بیت العدل بیان کرده‌است که تساوی زنان و مردان، هنوز در سطح جهانی محقق نشده‌است.<ref>پیام بیت العدل - رضوان 1984 میلادی</ref> تعداد محافل ملی در سطح جهان، در سال ۱۳۳۲، دوازده محفل، وکل اعضای محافل ۱۰۸ نفر، و بنابراین درصد مشارکت زنان ۳۱٫۵ درصد بوده‌است. در سال ۱۳۶۴ تعداد محافل به ۱۴۹ محفل افزایش یافته و تعداد اعضا به ۱۳۴۱ تن بالغ گردیده‌است؛ و بنابراین در صد حضور زنان در سال ۱۳۶۴ تنها ۲۶ درصد بوده‌است ولذا حضور آن‌ها کاهش داشته‌است.{{مدرک}}
=== حضور زنان در اولین نهادهای بهائی ===
{{سخ}}
{| class="wikitable floatleft"
سطر ۱۷۵ ⟵ ۱۷۴:
|}
<br />
==== ساختار اولیه موسسات بهائی در آمریکا ====
وقتی برای اولین بار موسسات محلّی بهائی در آمریکا سازماندهی می‌شد، عضویت در آن‌ها منحصر به مردان بود. بعدها، پس از آنکه تشکیلات مختلف بهائی در سطح محلّی عادی شد، مردان و زنان در آن‌ها شروع به کار کردند؛ ولی برداشت و تلّقی بهائیان در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ میلادی این بود که نهادهای مشورتی در جامعه بهائی باید متشکل از مردان باشد. این تلقی و برداشت به شدّت در اصلی‌ترین موسسات بهائی در نیویورک، شیکاگو، کنوشا، و ویسکانسین نهادینه شد و مورد تأیید عبدالبهاء نیز قرار گرفت.
اولین بار در سال ۱۹۰۰ میلادی بهائیان آمریکایی پس از طرد جرج ابراهیم خیرالله از جامعه بهائی به علت تغییر از بهائیت پیرو بیت العدل به بهائیت توحیدی اقدام به تشکیل شورای محلّی نمودند. ابراهیم خیرالله یک مسیحی لبنانی بود که در مصر تحت تبلیغ یک مبلغ ایرانی بنام عبد الکریم طهرانی، به بهائیت گرویده بود. او تعالیم بهائی را به آمریکا آورد و تا زمان طرد، به عنوان رئیس جامعه بهائی در غرب عمل کرد. امتناع او از پذیرش عبدالبهاء به عنوان رهبر بهائی و جانشین منتخب پدر، موقتاً باعث اختلاف و دو دستگی بهائیان شد. در پاییز ۱۸۹۹ میلادی، ادوارد گتسینگر یکی از رهبران بهائیان آمریکا، ۵ مرد را به عنوان ''هیئت مشورتی'' بهائیان شمال نیوجرسی منصوب کرد.<ref>خلاصه مذاکرات هیئت مشورتی نور هورس، نیوجرسی، آرشیو ملّی بهائیان، ویلمت، ایلینوی.</ref> خانم ایزابل بریتینگام را هم به عنوان منشی افتخاری، و نه عضو هیئت، تعیین کرد. بعداً، تورنتون چیس طی نامه‌ای به تاریخ ۲۱ مارس ۱۹۰۰ از شیکاگو نوشت، «ما یک هیئت مشورتی ۱۰ نفره تشکیل داده‌ایم.» در نامه چیس نام ۹ تن دیگر از اعضا را ذکر می‌کند که همگی مرد هستند.<ref>Chase to Blake, 21/3/00, Chase Papers, National Baha'i Archives.</ref>
