شمار کمی از اتوریکشاها را می‌توان امروزه در خیابان‌های [[شهرک چینی‌های لندن]] و برخی نقاط دیگر اروپا دید، اگرچه بیش‌تر توسط [[گردشگر]]ان و نه مردم محلی استفاده می‌شود.
اغلب اتوریکشاهای هند ساخت کارخانه [[بجاجباجاج]] هستند؛ که در مدل‌های مختلف برای حمل تعداد متفاوتی از مسافر یا بار تولید شده‌اند. اتوریکشاهای معمولی برای حمل دو مسافر طراحی شده و حداکثر ظرفیت حمل سه نفر را دارند. این وسیله بسیار کم مصرف بوده و مکانیزم ساده‌ای دارد از این رو متناسب با اقتصاد کشورهای کم درآمد است. در بسیاری از شهرهای هند این وسیله به شکل دوگانه سوز برای استفاده از گاز مایع یا گازی در کنار بنزین تبدیل شده‌است. در برخی از شهرها مانند [[بمبئی]] به اختصار به آن اتو و در بعضی شهرها مثل [[پونا]] و [[بوپال]] به آن ریکشا می‌گویند.
این وسیله را در افغانستان و به‌ویژه در [[هرات]] به نام «زرنج» می‌شناسند. شاید به این دلیل که نخست، شهر [[زرنج]] مرکز [[ولایت نیمروز]] محل اصلی بستهبندیبسته بندی و استفاده از این وسیله نقلیه بود که بعداً به دیگر نقاط افغانستان گسترش یافت.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = محمد قاضی‌زاده|نشانی = http://www.bbc.com/persian/afghanistan-40009781 |عنوان = دلنوشته‌های رانندگان هراتی؛ 'به ظاهر گرچه زیبایی، به باطن مار کبرایی'| ناشر = بی‌بی‌سی فارسی |تاریخ = |تاریخ بازدید = ۲۴ مه ۲۰۱۷}}</ref>
