محمدصالح کمیلی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات:حذف تصویر (۳.۱) ویکی‌انبار حذف شدهٔ پرونده:Komeyli 10.jpg
حذف القاب+بهبود لحن
خط ۲۷:
| وبگاه = [http://komeily.ir/ www.komeily.ir]
}}
'''محمّدصالح کمیلی خراسانی''' (زادهٔ ۱۳۲۰، [[سامرا]]) معروف به ''شیخ عارف'' و ''آیت اللّه کمیلی'' [[فقیه]] معاصر است که به تدریس، تألیف و تربیت عرفانی و سلوکی علاقمندان به طریقت عرفان مشغول می‌باشد. درس [[اخلاق اسلامی|اخلاق عرفانی]] بر کتاب ''قوت القلوب'' تألیف ''[[ابوطالب مکی|ابوطالب مکّی]]'' در مسجد [[عبدالله جوادی آملی]] واقف در قم، و درس خارج فقه از کتاب ''جواهر الکلام'' تألیف ''[[محمدحسن نجفی]]،'' توسط ایشاناو برگزار می‌شود.<ref name=":0">{{یادکرد وب|کد زبان=fa-IR|نشانی=http://www.komeily.com|عنوان=پایگاه اطلاع‌رسانی فقیه عارف آیت الله کمیلی - وب سایت تخصصی عرفان عملی آیت الله کمیلی خراسانی- سید هاشم حداد-سید علی قاضی-عرفان شیعه-سیر و سلوک-فنا-احتراق-معرفت النفس-عجز کامل-استاد عرفان|بازبینی=2017-09-16}}</ref>
 
وی از شاگردان برجسته عرفانی [[سید هاشم حداد]] که [[سید محمدحسین حسینی طهرانی|علامه طهرانی]] در کتاب روح مجرد از او اینگونه نامبرده است: «امّا از ارادتمندان ایشان -مرحوم حداد- در عراق عبارت بودند از حجّة الاسلام حاج شیخ صالح کمیلی.»<ref>روح مجرد، علامه سیدمحمدحسین حسینی طهرانی، ص ۶۲.</ref>
 
[[عبدالقائم شوشتری]] از عرفای معاصر دربارهٔ وی اظهار داشته: «اکنون در دنیا، به تعداد انگشتان دست، همچون آیت اللّه کمیلی نداریم.» و در جای دیگری ابراز داشته‌است: «آیت الله کمیلی [[اسفار اربعه]] را گذرانده‌است.»<ref>[http://www.marefat-nafs.ir/fa/view/232 پایگاه عرفان معرفت النفس]</ref>
خط ۴۶:
 
== تدریس ==
کمیلی در حوزه‌های [[نجف]]، [[سامرا]]، [[مشهد]]، [[ایلام]]، [[خوانسار]]، و نیز در شهر تهران در حوزه‌های [[شهرک ولیعصر]]، حوزه خواهران حضرت خدیجه و زینبیه و مرحوم شاه آبادی و حضرت حجت و امام حسین تدریس نموده‌ است. درس [[اخلاق اسلامی|اخلاق عرفانی]] بر کتاب ''قوت القلوب'' تألیف ''[[ابوطالب مکی|ابوطالب مکّی]]'' در مسجد [[عبدالله جوادی آملی]] واقف در قم، و درس خارج فقه از کتاب ''جواهر الکلام'' تألیف ''[[محمدحسن نجفی]]،'' توسط ایشان برگزار می‌شود.<ref name=":0" />
 
== استادان ==
خط ۵۲:
 
=== استادان در نجف ===
* میرزا علی غروی تبریزی (درگذشته)
* مجتبی لنکرانی (درگذشته)
* ابولقاسم داوری اصفهانی (درگذشته)
* سید نصراللّه مستنبط (درگذشته)
* [[سید روح‌الله خمینی]] (درگذشته)
* [[سید محمود حسینی شاهرودی]] (درگذشته)
* [[سید ابوالقاسم خویی]] (درگذشته)
* [[سید محسن حکیم]] (درگذشته)
 
=== استادان پس از مراجعه به ایران ===
پس از مراجعت به ایران، در درس علما و مراجع در قم هم شرکت کرد و از آنها بهره برد؛
* [[سید محمدرضا گلپایگانی]] (درگذشته)
* [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]] (درگذشته)
 
=== استادان دانشکده عالی قضایی در دانشگاه قم ===
برخی از استادان وی در سال ۱۳۵۹ ه‍.ش در دانشکده دوره قضا عبارت بودند از:
* [[علی مشکینی]] (درگذشته)
* ناظمی بروجردی (درگذشته)
* [[عبدالله جوادی آملی]]
* [[محمد مؤمن قمی]]
 
=== استادان فلسفه، اخلاق و عرفان ===
* [[سید رضا صدر]] (درگذشته)
* سرابی (درگذشته)
* [[حسن‌زاده آملی]]
* [[سید هاشم حداد]] (درگذشته)
 
==== تاثیرپذیری از سید هاشم حداد ====
کمیلی دربارهٔ آشنایی با استاد خود [[سید هاشم حداد]] می‌گوید:
 
«زمانی که وارد حوزه علمیه سامره شدم در سن نوجوانی بودم و از حوزه سامره به نجف آمدم و مشغول دروس حوزوی شدیم، صبح‌های پنجشنبه به منزل [[شیخ عباس قوچانی]] می‌رفتیم و ایشان یک روضه خصوصی داشتند و چون می‌دانستم ایشان وصی [[سید علی قاضی|قاضی]] است لذا به جلسات ایشان می‌رفتم و خدمت ایشان می‌رسیدیم و از توصیه‌ها و کلمات اخلاقی ایشان استفاده می‌کردم تا اینکه ایشان فرمودند: در کربلا سیدی است به خدمت ایشان هم برس و ما هم به توصیه ایشان به کربلا رفتیم و از همان نگاه اول مجذوب ایشان شدم. مرحوم استاد خودش را با جنبه‌های عرفانی مؤثر نشان داد و ما هم مجذوب ایشان شدیم و فهمیدیم ایشان استاد کاملی است و می‌تواند دستگیری کند و ما هم راه را با ایشان ادامه دادیم و شناخت ما از همان جذبه‌های معنوی و نگاه‌های تربیتی ایشان بود.»<ref>[http://www.seiedalighazi.ir/main/index.php?option=com_content&view=article&id=294:1391-06-20-05-17-50&catid=52:dialog&Itemid=126 پایگاه کنگره بزرگداشت آیت الله سید علی قاضی]</ref> {{پیوند مرده}}
 
«ما هرچه داریم، از مرحوم حداد داریم و من در این راه استاد دیگری نمی‌شناسم و تا حالا هم ندیده‌ام. واقعاً ما دلدادهٔ ایشان بودیم و هستیم. ایشان نیاز به تعریف نداشت تا دیگران بخواهند تعریف کنند، بلکه خود ایشان معرّف خودشان بود. در همان اولین ملاقات، تصرفی ملکوتی و روحی در این جانب کرد و مرا به حضور پذیرفت. من استاد خود را با تصرف روحانی و نورانی خود شناختم، نه به توصیف دیگران، و در جذب روحی و باطنی ایشان مکرراً قرار می‌گرفتم و در این تصرفات معنوی و باطنی، توحید مطلق را در خود احساس می‌کردم و تمام جهان و اشیاء را ذوب شده در او می‌دیدم و روح من مانند یک پرندهٔ سبکبال بود که در آسمان‌ها پرواز می‌کند.»<ref>کتاب دلداده، سید عباس موسوی مطلق، صفحهٔ ۴۹.</ref>