابان شهید طلوعی، غرب، خیابان همدان/شاهپور، شمال، کوچه نظام وفا.<big>محله سرچشمه:</big> چون این محله در مظهر قنات احداث میشود، لذا به آن سرچشمه میگفتند. در نتیجه هیئتهای مذهبی در این محله هم به هیئت سرچشمه شهره میشود. کوچه برق پائین در این محله معروف است که بعدها خیابان (خاکی) شهید طلوعی نامیده میشود و اولیت چاپارخانه (پست)، ثبت احوال، برق در این خیابان دایر شده بود. مسجد حاج قاسم و حمام بلور ایمانی از نظر سبک معماری در این خیابان قابل اعتنا برای پژوهشگران است.<big>محله امامیها:</big> این محله در شرق دولتآباد کهنه بود که با یک گذر به شمال بازار شیخ الملوک وصل میشد. وسعت آن خیابان شهید رستگار مؤمنی تا شهید حمزه لوئی منهای شهرداری و شهربانی بود.<big>دولتآباد نو:</big>(محله رعیتها) غالباً مرمانی رعیت پیشه بودند (غرب خیابان طالقانی) از سرکشه تا میدان طالقانی.<big>محله سوخته زار:</big> (بی آب، فقیر) کوچه شهید رضا زنگنه. <big>محله کیقبادی:</big>این کوچه درشمال خیابان بروجرد (سیروس) بود که از شرق به بازار شیخ الملوک که توسط یک درب چوبی به بازار وصل میشد. این درب روز گشوده میشد و شب هنگام بسته میشد. در این محله اجداد آقایان (کتیرائی، معطر، فرهنگ، کلهر، رزم آرا و نیز حاج ابوالقاسم شیرازی) ساکن بودند.<big>دولتآباد کهنه:</big> فضای مسکونی بین خیابان امام رضا تا کوچه شهید رضا زنگنه (شمال) از شرق به خیابان همدان (شاهپور) محله امامیها به خیابان صفرخانیان و از غرب به خیابان دولتآباد (طالقانی جدید)(1224 هجری قمری)، محله رعیتها. <big>محله مفدآباد:</big> مفد آباد از محلههای تازه تأسیس به عهد امیر موید، محدوده این محله از دبیرستان شریعتی تا کوچه آذر افرا است که به امیرآباد هم شهره میباشد.
== دوره قاجار تأسیس شهر ==
|